Αναστάσιος Β΄ Σιναΐτης

Ο Αναστάσιος (ο λεγόμενος Σιναΐτης) ήταν σημαντικός εκκλησιαστικός συγγραφέας του 7ου αιώνα. Ήταν μοναχός στην Ιεράς Μονής Όρους Σινά και διετέλεσε και ηγούμενός της, αλλά και επίσκοπος Αντιοχείας κατά τα έτη 599-610.

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και ανήκε σε ευκατάστατη οικογένεια. Σε μικρή ηλικία εκάρη μοναχός, και αφού ταξίδεψε στη Συρία, την Αίγυπτο και τα Ιεροσόλυμα, κατέληξε στη Μονή Σινά. Παρέμεινε εκεί και αργότερα έγινε και ηγούμενός της. Αγωνίστηκε κατά του Μονοφυσιτισμού, γι' αυτό ονομάστηκε και Ομολογητής, ενώ οι σύγχρονοί του τον αποκαλούσαν και «νέο Μωυσή».

Αναφέρεται ότι βρήκε μαρτυρικό τέλος το 610, όταν όχλος Εβραίων τον έκαψε ζωντανό^[1]. Παρά ταύτα, λόγω της σύγχυσης που υπήρχε και υπάρχει με τον προκάτοχό του, αυτό δεν μπορεί να είναι σίγουρο. Για παράδειγμα, άλλη πηγή^[2] αποδίδει αυτόν ακριβώς το μαρτυρικό θάνατο στον προκάτοχό του, αν και στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει λογική συνέχεια με το ότι ο Αυτοκράτορας Φωκάς διέταξε αντίποινα (η βασιλεία του Φωκά ξεκίνησε το 602). Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 21 Απριλίου.

Ήταν πολυγραφότατος συγγραφέας και τα σημαντικότερα έργα του είναι τα ακόλουθα:

1. «Ὁδηγός». Αποτελείται από 24 κεφάλαια και σκοπό έχει να αποτελέσει «οδηγό» της Ορθοδοξίας ως προς τον Μονοφυσιτισμό
2. «Ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις περὶ διαφόρων κεφαλαίων καὶ διαφόρων προσώπων». Γίνεται λόγος για διάφορα θέματα, κατά τη μέθοδο των ερωταποκρίσεων που ακολουθούσε και ο Μάξιμος ο Ομολογητής.
3. «Λόγος περὶ τῆς ἁγίας συνάξεως καὶ περὶ τοῦ μὴ κρίνειν καὶ μνησικακείν», για τη Θεία Ευχαριστία
4. «Θεωρίαι ἀναγωγικαὶ εἰς τὴν ἑξαήμερον»
5. «Ἐκ τοῦ κατ’ εἰκόνα». Αφορά τη δημιουργία του ανθρώπου
6. «Χρήσεις ἄχρηστοι μιαρῶν δυσσεβῶν Ἀρειανῶν ἀθετούσαι τὴν ὁμοούσιον θεότητα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ κτίσμα τὸν Κτίστην τῶν ἁπάντων λέγουσα».
7. Αντιαιρετικά αποσπάσματα.

• Συναξαριστής^{[νεκρός σύνδεσμος]}
• Συναξαριστής, Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

• Αναστάσιος Σιναΐτης, Καθολική Εγκυκλοπαίδεια