13 Pułk Czołgów
13 Warszawski Pułk Czołgów Średnich (13 pcz) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego. Sformowany w 1951 jako 13 samodzielny pułk czołgów na podstawie „Planu zamierzeń organizacyjnych na lata 1951–1952”. Stacjonował w garnizonie Opole. Struktura pułku
Uzbrojenie pułku stanowiły: 63 czołgi średnie T-34/85 i 18 dział pancernych W grudniu 1952 zmieniono etat. W pułku zmniejszono liczbę kompanii czołgów średnich do trzech i jednej kompanii dział pancernych. Ogólna liczba podstawowego sprzętu bojowego wynosiła wtedy 30 czołgów i 5 dział pancernych. W składzie 2 Dywizji Zmechanizowanej i 10 Dywizji PancernejW 1956 roku 13 pułk czołgów wszedł w skład 2 Dywizji Zmechanizowanej. W 1957 przeformowano go na 13 pułk czołgów i artylerii pancernej. W 1962 pułk włączono w skład 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej im. Bohaterów Armii Radzieckiej jako 13 pułk czołgów średnich. Rozformowany 4 marca 1989 roku. OrganizacjaDowództwo i sztab – 1 T-55 (w składzie trzech kompanii czołgów)
TradycjeZgodnie z rozkazem nr 07/MON z 4 maja 1967 w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oddziałów frontowych oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek, Dz. Roz. Tjn. MON Nr 5, poz. 21, pułk przyjął tradycje 13 Warszawskiego Pułku Artylerii Pancernej. Żołnierze pułku
PrzypisyBibliografia
|