Ο Γκαμπριέλ Ονορέ Μαρσέλ (Gabriel Honoré Marcel, 7 Δεκεμβρίου1889 - 8 Οκτωβρίου1973)[6] ήταν Γάλλοςφιλόσοφος, συγγραφέας, κριτικός μουσικής και Χριστιανός υπαρξιστής. Συγγραφέας αρκετών βιβλίων τουλάχιστον τριάντα θεατρικών έργων, ο Μαρσέλ επικεντρώθηκε στον αγώνα του σύγχρονου ατόμου σε μια τεχνολογικά απάνθρωπη κοινωνία. Συχνά θεωρείται ως ο πρώτος Γάλλος υπαρξιστής, που αποστασιοποιήθηκε και άσκησε κριτική σε προσωπικότητες όπως ο Ζαν-Πολ Σαρτρ, προτιμώντας τον όρο «Φιλοσοφία της Ύπαρξης»[7].
Βίος και εκπαίδευση
Ο Μαρσέλ γεννήθηκε και πέθανε στο Παρίσι. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν νέος και ανατράφηκε από τη θεία και τον πατέρα του. Όταν ήταν οκτώ μετακόμισε στη Στοκχόλμη για ένα χρόνο όπου ο πατέρας του υπηρέτησε ως πληρεξούσιος υπουργός[8].
Ο Μαρσέλ έλαβε το πτυχίο του στη φιλοσοφία το 1910, στην ασυνήθιστα νεαρή ηλικία των 21 ετών. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε ως επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών, που διοργανώθηκε από τον Ερυθρό Σταυρό για να μεταφέρει τα νέα των τραυματιών στρατιωτών στις οικογένειές τους[8]. Ο ίδιος δίδασκε στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ήταν κριτικός θεάτρου για διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και εργάστηκε ως συντάκτης για την Plon, τη μεγάλη γαλλική καθολική εκδοτική εταιρεία[6].
Μαρσέλ ήταν γιος αγνωστικιστή[8], και ο ίδιος ήταν άθεος μέχρι τη μεταστροφή του στον καθολικισμό το 1929. Ο Μαρσέλ ήταν αντίθετος προς τον αντισημιτισμό και υποστήριζε το επικοινωνιακό άνοιγμα προς τους μη Καθολικούς.
Κύρια έργα
Μείζονα έργα του είναι το Μυστήριο της Ύπαρξης (1951), Οι Διαλέξεις Gifford στην περίοδο 1949–50 στο πανεπιστήμιο του Αμπερντίν στη Σκοτία και το Ο Άνθρωπος Ενάντια στη Μαζική Κοινωνία (1955). Έδωσε επίσης τις Διαλέξεις William James πανεπιστήμιο Χάρβαρντ στην περίοδο 1961–62[7], που εκδόθηκαν αργότερα ως Το Υπαρξιακό Υπόβαθρο της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας.
Έχοντας μεταστραφεί στον Καθολικισμό το 1929 έγραψε σημαντικά δραματικά έργα επηρεασμένα πιθανώς από τον Ίψεν και τον Πιραντέλλο, στα οποία διερεύνησε τη μυστική ζωή της συνείδησης, όπως τα Η χάρις, Η δίψα, Ο απεσταλμένος, Ένας άνθρωπος του Θεού και Η Ρώμη δεν βρίσκεται πια στη Ρώμη[9].
La Métaphysique de Josiah Royce, Paris, Aubier, 1945
Position et approches concrètes du mystère ontologique, introduction par Marcel de Corte. Louvain, E. Nauwelaerts; Paris, Librairie philosophique J. Vrin, 1949
Le Mystère de l'être. Paris, Aubier, 1951, 2 volumes
Les Hommes contre l'humain, Paris, La Colombe, 1951, réédition: Fayard, 1968
La Soif, Paris, Desclée de Brouwer, 1938, réédité sous le titre Les cœurs avides, La Table Ronde, 1952
Théâtre comique : Colombyre ou le brasier de la paix - La double expertise - Les points sur les i - Le divertissement posthume, Paris, Albin Michel, 1947
Vers un autre Royaume : L'émissaire - Le signe de la croix. Paris, Plon, 1949
Rome n'est plus dans Rome, Paris, La Table Ronde, 1951
