Er hebben zich 9 teams van de CONMEBOL ingeschreven voor de kwalificatie van het Wereldkampioenschap voetbal 1974. Venezuela trok zich echter terug zonder een wedstrijd te spelen. Brazilië speelde geen kwalificatiewedstrijden, maar was automatisch gekwalificeerd als kampioen van het vorige toernooi. De deelnemende landen werden in 3 groepen verdeeld. De winnaars van groep 1 en 2 plaatsten zich 2 als groepswinnaars voor het hoofdtoernooi. Chili mocht als vierde land van de CONMEBOL deelnemen na de intercontinentale play-off, de Sovjet-Unie trok zich in die wedstrijd na 1 duel terug. De kwalificatie duurde van 29 april tot en met 26 september 1973.
Na de vierde plaats op het laatste WK verwachtte Uruguay weinig problemen zich te kwalificeren met weinig aansprekende tegenstanders als Colombia en Ecuador. In de uitwedstrijden won men van Ecuador en speelde gelijk tegen Colombia en aangezien Colombia en Ecuador tegen elkaar gelijk speelden, had Uruguay in de thuiswedstrijden twee kansen zich te plaatsen. De wedstrijd tegen Colombia ging verloren met 0-1 door een doelpunt van Ortiz ver in de tweede helft. Nu was een zege met twee goals tegen Ecuador genoeg voor plaatsing. In de eerste helft was de strijd al snel beslist: 3-0 bij rust, 4-0 eindstand. De Uruguayanen stonden bekend om hun verdedigende voetbal en hardheid, maar waren nooit succesvol in WK's op Europese bodem.
Na de blamage in 1970, toen Argentinië niet eens de eindronde haalde, kon het land geen tweede afgang veroorloven. Het beslissende duel vond plaats in Buenos Aires tegen Paraguay, de winnaar zou zich kwalificeren. Na een 0-1 achterstand wonnen de Argentijnen met 3-1. Er kwam een nieuwe generatie op, die zich vooral moest richten op het WK in eigen land vier jaar later, blikvanger van die generatie was Mario Kempes.
Omdat Venezuela zich terugtrok, moesten twee landen uit de subtop Peru en Chili tegen elkaar spelen. Beide landen wonnen hun thuiswedstrijd met 2-0, een beslissingswedstrijd in Montevideo moest de beslissing brengen. Chili won met 2-1 en moest nu een play-off spelen tegen de Sovjet-Unie. Peru kon geen vervolg geven aan hun prima WK in Mexico en nam revanche door in 1975 kampioen van Zuid-Amerika te worden.
Op 11 september 1973 brak er een militaire staatsgreep uit in Chili onder leiding van generaal Augusto Pinochet. Het leger versloeg het marxistische bewind van Salvador Allende.Er volgde een schrikbewind, waarbij tegenstanders van het nieuwe bewind werden opgesloten in het Estadio National van Santiago en daar gemarteld en gefolterd werden. Ondertussen moest het Chileens voetbalelftal play-offs spelen tegen de Sovjet-Unie. Vlak na de coup speelde Chili met 0-0 gelijk in Moskou. De Chileense voetbalbond besloot, dat de return gewoon gespeeld kon worden in het Estadio Nacional, alsof er niks was gebeurd en de FIFA nam dat besluit gewoon maar over. Het militaire regieme nodigde ook de buitenland pers uit in het stadion om te laten zien, dat alles normaal is in het stadion, maar de Russen waren niet overtuigd. Zij kwamen niet en de FIFA diskwalificeerde de Russen en gaf ook nog een boete. Op de dag zelf konden de Chileense autoriteiten zich niet om een dubieus stuk propaganda op te voeren, 11 Chilenen trokken ten aanval tegen een onzichtbare tegenstander en na de 1-0 was dit macabere schouwspel afgelopen. Voor de Russen was dit een zwaar gelach, voor de eerste keer sinds 1958 plaatste men zich niet voor een groot toernooi en het zou pas tot 1982 duren voor de Russen zich weer zouden plaatsen voor een eindtoernooi, ondanks de aanwezigheid van een sterke generatie Oekraïense spelers onder aanvoering van Oleg Blochin.
· 
· 
.svg){kind=small}
