نیروی هوایی پرو
نیروی هوایی پرو (به اسپانیایی: Fuerza Aérea del Perú) شاخه ای هوایی از نیروهای مسلح پرو است که وظیفه دفاع از ملت پرو و منافع آن را از طریق رزم هوایی بر عهده دارد. ماموریتهای اضافی این سازمان شامل کمک در حفاظت از امنیت داخلی، انجام عملیات امداد رسانی در بلایا و حوادث طبیعی و شرکت در عملیات بینالمللی حفظ صلح میباشد. تاریخچهقرن بیستمدر ۲۰ مه ۱۹۲۹ (۳۰ اردیبهشت ۱۳۰۸ خورشیدی)، ناوگانهای هوایی ارتش و نیروی دریایی پرو در سازمانی جدید به نام (سپاه هوانوردی پرو) (به اسپانیایی: Cuerpo de Aviación del Perú) (به اختصار CAP) ادغام شدند. سپاه هوایی پرو (اختصار CAP) در طی جنگ پرو و کلمیبا در سال ۱۹۳۳، با هواپیماهای ووت او۲یو کرسر و کورتیس اف۱۱سی هاوک در حوضه آمازون با قوای دشمن به مبارزه پرداخته و سه فروند هواپیما را در مصاف با نیروی هوایی کلمبیا از دست داد. در ۱۲ مارس ۱۹۳۶ (۲۱ اسفندماه ۱۳۱۴) نام این نیرو به سپاه هوانوردی پرو (به اسپانیایی: Cuerpo Aeronáutico del Perú) (همچنین به اختصار CAP) تغییر یافت. جنگ پرو و اکوادوردر سال ۱۹۴۱، CAP در جنگ پرو و اکوادور شرکت داشت. در آن زمان، CAP به جنگندههای کاپرونی چی. آ ۱۱۴ و نورث آمریکن انای. ۵۰ توریتو و هواپیماهای تهاجمی داگلاس دیبی-۸ای-۳پی وکاپرونی چی. آ ۱۳۵تیپو پرو و کاپرونی چی. آ ۳۱۰لیبچو مجهز بود.[۱] سپاه هوانوردی پرو CAP همچنین در طی این جنگ یک واحد چترباز را ایجاد نموده بود که در تصرف شهر بندری راهبردی اکوادور، پورتو بولیو در ۲۷ ژوئیه ۱۹۴۱، از آن واحد بهرهبرداری تأثیرگذاری شد و اولین بار در قاره آمریکا بود که از نیروهای هوابرد در نبرد استفاده شد.[۲] ستوان خوزه کوئینونس گونزالس یک خلبان پرویی در طول جنگ با اکوادور بود. در ۲۳ ژوئیه ۱۹۴۱، وقتی که وی درحال حمله در ارتفاع پایین با یک هواپیمای نورث آمریکن انای-۵۰ به یک پست مرزی اکوادور بود، هواپیمای وی مورد اصابت آتش ضدهوایی قرارگرفت. طبق روایتهای سنتی پرو، کوئینونس پس از اصابت گلولههای ضدهوایی، هواپیمای آسیبدیده خود را عمداً به ضد هوایی نیروهای اکوادوری کوبید و آن را نابود کرد. او پس از مرگ به درجه سروانی ارتقا یافت و امروزه به عنوان قهرمان ملی پرو شناخته میشود. در سال ۱۹۴۲، سازمان خدمات ملی عکسبرداری هوایی در سپاه هوانوردی پرو CAP ادغام شد.[۳] جنگ سرددر دوران ریاست جمهوری ژنرال مانوئل اودریا در دهه ۱۹۵۰، قوای هوایی پرو سازماندهی مجدد شده و در ۱۸ ژوئیه ۱۹۵۰ نام آن به نیروی هوایی پرو(به اسپانیایی: Fuerza Aérea del Perú) (به اختصار FAP) تغییر یافت. پرو در این دوره متحد ایالات متحده بود و نیروی هوایی پرو، عمدتاً به هواپیماهای ساخته شده در ایالات متحده و بریتانیا مجهز بود. در پایان دوره ریاست ژنرال اودریا، FAP با بمب افکن انگلیش الکتریک کانبرا و هواپیماهای هاوکر هانتر، لاکهید پی-۸۰ شوتینگ استار و جنگندههای نورث آمریکن اف-۸۶ سببر، عصر جت را آغاز نمود. با این حال، در ۳ اکتبر ۱۹۶۸، یک خونتای نظامی به رهبری ژنرال طرفدار شوروی ارتش پرو، خوان ولاسکو آلوارادو، کودتای سریع و بدون خونریزی را علیه رئیسجمهور فرناندو بلاونده ترری ترتیب داد. ولاسکو پرو را بیشتر در صف بلوک شرق درآورد و روابط با ایالات متحده بدتر شد ایالات متحده در سال ۱۹۶۹ تحریم تسلیحاتی را بر علیه پرو اعمال نمود و به این ترتیب تأمین قطعات یدکی، برای تسلیحات آمریکایی نیروی هوایی پرو دشوار شد در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ پرو برای طرف نمودن تسلیحات نظامی موردنیازخود، به اتحاد جماهیر شوروی روی آورد. در طی این مدت، FAP چندین هواپیمای ساخت شوروی از جمله جنگندههای سوخو-۲۲، هواپیماهای ترابری آنتونوف ایان-۲۶ و آنتونوف ایان-۳۲ و همچنین بالگردهای میل می-۸، میل-۱۷، میل-۲۴ و میل-۲۶ را به خدمت گرفت. مستشاران نظامی شوروی نیز به پرو وارد شدند. ولاسکو در سال ۱۹۷۵ توسط افسران نظامی دیگری سرنگون شده و بلاونده در سال ۱۹۸۰ به عنوان یک رئیسجمهور غیرنظامی به قدرت بازگشت. در این زمان FAP جنگندههای فرانسوی میراژ ۵پی و ۵دیپی و میراژ ۲۰۰۰ را در سال ۱۹۸۴ خریداری نمود. روابط با ایالات متحده بهبود یافته وبه دنبال آن FAP هواپیماهای آمریکایی از جمله، هواپیماهای تهاجمی سسنا ای-۳۷بی دراگونفلای و همچنین هواپیماهای ترابری لاکهید سی-۱۳۰ و لال-۱۰۰ هرکولس را به دست آورد. دوران رکود اقتصادیرکود اقتصادی پرو در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ باعث کاهش هزینهها و در نتیجه کاهش اندازه ناوگان نیروی هوایی پرو شد. کاهش بودجه در آموزش به این معنی بود که خلبانان پرویی در مقایسه با دهه ۱۹۷۰، تعداد ساعات پرواز سالانه (AFH) کمتری داشت. تعداد ساعات پرواز سالانه البته در برآورد مهارت و تجربه فردی خلبانان نیروی هوایی بسیار مهم است: «ساعات پرواز سالانه بیشتر نشان دهنده خلبانان با آموزش بیشتر و آمادگی عمومی بهتر است.» همچنین تعدادی از توضیحات احتمالی برای تعداد ساعات پرواز سالانه پایین نیروی هوایی پرو، وجود دارد از جمله مهمترین آنها میتوان به این موارد اشاراه داشت: نگرانی در مورد قدیمی بودن تجهیزات، کمبود قطعات یدکی - به ویژه برای هواپیماهای قدیمی - مشکلات با فرسودگی بدنه هواپیما و کمبود سوخت. با این حال، احتمال زیادی وجود دارد که برخی از خلبانان و هنگهای «نخبگان» مانند خلبانهایی که در پایگاه هوایی تالارا و پایگاه هوایی لاخویا مستقر هستند، ساعات پرواز بیشتری داشته باشند. خصوصاً آنکه هنگهای مذکور امروزه مجهز به هواپیماهای مدرن بوده و وظیفه دفاع از میهن را بر عهده دارند. جنگ سنپانیروی هوایی پرو در سال ۱۹۹۵ در جنگ سِنِپا علیه نیروی هوایی اکوادور در حوضه آمازون وارد کارزار شده و از ارتش پرو پشتیبانی هوایی نموده و با بالگردهای میل-۲۵، بمب افکن های کانبرا، هواپیماهای ای-۳۷ و سوخو-۲۲ به مواضع دشمن حمله نمود. به دلیل نبود جادههای قابل اعتماد، هلیکوپترهای میل-۱۷ و همچنین هواپیماهای لاکهید ال-۱۰۰ هرکولس، آنتونوف-۲۸ و آنتونوف-۳۲ نیروی هوایی پرو به جابهجایی نیروها پرداختند. در طی این جنگ، حداقل دو بالگرد سرنگون شدند.[۴] دولت فوجیموریدر سالهای ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸، به منظور دستیابی به برنامههای جسورانه نظامی آلبرتو فوجیموری رئیس جمهوروقت پرو، نیروی هوایی پرو برنامههایی را برای بهینهسازی برای بازنگری کلی در ماموریتها و خریدهای جدید ضروری را آغاز نمود.[۵] در سال ۱۹۹۷، نیروی هوایی پرو ۲۱ فروند جنگنده میگ-۲۹ و ۱۸ فروند هواپیمای تهاجمی سوخو-۲۵ را از بلاروس خریداری نمود. در سال ۱۹۹۸، سه جنگنده دیگر میگ-۲۹ از روسیه خریداری شد،[۶] که به همراه ۱۲ فروند جنگنده میراژ ۲۰۰۰ که در سال ۱۹۸۴ از شرکت فرانسوی داسو اویاسیون خریداری شد، ناوگان ۵۴ فروندی جنگندههای نیروی هوایی پرو را تشکیل دادند. این خریدها گران بود و تعدادی از منتقدان سودمندی آنها در برابر نگرانیهای امنیتی مبرم زمان پرو همانند چریکهای مارکسیست راه درخشان را زیر سؤال بردند. از سوی دیگر، نیروی هوایی پرو هنوز جنگ سنپا در سال ۱۹۹۵ با اکوادور را به یاد داشت، لذا جنگندههای میگ-۲۹ خود را در نزدیکی مرز در پایگاه هوایی چیکلایو و پایگاه هوایی تالارا مستقر نمود. قرن بیست و یکمجنگندههای میراژ ۲۰۰۰ سی/بی و میگ-۲۹ اس، در کنار جتهای پشتیبانی نزدیک هوایی سوخو-۲۵ ستون فقرات ناوگان جنگنده چندمنظوره کنونی نیروی هوایی پرو را شکل میدهند. جنگندههای میراژ-۲۰۰۰ پی نیروی هوایی پرو در پایگاه هوایی لاخویا نزدیک مرز بولیوی و شیلی مستقر هستند. این سه کشور واقع در رشته کوه آند اختلافی قدیمی و حل نشده سه طرفه در مورد مرزهای دریایی فی مابین خود دارند. همچنین تنشهای باقی مانده با دشمن تاریخی آن کشور، شیلی یک معضل تاربخی در پرو میباشد. در سال ۲۰۰۸ آرایسی میگ ارتقاء ناوگان جنگندههای میگ نیروی هوایی پرو را به استاندارد صادراتی میگ-۲۹ اسامتی آغاز نمود در سال ۲۰۰۹، همچنین داسو شروع به همکاری با پرو برای بازرسی جامع ناوگان میراژ، همراه با برخی نوسازیهای الکترونیکی هواپیماها نمود. از سال ۲۰۱۳، پرو در حال مذاکره با تأمین کنندگان اروپایی به عنوان بخشی از یک برنامه بلند مدت برای جایگزینی هواپیماهای فرسوده نیروی هوایی خود با سوخو-۳۵، رافال یا یوروفایتر تایفونهای دست دوم است. تا این هنگام، نیروی هوایی پرو در حال بررسی امکان خرید ۶۰ فروند تایفون یوروفایتر تایفون ئیاف-۲۰۰۰ از اسپانیا[۷] و شصت فروند سوخو-۳۵ از روسیه میباشد.[۸] هزینه این برنامه یک مسئله ای مهم بود، برای رئیسجمهور وقت، اولانتا هومالا، که به دنبال جتهای جنگنده با قیمت رقابتی و متناسب با بودجه ملی بود. در سال ۲۰۱۴، پرو شروع به به روز رسانی عملیات و تجهیزات مکانیکی هواپیمای سسنا ای-۳۷ خود نمود و سیستمهای کنترلهای آنالوگ ناوگان خود را با سختافزار دیجیتال جدید جایگزین نمود.[۹] پرو بالگرد چند منظوره آی. دبیلو۱۳۹ ایتالیایی را برای به جایگزینی ناوگان بالگردهای چندمنظوره قدیمی خود و همچنین برای ناوگان عملیات جستجو و نجات، ارزیابی نموده است. این خرید شامل ۱۲ بالگرد به مبلغ ۱۹۳ میلیون دلار است. به گزارش نشریه نشنال اینترست پس از پرده برداری از جنگنده کیاف-۲۱ در آوریل ۲۰۲۱، پرو ممکن است یک مشتری بالقوه برای این جنگنده نسل ۴٫۵ باشد.[۱۰] سازمانبال هوایی شماره ۱
بال هوایی شماره ۲
بال هوایی شماره ۳
بال هوایی شماره ۵
نفرات
تجهیزاتهواگردها
جنگ اقزارهای نیروهای زمینی
منابع
پانویس
استنادات
پیوند به بیروندر ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نیروی هوایی پرو موجود است. |