Villevoye volgde van 1979 tot 1984 de Rijksakademie in Amsterdam, waaraan hij later als adviseur is verbonden. Van 1984 tot 1990 werkte hij als assistent van de Amerikaanse minimalistisch-conceptuele kunstenaar Sol LeWitt. Sinds 2012 is Villevoye ook supervisor voor PhDArts - een doctoraatstraject voor beeldend kunstenaars, verbonden aan Universiteit Leiden.[2]
Tot 1990 werkte hij vooral als schilder. Tijdens een eerste reis - in 1992 - naar het Indonesische Papua werd vooral fotografie, en later ook film een belangrijk medium. Villevoye werkt voor filmprojecten ook regelmatig samen met beeldend kunstenaar Jan Dietvorst. Zij maakten verschillende films die zich afspeelden in en rond de Asmat-cultuur en de Eerste Wereldoorlog. Roy Villevoye leeft en werkt in Amsterdam.
Over het werk
Solo
Na een succesvolle carrière als schilder, de tweede helft van de jaren '80, begon hij een nieuwe artistieke richting te volgen. Vooral sinds 1992, toen hij regelmatig buiten Europa begon te reizen, meestal naar Papua, het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea. Vanaf dat moment inspireerde zijn frequente verblijf bij de Asmat, een inheemse Papoea-cultuur hem tot het creëren van een verscheidenheid aan werken - eerst nog schilderijen, geleidelijk ook foto's en werken in andere media - over kleur, culturele codificatie en identiteit. Zijn werk heeft zich geleidelijk ontwikkeld als een getuigenis van - soms ongemakkelijke - ontmoetingen en dialogen tussen twee asynchrone culturen, voorbij het vereenvoudigde schema van vooruitgang, de primitieve en de mythische en de conventionele beoordeling van waarden en manieren. Het weerspiegelt de onderlinge afhankelijkheid en complexiteit van deze interacties. Dit is ook een motief in een aantal van de films die hij sinds 1998 heeft gemaakt, vaak in samenwerking met Jan Dietvorst.
De sculpturen van Villevoye bestaan vaak uit zeer realistische mensfiguren - enkele zijn afgietsels van vrienden en bekenden, en van hemzelf. Een werk, The Clearing (2010) beeldt bijvoorbeeld de kunstenaar zelf uit, in een houding die gebaseerd is op een foto waarbij Villevoye midden in de oerwouden van de Asmat op de grond ligt. Een ander werk is Madonna (after Omomá and Céline), 2008, een minutieuze 'reproductie' van een bevriende Asmat, die Villevoye's dochter - een baby nog - vasthoudt.[3]
Met Jan Dietvorst
Sinds 2000 werkt Villevoye regelmatig samen met beeldend kunstenaar Jan Dietvorst (Bergen op Zoom, 1953). Hun films begeven zich op de grens van antropologischedocumentaires en beeldende kunst. Vaak ontbreekt een voice-over, en is het beeldmateriaal suggestief of niet-lineair. Zij maakten onder meer reeksen films over de Asmat (en daaraan gerelateerd over aspecten van de missie) en over de Eerste Wereldoorlog.
Gezamenlijke tentoonstellingen en filmvertoningen (selectie)
2017 International Ethnographic Film Festival of Quebec (FIFEQ), Montreal, Canada
2017 Evidence, argos, Brussel
2016 Amsterdam Art Weekend at IDFA, EYE, Amsterdam
2016 SONSBEEK '16, transHISTORY, Museum Arnhem, Arnhem
2012 It's a poor sort of memory that only works backwards, SMAK, Gent
2015 The Double (Team Work Award, 30th Stuttgarter Filmwinter - Festival for Expanded Media - Wand 5, Stuttgart, D / Nominatie Tiger Shorts Award, 45e International Film Festival Rotterdam)
2014 “Geef me zeep. Geef me een handdoek.”
2012 After the Battle
2011 War is Over
2009 Pressure
2009 The Scrap-Iron Age
2008 Phantom
2008 And the Trumpet Shall Sound
2007 Owner of the Voyage
2006 Winter Prayers (Golden Impakt Award 2007, Impakt Festival, Utrecht)
