Sebahagian daripada siri berkaitan Islamisme
Topik Asas Islam Sejarah Budaya Ekonomi Politik Sekularisme
Ideologi Pan-Islamisme Hakimiyah Gerakan salafi Islamisme Syiah Fundamentalisme Islam
Konsep Khilafah Demokrasi Islam Sosialisme Islam Negara Islam Monarki Islam Republik Islam Pengislaman (pengetahuan) Jihad Pan-Islamisme Islam Politik Fiqah Politik Pembebasan Palestin Pasca-Islamisme Syariah Syura Ummah
Pengaruh Antikomunisme Antiimperialisme Anti-Zionisme Zaman Kegemilangan Islam Kebangkitan Islam
Gerakan Keilmuan Barelvi Deobandi Madkhalisme Nurcu Gerakan Sahwa Wahabi Politik Hizbut Tahrir Taliban Revolusi Iran Jamaat-e-Islami Millî Görüş Ikhwan Muslimin Hamas Senarai parti politik Islam
Rujukan penting Rekonstruksi Pemikiran Keagamaan Dalam Islam Muhammad Iqbal Prinsip Pemerintahan dan Kerajaan dalam Islam Asad 1961 Petunjuk Sepanjang Jalan Sayyid Qutb Pemerintahan Islam: Wilayah Faqih Ayatollah Khomeini
Ketua negara Ali Khamenei Omar al-Bashir Muammar Gaddafi Recep Tayyip Erdoğan Mohamed Morsi Hassan Rouhani Keluarga Saud Keluarga Al Thani Zia-ul-Haq
Tokoh penting Muhammad Abduh Jamaluddin Afghani Qazi Hussain Ahmad Nasiruddin Albani Muhammad Asad Hassan Banna Rashid Ghannushi Safwat Hijazi Muhammad Iqbal Ali Khamenei Ruhollah Khomeini Necip Fazıl Kısakürek Abul Ala Maududi Taqiyuddin Nabhani Yusuf Qaradawi Sayyid Qutb Said Hawa Necmettin Erbakan Abdul Hadi Awang Ahmad Syaikhu Rashid Rida Nawab Safawi Ali Shariati Haji Shariatullah Hassan Turabi Ahmad Yassin Muhammad bin Abdul Wahab
Topik berkaitan Islam dan agama lain Islam Militan Islam Liberal Islamofobia Kemodenan (Modernisme)
Portal Islam Portal Politik
l b s

Kafir (Bahasa Arab: كَافِر, rumi: kāfir); jamak: كَافِرُون kāfirūn, كُفَّار kuffār, atau كَفَرَة kafara; feminin: كَافِرَة kāfira; jamak perempuan: كَافِرَات kāfirāt atau σَوَافِر kawāfir) ialah istilah Arab dalam Islam yang menunjukkan seseorang yang menolak Allah, mempertikaikan kekuasaannya, atau bukan seorang Muslim dan tidak percaya kepada bimbingan Nabi Muhammad . ^{[1] [2] [3] [4] [5]}

Kafir sering diterjemahkan sebagai 'pagan^[6], penolakan, pengingkar^[7] dan bukan Islam.^[2][3]' Ungkapan ini digunakan dalam pelbagai cara di seluruh al-Quran, dengan makna yang paling asas adalah tidak bersyukur kepada Tuhan^[8][9]. Kufur bermaksud 'kufur', 'kufur', 'tidak percaya,' 'tidak bersyukur,' 'tidak beriman,' atau 'kufur.' Antitesis kufur ('kufur') ialah iman ('iman'), manakala lawan dari kafir ('kufur') ialah mu'min ('beriman'). Dahri ialah seseorang yang menolak bahawa ada pencipta. ^{[10] [11]}

Istilah kafir kadangkala digunakan secara bergantian dengan musyrik (مشرك), seorang pesalah agama yang sering disebut dalam al-Quran dan teks Islam yang lain. Gelaran ini kadangkala bertindih untuk pesalah termasuk zallam ('penjahat'; 'penindas') dan fasiq ('pedosa'; 'penzina').

Dari segi sejarah, sementara ulama Islam bersetuju bahawa orang musyrik adalah kafir, mereka mempertikaikan sama ada nama itu harus digunakan untuk orang Islam yang melakukan kemungkaran besar atau Ahli Kitab. ^{[8] [9]} Al-Quran membezakan antara musyrik dan Ahli Kitab, mengekalkan istilah sebelumnya untuk penyembah berhala. Walau bagaimanapun, beberapa pengulas kuno melihat ajaran Kristian sebagai jenis syirik. ^[12]

Pada zaman moden, istilah kafir kadang-kadang digunakan untuk merujuk kepada orang yang mengaku Islam, terutamanya oleh mereka yang bergabung dengan gerakan Islam. ^{[13] [14] [15] [16]} Takfir adalah tindakan menuduh seorang Muslim sebagai kafir, suatu amalan yang telah dikecam tetapi tetap juga digunakan dalam perbahasan teologi dan politik sepanjang sejarah. ^{[17] [18]}

Zimmi, juga dikenali sebagai mu'ahid, adalah orang bukan Islam yang tinggal dalam negara Islam dan dilindungi undang-undang. ^{[19] [20] [21]} Menurut sesetengah ulama, zimmi dikecualikan daripada tugas tertentu yang diberikan khusus kepada orang Islam jika mereka membayar cukai jizya, tetapi sebaliknya tetap sama di bawah undang-undang harta, kontrak, dan kewajipan lain ^{[22] [23] [24]} manakala yang lain berpendapat bahawa minoriti agama yang tertakluk kepada status zhimmi (seperti Hindu, Kristian, Yahudi, Samaria, Gnostik, Mandean, dan Zoroaster) mempunyai status yang lebih rendah di negara Islam daripada orang Islam. ^{[19] [25] [26] [27] [28]}

Istilah kāfir ialah kata kerja aktif كَفَرَ, kafara, daripada akar ك-ف-ر K-F-R. ^[9] Sebagai ungkapan pra-Islam, ia menggambarkan petani yang menanam benih di dalam tanah. Salah satu aplikasinya dalam al-Quran membawa maksud yang sama seperti petani. ^[29] Istilah "kāfir" merujuk kepada seseorang yang menyembunyikan atau menutup, seperti petani menutup benih mereka dengan tanah semasa menanam. ^[9] Secara ideologi, ia merujuk kepada seseorang yang menyembunyikan atau menutup kebenaran. Penyair Arab menggunakan istilah "kāfir" untuk menggambarkan kegelapan malam, mungkin merujuk kepada konsep agama atau mitologi pra-Islam. ^[30]

Kufur adalah istilah untuk 'tidak beriman' dan 'maksiat', bukan individu yang kufur.^{[9] [31] [32]}

Garis perbezaan antara mereka yang beriman dengan Islam dan mereka yang tidak adalah satu perkara yang penting dalam Al-Quran. Kafir atau kuffaar jamaknya, digunakan secara langsung sebanyak 134 kali dalam Quran, kata nama kufr digunakan 37 kali, dan kata serumpun verbal kafir digunakan kira-kira 250 kali. ^[33]

Frasa ini digunakan didalam al-Quran dalam erti kata "mengabaikan" atau "gagal untuk mengakui" dan "menolak" atau "tidak bersyukur" yang merupakan lanjutan daripada makna dasar iaitu "menutup". ^[3] Makna 'kufur', yang juga merupakan maksud utama, mengekalkan semua konotasi ini dalam penggunaan al-Quran. ^[3] Didalam kitab al-Quran, istilah ini dilambangkan kepada semua perkara yang tidak boleh diterima dan menyinggung Allah. ^[8] Ia boleh dilihat melalui tindakkan Iblis terhadap Allah, adalah memandai dengan mengikari kehendak Allah, untuk menjadi kafir. Menurut Al-Damiri (1341–1405) bukanlah mengingkari Allah, bukan pula perbuatan maksiat semata-mata, tetapi sikap Iblis (mendakwa bahawa perintah Allah itu tidak adil), yang menjadikannya kafir . Pengertian kufr yang paling asas dalam al-Quran adalah 'tidak bersyukur', keengganan dengan sengaja untuk mengakui atau menghargai nikmat yang Allah kurniakan kepada manusia, termasuk tanda-tanda yang jelas dan kitab suci yang diturunkan. ^[8]

Menurut EJ Brill's First Encyclopaedia of Islam, 1913–1936, Jilid 4, istilah ini pertama kali digunakan didalam Al-Quran untuk merujuk kepada orang Mekah yang tidak percaya, yang bertindak "membantah dan mencerca Nabi". Umat Islam pada awalnya dianjurkan untuk bersabar terhadap orang kafir; kemudianya Muslim diperintahkan untuk menjauhkan diri daripada mereka, mempertahankan diri apabila diserang mereka dan melawan sekiranya diserang mereka . ^[18] Nas Al-Quran membincangkan pada dasarnya nasib orang kafir pada hari kiamat dan destinasi akhirnya ke neraka. ^[18]

Cendekiawan Marilyn Waldman menyatakan, istilah kafir tidak berubah apabila Al-Quran bergerak -- iaitu, dari ayat ke ayat, sebaliknya ia "menimbun makna dari masa ke masa". Maksud kafir "mengalami perkembangan" selaras dengan tentangan yang diterima Nabi Muhammad saw. Kafir berubah menjadi penentang utama baginda; berawal daripada hanya salah satu daripada ciri penentang. Surah-surah terkemudian memperlihatkan kafir dan syirik semakin berkaitan. Akhir sekali, kafir disifatkan sebagai sekumpulan orang yang akan ditentang oleh orang mukminin (golongan yang percaya). ^[34]

Charles Adams menulis bahawa Al-Quran mencela Ahli Kitab dengan kufur kerana menolak mesej Muhammad sedangkan mereka sepatutnya menjadi orang pertama yang menerimanya sebagai golongan yang beriman dengan wahyu terdahulu; sebaliknya mengabaikan bukti Tuhan mereka. ^[8] Ayat Al-Quran 5:73 ("Sudah tentu mereka kafir [kafara] yang berkata: Tuhan adalah yang ketiga daripada tiga") dan ayat-ayat lain secara sejarah telah ditafsirkan dalam Islam sebagai menolak kepercayaan Kristian tentang Tritunggal.^{[35][note 1]} Ayat Al-Quran yang lain menolak sekeras-kerasnya ketuhanan Isa Al-Masih dan mencela orang-orang yang menganggap Isa sebagai sama tahapnya dengan Tuhan dengan menyatakan mereka sebagai orang-orang kafir yang tersesat dari jalan Tuhan yang akan mengakibatkan pintu masuk neraka . ^[36] Walaupun Al-Quran tidak mengiktiraf sifat Nabi Isa sebagai Anak Tuhan atau Tuhan sendiri, ia menyatakan bahawa Nabi Isa sebagai salah seorang nabi dan utusan Allah yang diutuskan kepada kaumnya. Beberapa pemikir Muslim seperti Mohamed Talbi telah melihat pembentangan Al-Quran yang paling ekstrem tentang dogma Tritunggal dan ketuhanan Nabi Isa ( 5:19, 5:75, 5:119 ) sebagai kepercayaan bukan Kristian yang ditolak oleh Gereja. ^[37]

Menurut Ensiklopedia Islam, dalam perundangan Islam tradisional, ahl al-kitab "biasanya dianggap lebih ringan daripada kuffar lain [jamak kafir ]" dan secara teori seorang Muslim melakukan kesalahan yang boleh dihukum jika mereka berkata kepada seorang ahli kitab: "Engkau seorang kafir". ^[9] Charles Adams dan A. Kevin Reinhart juga menulis bahawa cendekiawan terkemudian dalam Islam membezakan antara ahl al-kitab dan musyrikin/ musyrikin .

Didalam undang-undang Islam, seorang Ahli Kitab yang menetap secara tetap di bawah pemerintahan Islam berhak mendapat status istimewa yang dikenali sebagai dhimmī, manakala mereka yang hanya melawat tanah dibawah pemerintahan Islam menerima status berbeza yang dikenali sebagai musta'min . ^[9]

Orang musyrik adalah mereka yang mempercayai kepada perkara yang syirik, yang merujuk kepada percaya atau beriman dengan tuhan-tuhan atau pemujaan sesuatu yang lain disamping Allah. ^[12] Istilah ini sering diterjemahkan sebagai syirik . ^[12]

Al-Quran membezakan secara jelas antara musyrik dan Ahli Kitab, dimana istilah terdahulu digunakan untuk penyembah berhala, walaupun beberapa penterjemah dahulu meletakkan Kristian sebagai satu bentuk syirik. ^[12] Syirik dianggap sebagai bentuk kekufuran yang paling buruk dan ia dijelaskan didalam Al-Quran sebagai satu-satunya dosa yang tidak akan diampuni oleh Allah ( 4:48, 4:116 ). ^[12]

Tuduhan syirik telah menjadi perkara biasa dalam perbincangan agama dalam Islam. ^[12] Oleh itu, dalam perdebatan awal Islam mengenai kehendak bebas dan teodisi, ahli teologi Sunni menuduh musuh Mutazilah mereka dengan syirik, yang mana mereka telah meletakkan kekuatan manusia setanding dengan Allah, kedua-duanya dalam pelaksanaan dan perancangan. ^[12] Ahli-ahli teologi Mu'tazilah, sebaliknya, menuduh Sunni dengan syirik kerana di bawah kepercayaan mereka perbuatan manusia secara sukarela terhasil daripada kehendak Allah, yang mencipta perbuatan itu, dan individu yang sesuai dengan melaksanakannya. ^[12]

Dalam perundangan klasik, toleransi agama Islam hanya terpakai kepada Ahli Kitab, manakala musyrik, berdasarkan Ayat Pedang, perlu memilih diantara memeluk agama Islam atau berperang hingga mati, ^[38] yang boleh digantikan dengan perhambaan. ^[39] Didalam pelaksanaanya, sebutan Ahli Kitab dan status dhimmī telah diperluaskan untuk meliputi kepercayaan dan agama bukan Samawi, seperti Hindu. ^[38] Berikutan kemusnahan kuil Hindu semasa penaklukan Muslim di Asia Selatan, penganut Hindu dan Muslim di benua kecil itu telah berkongsi beberapa amalan dan kepercayaan agama masing-masing, seperti pemujaan kepada wali Sufi dan penyembahan di dargah Sufi, pada masa sama penganut Hindu juga beribadat di kuil; yang keseluruhan merupakan syirik disisi Islam. ^[40]

Pada abad ke-18, pengikut Muhammad ibn Abd al-Wahhab, yang juga dikenali secara am sebagai golongan Wahhabi, percaya kufur atau syirik dicetuskan didalam masyarakat Islam sendiri, terutamanya dalam "amalan agama popular":

Syirik mempunyai pelbagai bentuk: pengiktirafan sebagai nabi, wali, ahli nujum, dan peramal tentang dunia ghaib, yang hanya Allah yang memiliki dan boleh memberi; mempercayai kuasa pada mana-mana makhluk kecuali Allah, termasuk kuasa syafaat; penghormatan yang diberikan dalam apa jua cara kepada mana-mana makhluk, walaupun kepada kubur Nabi; adat khurafat seperti kepercayaan kepada petanda dan hari-hari yang baik dan buruk; dan bersumpah dengan nama Nabi, ʿAlī, para imam Syi'i, atau para wali. Oleh itu, Wahhabī bertindak bahkan memusnahkan tanah perkuburan di mana ramai sahabat Nabi yang paling terkenal dikebumikan, dengan alasan bahawa ia adalah pusat penyembahan berhala.^[41]

Pada tahun-tahun awal Islam, para fuqaha berselisih pendapat sama ada seorang Muslim boleh melakukan dosa yang cukup serius sehingga menjadikanya kafir. Kaum Murji'ah memegang pendapat yang paling bertolak ansur, yang menurutnya "takdir mereka diserahkan kepada Allah" dan orang yang telah melakukan dosa besar (kabira) pun masih beriman. ^[18] Pandangan yang paling tegas (dari Kharidji Ibadis, keturunan Khawarij ) adalah bahawa setiap Muslim yang meninggal dunia tanpa bertaubat dari dosanya dianggap kafir . Di antara dua kedudukan ini, Mu'tazila percaya bahawa terdapat status antara mukmin dan kafir yang dipanggil "ditolak" atau fasiq . ^[18]

Pandangan Khawarij bahawa seseorang yang mengaku sebagai Muslim yang telah melakukan dosa dan tidak bertaubat telah secara harfiahnya mengenepikan dirinya daripada masyarakat, dan dengan itu menjadi kafir (suatu amalan yang dikenali sebagai takfir ) ^[42] dianggap sebagai satu pandangan yang melampau menurut Sunni; yang mana mereka akhirnya mengisytiharkan Khawarij sebagai kafir, ^[43] berikutan hadis yang menyatakan, "Jika seorang Muslim menuduh seorang Muslim dengan kafir, dia adalah dirinya kafir jika tuduhan itu terbukti tidak benar". ^[18]

Namun begitu, dalam teologi Islam, kafir adalah "istilah yang kerap digunakan kepada protagonis Muslim" mempunyai pandangan yang berbeza, menurut Brill's Islamic Encyclopedia . ^[18]

Umat Islam pada masa kini yang membuat tafsiran yang berbeza daripada apa yang dipercayai secara umum oleh umat Islam diisytiharkan kafir. ^[44]

Satu lagi kumpulan yang dibezakan daripada jisim kafirun ^[18] ialah murtad, atau bekas penganut agama Islam, yang dianggap pembelot dan pengkhianat. ^[18] Hukuman secara tradisional terhadap mereka adalah mati, bahkan, menurut beberapa ulama, jika mereka menarik balik meninggalkan Islam. ^[45]

Dhimmī adalah golongan bukan Islam yang berlindung atau menetap di bawah kerajaan Islam.^[46][47] Dhimmī dikecualikan daripada perkara yang hanya melibatkan orang Muslim sekiranya mereka membayar cukai jizya tetapi setara dalam apa-apa undang-undang lain seperti kontrak, hartanah dan sebagainya menurut ulama Islam,^[23][24] yang mana sebahagian lain menyatakan status Dhimmī hanya tertakluk kepada mereka yang beriman (selain daripada Islam) seperti Yahudi, Samaria, Gnostisisme, Kristian, pada status yang lebih rendah daripada orang Islam.^[19] Yahudi dan kristian perlu membayar jizyah manakala pagan (tidak beragama), bergantung kepada ketetapan empat mazhab, yang merangkumi perlu menerima Islam, membayar jizyah, dihalau atau dihukum.^{[19][25][27][28]} Pengkaji sejarah bersetuju bahawa pemelukan agama Islam secara paksa adalah sangat jarang dalam Islam, dan sebahagian besar adalah sukarela. Pemerintah Islam selalunya lebih terdorong kepada penaklukan daripada penukaran agama.^[28]

Terdapat pelbagai jenis kekufuran yang dipersetujui oleh ulama Islam:

• kufr bi-l-qawl (menyatakan secara lisan)^[48]
• kufr bi-l-fi'l (menyatakan secara perbuatan)^[48]
• kufr bi-l-i'tiqad (tidak menyakini terhadap kesaksian) ^[48]
• kufr akbar (kekufuran kecil)^[48]
• kufr asghar (kekufuran besar)^[48]
• takfir 'amm (tuduhan kufur secara umum, contoh seperti terhadap masyarakat ahmadiyya^[48]
• takfir al-mu'ayyan (tuduhan kufur terhadap individu)^[48]
• takfir al-'awamm (tuduhan kufur kepada orang Islam berkedudukan; secara taqlid.^[48]
• takfir al-mutlaq (penyataan umum seperti, "Sesiapa yang berkata X atau melakukan Y adalah kafir")^[48]
• kufr asli (mereka yang lahir bukan didalam keluarga Islam)^[48]
• kufr tari (mereka yang meninggalkan agama Islam)^[48]

Muslim secara khusunya wajib percaya dan beriman kepada Enam Rukun Iman, ^[49] (lima yang pertama disebut didalam Al-Quran 2:285 ).

1. Beriman kepadaAllah
2. Beriman kepada malaikat-malaikat ^[50]
3. Beriman kepada Rasul-rasul ^[50]
4. Beriman kepada Kitab, ^[50]
5. Beriman kepada Hari Kiamat ^[50]
6. Beriman kepada Qada dan Qadar ^[50]

Menurut ulama salaf Muhammad Taqi-ud-Din al-Hilali, "kafir pada dasarnya adalah kekufuran terhadap mana-mana rukun iman" Beliau juga telah menyenaraikan beberapa jenis kekufuran besar yang berbeza, (kekufuran yang sangat berat sehingga tidak termasuk didalam golongan yang beriman dengan Allah):

1. Kufr-at-Takdhib: tidak percaya kepada kekuasaan Allah atau menidakkan rukun Iman (Quran 39:32)^[50]
2. Kufr-al-iba wat-takabbur ma'at-Tasdiq: enggan beriman atau menuruti perintah Allah setelah yakin dengan kebenaranya (Quran 2:34)^[50]
3. Kufr-ash-Shakk waz-Zann: meragui atau kurang yakin dengan rukun Iman (Quran 18:35–38)^[50]
4. Kufr-al-I'raadh: berpaling daripada kebenaran secara sedar atau menyimpang daripada tanda-tanda kebesaran Allah. (Quran 46:3)^[50]
5. Kufr-an-Nifaaq: munafik (Quran 63:2–3)^[50]

Kekufuran kecil atau Kufran-Ni'mah merujuk kepada tidak bersyukur dengan kurniaan yang dikurniakan oleh Allah.

Menurut sumber lain, berdasarkan tafsir oleh Ibn Kathir, ^[6] terdapat lapan jenis Al-Kufr al-Akbar (kekufuran besar), sebahagianya sama dengan yang diterangkan oleh Al-Hilali ( Kufr-al-I'rad, Kufr-an-Nifaaq ) dan beberapa darinya berbeza.

1. Kufrul-'Inaad: Kufur kerana kedegilan. Ini terpakai kepada seseorang yang mengetahui Kebenaran dan mengakui mengetahui Kebenaran, dan mengetahuinya dengan lidah mereka, tetapi enggan menerimanya dan menahan diri daripada mengakuinya.^[51]
2. Kufrul-Inkaar: Kufur kerana mengingkari. Ini terpakai kepada seseorang yang mengingkari dengan hati dan lidah.^[52]
3. Kufrul-Juhood: Kufur kerana penolakan. Ini berlaku kepada seseorang yang mengakui kebenaran dalam hati mereka, tetapi menolaknya dengan lidahnya. Jenis kufur ini terpakai kepada mereka yang menggelarkan diri mereka Muslim tetapi menolak sebarang suruhan Islam seperti Solat dan Zakat.^[53]
4. Kufrul-Nifaaq: Kufur kerana munafik. Seseorang berpura-pura beriman tetapi menyembunyikan kekufuranya. Mereka dipanggil munafik atau hipokrit.^[54]
5. Kufrul-Kurh: Kufur kerana membenci perintah Allah.^[55]
6. Kufrul-Istihzaha: Kufur kerana ejekan dan cemuhan.^[56]
7. Kufrul-I'raadh: Kufur kerana mengelak, mereka yang berpaling daripada kebenaran.^[57]
8. Kufrul-Istibdaal: Kufur kerana mengantikan perintah dan hukum Allah dengan perintah dan hukum manusia.^[58][59]

Dalam Islam, jahiliyyah ('kejahilan') merujuk kepada zaman Arab sebelum Islam.

Ketika empayar Islam berkembang, perkataan kafir digunakan secara meluas sebagai istilah deskriptif untuk semua orang kafir dan sesiapa sahaja yang tidak percaya kepada Islam. ^[60] Dari segi sejarah, layanan orang Islam terhadap orang kafir lebih menurut kepada aspek sosio-politik berbanding agama. ^[18] Toleransi terhadap mereka bukan Islam yang "tidak mungkin dapat dibayangkan oleh orang Kristian kontemporari", lebih tepatnya semasa era Perang Salib merujuk kepada layanan Kristian terhadap Ahli Kitab. ^[18] Walau bagaimanapun, disebabkan permusuhan terhadap orang Frank, istilah kafir berkembang menjadi istilah telah digunakan tidak merujuk kepada maksud asalnya. Semasa Perang Mahdis, Negara Mahdis telah mengunakan istilah kuffar terhadap Turki Uthmaniyyah, ^[18] dan orang Turki sendiri menggunakan istilah kuffar terhadap Parsi semasa perang Uthmaniyyah-Safawi . ^[18] Dalam kepercayan Muslim, dajjal akan mempunyai tulisan kfr di dahinya. ^[18]

Walau bagaimanapun, terdapat keganasan agama yang meluas di India antara orang Islam dan bukan Islam semasa Kesultanan Delhi dan Empayar Mughal (sebelum bermulanya zaman kemerosotan politik Islam). ^{[61] [62]} Dalam catatan mereka tentang penaklukan orang Islam, perhambaan dan rampasan zaman ini, kebanyakkan ahli sejarah di Asia Selatan menggunakan istilah kafir bagi merujuk kepada Hindu, Buddha, Sikh dan Jain . ^[60] Raziuddin Aquil telah menulis bahawa "orang bukan Islam sering dipanggil sebagai kafir, dalam kesusasteraan Islam India pada zaman pertengahan, termasuklah dokumen mahkamah, kitab-kitab sufi dan gubahan sastera" dan fatwa telah dikeluarkan yang membenarkan secara paksa untuk membenarkan penganiayaan terhadap orang bukan Islam. ^[63]

Hubungan antara Yahudi dan Muslim di semenanjung Arab dan penggunaan perkataan kafir adalah sama rumitnya, dan sejak beberapa abad yang lalu, isu-isu mengenai kafir telah timbul ekoran daripada penjajahan Zionis di Palestin . ^[64] Dengan memanggil orang Yahudi yang menyokong Zionis di Israel sebagai "kafir perampas", Yasser Arafat menghidupkan penentangan Muslim dan "Menjadi tokoh untuk menghalang umat Islam daripada bergerak menentang 'penyerang kafir' di negara Islam lain, dan membolehkan 'kafir yang pengecut dan asing' untuk mencapai tahap campur tangan baru dalam hal ehwal Muslim." ^[64]

Menurut sumber Islam, nenek moyang Nabi Muhammad tidak dikelaskan sebagai kafir. Menurut Ibn Hajar, al-Quran dengan jelas menyatakan bahawa orang-orang zaman fathrath adalah dari kalangan orang Islam. Ibn Hajar menyatakan tidak ada ibu-bapa atau keturunan Nabi Muhammad s.a.w yang bukan nabi adalah kafir. ^[65] Ibn Hajar berkata tentang Nabi Muhammad mengatakan bahawa ab di dalam neraka adalah merujuk kepada bapa saudara sebelah bapa dan dimana orang Arab secara meluas menggunakan ab untuk merujuk kepada 'amm (bapa saudara bapa).

• Kekufuran: Perspektif Islam
• Ayat al-Quran yang bercakap tentang orang bukan Islam
• Takfir - Menghina
• Kesahihan Agama Sejagat dan Isu Takfir
• Inminds.co.uk
• Hermeneutik takfir