Geo-engineeringGeo-engineering is het opzettelijk grootschalig ingrijpen in de natuurlijke systemen van de aarde, met als doel klimaatverandering, en meer specifiek de opwarming van de aarde tegen te gaan. [1] Dit wordt ook wel klimaatengineering genoemd, omdat deze term duidelijker maakt dat de bedoelde technologieën ingrijpen in het klimaatsysteem. Het betreft ingrijpende maatregelen die direct effect hebben op grootschalige systemen. MethodesKlimaatengineering is een paraplubegrip voor uiteenlopende technologieën. Die technologieën zijn in twee clusters te verdelen, namelijk het beheer van zonnestraling (Solar Radiation Management -SRM) en de verwijdering van CO2 uit de lucht (Carbon Dioxide Removal -CDR). Zonnestralingsbeheer Zie Zonnestralingsbeheer voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Verwijdering van CO2 uit de lucht Zie ook: Ondergrondse CO2-opslag.
Ethische en politieke aspectenDe mogelijkheid van toekomstige toepassing van klimaatengineering is zeer omstreden, omdat het grootschalige en risicovolle ingrepen in het ecosysteem van de aarde betreft, met behulp van onbewezen technologieën, en onbekend effect. Klimaatengineering roept daarom niet alleen natuurwetenschappelijke vragen op, maar vraagt ook om ethische en juridische reflectie, en om een verkenning van politiek-bestuurlijke opties.[3][4] Vanuit de vrees dat de politiek niet in staat is om de opwarming van de aarde met bestaande middelen in goede banen te leiden, stellen sommige klimaatwetenschappers klimaatengineering neer als een noodmaatregel die we achter de hand moeten hebben voor het geval dat mitigatie faalt en we geconfronteerd worden met de eventuele grootschalige gevolgen van een extreem klimaatscenario. Klimaatengineering is plan B: een middel om achter de hand te houden voor het geval dat de opwarming van de aarde tot zulke ernstige gevolgen leidt dat ingrijpen noodzakelijk is. De redenering dat we maar beter kunnen weten waar we mee bezig zijn als dat moment zich voordoet, rechtvaardigt volgens deze wetenschappers technologisch onderzoek.[3] Ook stelt zich in klimaatzaken het dilemma van de collectieve actie: maatregelen ten voordele van het klimaat, een commons, komen iedereen ten goede, terwijl niet iedereen er in gelijke mate toe bijdraagt. ReguleringWetenschappers, politici en activisten wijzen op de nood aan regulering inzake geo-engineering, vanuit diverse en soms tegenstrijdige overwegingen:
Militaire toepassingenIn 1976 tekenden 85 landen de Milieumodificatieconventie (ENMOD). Ondanks het verdrag bestaat echter het risico dat bepaalde technieken van geo-engineering kunnen misbruikt worden, of minstens een militaire toepassing zouden krijgen.[10][11] Internationaal overlegVoor de jaarlijkse conferentie van het VN-Milieuprogramma in maart 2019 diende Zwitserland een ontwerpresolutie in om tegen augustus 2020 een inschatting te maken van potentiële methodes en een beleidskader inzake geo-engineering. Mogelijk wordt dit een eerste stap naar een internationale regelgeving van de technologieën.[12] OnderzoekIn mei 2008 uitte de Amerikaanse klimatoloog Alan Robock grondige twijfels inzake geo-engineering.[13] Klimaatengineering is sinds 2009 definitief op de internationale onderzoeks- en beleidsagenda komen te staan.[3] In juli 2013 raakte bekend dat de Amerikaanse CIA 630.000 dollar vrijgemaakt heeft voor onderzoek naar geo-engineering.[14] Zie ook
Referenties
|