Richardson 1941eko urtarrilaren 25ean jaio zen eta New Jerseyn hazi zen. Aita ingeniari elektrikoa zuen eta ama ingeleseko irakaslea. Gurasoek alabaren zientziarekiko interesa piztu zuten, lehen hezkuntzan herriko astronomia-klubetako kidea baitzen.[2] 1958an, Teaneck-eko Bigarren Hezkuntzako Eskolan ikasle zela, hirugarren postua lortu zuen Westinghouse zientzia-talentua bilatzeko lehiaketan. Westinghouse, bigarren Hezkuntzako ikasleentzako lehiaketa zientifiko estatubatuarra da, eta Sputnik satelitearen orbita kalkulatu zuen, bere behaketetatik abiatuta.[3][4]
Swarthmoreko Unibertsitatean matrikulatu zen, matematika, astronomia eta fisika ikasteko asmoz; azkenean, Filosofia egitea erabaki zuen, baina Fisikako zenbait irakasgai ere egin zituen. Filosofiako ikasketak Harvardeko Unibertsitatean jarraitu zituen, eta 1966an master maila jaso zuen.[1]
Lan ibilbidea
Institutuko ikasleei irakasteko gaitasunik ez zuela sinetsi ondoren, David Richardson senarrarekin bat egin zuen. Senarra orduan, Massachusettseko Institutu Teknologikoan doktoretza bat egiten ari zen. 1970ean, senar-emazteak Dukeko Unibertsitatera joan ziren, eta han ikerketa-talde bat zuzendu zuen.[5] Jane Richardsonek Biokimikako James Buchanan Duke katedra bete du Dukeko Unibertsitatean.[4]
Aldez aurretik biokimikan esperientziarik izan ez arren, Jane Richarson proteina desberdinetako molekulek egitura-elementu komunak zituztela ikusi zuen eta familiatan sailkatzeko balio zezaketela, gainera. Ohar garrantzitsu hori taxonomia botanikoari buruzko ezagutzetatik sortu zen, Harvardeko irakasgai horretako ikastaroetan ikasitakoetatik, unibertsitateko ikasketetan entzule gisa aritu baitzen.[4] Emaitza hori 1977an, Nature aldizkarian argitaratu zuen.[12] Ikerketa horretan, bere diagrama eponimoak marrazten hasi zen egiturak interpretatzeko metodo gisa.[5][13] Irudikapen horiek 1981ean agertu ziren lehen aldiz Advances in Protein Chemistry-n, egitura-bioinformatikoaren argitalpen batean, eta proteinen egiturak ilustratzeko modu estandarra bihurtu ziren.[3][14] Horri dagokionez, Peter Agre Nobel saridunak eta Dukeko irakasleak hauxe esan zuen:
"Jane eta Daviden lanak proteinen forma ezagutarazten lagundu zigun, eta, hortik aurrera, errazagoa izan zen haien funtzioa ulertzea."[5]
Ondoren, Richardsontarren interes zientifikoak sintesi biokimikoaren eta biologia konputazionalaren eremuetara zabaldu ziren; 80ko hamarkadan, proteina-noboa diseinatzen aitzindarien artean egon ziren.[15] Hurrengo hamarkadan, molekulak grafikoki irudikatzeko "kinemagen" sistema garatu zuten. David Richardson-ek Mage programa idatzi zuen ordenagailuz erakusteko. Garai hartan, Protein Science aldizkari berrian argitaratu zen, eta metodo bat asmatu zuten kontaktu atomiko guztiak aztertzeko, proteinen barruko paketatzearen kalitatea eta beste molekula batzuekiko elkarreraginak neurtzeko.[16][4] Berrikiago, RNAren egitura-eskemen eta proteinen azterketa egin zuten, RNAren (ROC) Ontologia Partzuergoaren parte gisa.[17][18] CASP8 proiektuan, proteina-egiturak iragartzeko nazioarteko esperimentuan, aholkulari izan ziren.[19] Bere taldea makromolekulen X izpien kristalografiarako PHENIX programak garatzen laguntzen duten lau taldeetako bat da. Makromolekulek beren web gunean kokatzen dituzte eta MolProbity aplikazioa mantentzen dute, proteinen eta ARN egituren ereduak balioztatzeko eta hobetzeko zerbitzua.[20][21] MolProbityk KiNG programa (Mageren ondorengoa) erabiltzen du sareko nabigatzaileetan kinemagen edo kinemairudi tridimentsionalak erakusteko.[22] Jane Richardson-ek Worldwide Protein Data Bank (wwPDB) proiektuan parte hartu du, X izpien difrakzioaren eta erresonantzia magnetiko nuklearraren bidez zehaztutako egiturak baliozkotzeko.[23]
Aintzatespenak
Jane Richardsonek hainbat aintzatespen jaso ditu bere lan zientifikoagatik.
1985eko uztailean MacArthur beka bat jaso zuen biokimikan egindako lanagatik.[24]
2012 eta 2013 bitartean Elkarte Biofisikoko lehendakaria.[25]
2012an Amerikako Kristalografia Elkarteko bazkidea[26]
Zientzien Akademia Nazionalean betetzen dituen eginkizunen artean, Richardsonek aholkuak ematen dizkie Etxe Zuriari eta pentagonoari garrantzi nazionaleko gai zientifikoetan.
↑Kosara, Robert. (noviembre-diciembre de 2008). «Structures Smaller than Light» American Scientist 96 (6): 498. doi:10.1511/2008.75.498..
↑Arnone A.A., Bier C.J., Cotton F.A., Day V.W., Hazen E.E. Jr., Richardson D.C., Richardson J.S., and Yonath A.. (1971). «A High Resolution Structure of an Inhibitor Complex of the Extracellular Nuclease of Staphylococcus aureus: I. Experimental Procedures and Chain Tracing» Journal of Biological Chemistry 246: 2303–2316..
↑Richardson J.S., Thomas K.A., Rubin B.H., Richardson D.C.. (1975). «Crystal Structure of Bovine Cu,Zn Superoxide Dismutase at 3Å Resolution: Chain Tracing and Metal Ligands» Proceedings of the National Academy of Sciences USA 72: 1349–1353. doi:10.1073/pnas.72.4.1349. OCLC.432531PMID1055410..
↑Richardson, Jane S.. (11 de agosto de 1977). «β-sheet topology and the relatedness of proteins» Nature 268 (5620): 495-500. doi:10.1038/268495a0. PMID329147..
↑Richardson J.S., Richardson D.C.. (1989). «The De Novo Design of Protein Structures» Trends in Biochemical Science 14 (7): 304-309. doi:10.1016/0968-0004(89)90070-4. PMID2672455..