w Ministerstwie Obrony Narodowej odbyła się narada poświęcona jakości produkcji uzbrojenia i sprzętu wojskowego[3]
w siedzibie Zarządu Głównego Związku Nauczycielstwa Polskiego w Warszawie podsumowano współpracę z Wojskiem Polskim w zakresie patriotyczno-obronnego wychowania młodzieży oraz uzgodniono kierunki działania na przyszłość[3]
z inicjatywy Głównego Zarządu Politycznego WP, Izby Wojskowej Sądu Najwyższego, Naczelnej Prokuratury Wojskowej i Szefostwa Wojskowej Służby Wewnętrznej odbyła się narada poświęcona usprawnieniom, zadaniom i obowiązkom dowódców wynikającym z nowych przepisów prawa karnego[3]
pod przewodnictwem ministra obrony narodowej, generała broni Wojciecha Jaruzelskiego odbyło się spotkanie kierownictwa MON z członkami Prezydium Polskiej Akademii Nauk i jej prezesem profesorem Januszem Groszkowskim. Tematem spotkania było pogłębienie współpracy na rzecz umacniania obronności kraju[3]
w Wojskowej Akademii Politycznej im. Dzierżyńskiego odbyła się konferencja naukowa z okazji 100 rocznicy urodzin Włodzimierza Lenina. Tematem obrad były m.in. rola myśli leninowskiej we współczesnej walce ideologicznej; znaczenie naukowej spuścizny Lenina dla rozwoju współczesnej myśli wojskowo-teoretycznej i koncepcji obronnych państw socjalistycznych; nauki Lenina, a współczesna rewolucja naukowo-technicza[3]
Ośrodek Badań Stosunków Wschód–Zachód i Główny Zarząd Polityczny WP zorganizował międzynarodowe sympozjum poświęcone przeciwdziałaniu wojnie psychologicznej i dywersji ideologicznej. Uczestniczyły w nim delegacje z Ludowej Republiki Bułgarii, Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej, Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Socjalistycznej Republiki Rumunii, Węgierskiej Republiki Ludowej, Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[3]
w Moskwie delegacja Wojska Polskiego z ministrem obrony narodowej, generałem broni Wojciechem Jaruzelskim wzięła udział w uroczystościach Dnia Zwycięstwa[3]
rozpoczęły się wieloszczeblowe ćwiczenia dowódczo-sztabowego sił zbrojnych[2]. Ćwiczeniami kierował minister obrony narodowej, generał broni Wojciech Jaruzelski[3]
weszła w życie ustawa z dnia 30 września 1970 o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych[7]
niedaleko Połczyna Zdroju w miejscu, gdzie zginął podpułkownik pilot Jan Tałdykin odbyła się uroczystość odsłonięcia kamienia pamiątkowego z tablicą[5]
weszła w życie ustawa z dnia 30 września 1970 zmieniająca ustawę o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej[8]
odbyły się ćwiczenia obrony powietrznej Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego[2]. Ćwiczeniami kierował dowódca Wojsk Obrony Powietrznej-zastępca naczelnego dowódcy Zjednoczonych Sił Zbrojnych, marszałek Paweł Fiodorowicz Baticki[9]
3500 żołnierzy uczestniczyło w ratowaniu zagrożonych ludzi oraz inwentarza żywego podczas powodzi w południowych rejonach kraju[9]
zespół trałowców Marynarki Wojennej we współpracy z Ludową Marynarką Wojenną NRD wykonał trałowanie bojowe w cieśninie Kadetrinne, którego celem było poszerzenie toru wodnego łączącego Bałtyk z kanałem Kilońskim[9]
w Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie odbyło się szkolenie oficerów zajmujących kierownicze stanowiska w instytucjach centralnych MON, w dowództwach okręgów wojskowych oraz rodzajach sił zbrojnych[9]
odbyła się narada przedstawicieli Ministerstwa Obrony Narodowej oraz Centralnego Instytutu Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej poświęcona informacji naukowej w resorcie obrony narodowej[9]
rozpoczęły się ćwiczenia systemu Obrony Terytorialnej Śląskiego Okręgu Wojskowego[2]. Ćwiczeniami kierował główny inspektor obrony terytorialnej, wiceminister obrony narodowej, generał broni Grzegorz Korczyński.
w Warszawie odbyła się odprawa szkoleniowa kierowniczego aparatu dowódczo-sztabowego, politycznego i gospodarczego wojsk lądowych, wojsk lotniczych, obrony powietrznej kraju, marynarki wojennej, wojsk wewnętrznych oraz instytucji centralnych MON[9]
rozpoczęły się największe ćwiczenia Zjednoczonych Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego pod kryptonimem „Braterstwo Broni”. Udział brały wszystkie armie i floty UW[2]. Manewrami kierował minister obrony narodowej NRD, generał armii Heinz Hoffmann. Manewry zakończyła defilada oddziałów wszystkich siedmiu ćwiczących armii w Magdeburgu[9]
minister obrony narodowej, generał broni Wojciech Jaruzelski spotkał się z grupą przodujących oficerów, chorążych i podoficerów z „zielonych garnizonów”[9]
w Sali Zwycięstwa Muzeum Wojska Polskiego odbyła się uroczystość przekazania plakietek z ziemią z pola bitwy pod Lenino delegacjom okręgów wojskowych, rodzajów wojsk, organizacjom społecznym i młodzieżowym oraz rodzinom żołnierzy poległych w bitwie[9]
na Pomorzu Zachodnim rozpoczęło się ćwiczenie pod kryptonimem „Pojezierze 70”[2]. Celem ćwiczenia było doskonalenie działalności terenowych komitetów obrony, współdziałania jednostek wojsk operacyjnych i obrony terytorium kraju, oddziałów Milicji Obywatelskiej oraz oddziałów zmilitaryzowanych i samoobrony[9]
we wszystkich jednostkach garnizonu Gdańsk wprowadzono stan podwyższonej gotowości bojowej[11]
13 pułk WOWewn. zorganizował ochronę gmachów KW PZPR i WRN, poczt, rozgłośni radiowych i telewizyjnej, drukarń, więzienia oraz innych ważniejszych obiektów, pododdziały Kaszubskiej Brygady WOP wzmocniły ochronę granicy w rejonie portów Gdańsk i Gdynia[11]
na polecenie Głównego Inspektora OT – w ciągu nocy przegrupowano z Olsztyna do Gdańska batalion 14 pułku WOWewn[11]
wprowadzono całodobowe dyżury grup operacyjnych w podstawowych pionach Sztabu Generalnego, dowództw OW i rodzajów sił zbrojnych[11]
w miastach wojewódzkich przygotowano do natychmiastowego użycia 62 transportery opancerzone do dyspozycji MSW[11]
w godzinach porannych zgodnie z otrzymanymi zadaniami, przybyłe w rejon Gdańska wojska zajęły nakazane rejony i zorganizowały ochronę zewnętrzną wyznaczonych obiektów[11]
wydzielone siły Marynarki Wojennej zablokowały wejście do Nowego Portu i utworzyły grupę do wyholowania ze stoczni statków będących w budowie[11]
do Gdyni, do dyspozycji dowódcy Marynarki Wojennej, skierowano 32 i 36 pz z 8 DZ, które w ciągu nocy przejęły pod ochronę wyznaczone obiekty[11]
w Elblągu z pozostałości sił garnizonu obsadzono gmachy: KP i M PZPR, sądu, prokuratury, MRN i KP MO[11]
Marynarka Wojenna zabezpieczyła strefę operacyjną od strony morza[11]
do Gdyni skierowano 34 pułk desantowy i 4 pułk artylerii bez sprzętu ciężkiego[11]
w Szczecinie zaangażowano do działań 12 DZ, 12 Brygadę WOP, 12 pułk pontonowy i 16 batalion pontonowy WOWewn. Dowodzenie wojskami w Szczecinie przejął Główny Inspektor Szkolenia gen. dyw. Tadeusz Tuczapski[11]
w Krakowie zaangażowano do działań 5 Brygadę WOWewn[11]
przygotowywano następujące siły w gotowości do natychmiastowego działania[11]:
rozpoczęto przegrupowanie wojsk na masową skalę. Przegrupowano w rejon[11]:
Wrocławia (Legnicy) – 42 pz 11 DPanc z Żar do Strzegomia
Warszawy – 3 pz (z Ciechanowa do Wesołej), 35 pcz 15 DZ (z Ostródy do Ciechanowa), 1 Brygada WOWewn. (z Góry Kalwarii na Służewiec), 5 DPanc (z Gubina w rejon płd.-zach. Konin);
Krakowa – część sił 10 DPanc (10 pcz i 25 pz);
Poznania – 4 DZ (na poligon Biedrusko);
Katowic – 1/15 pułk WOWewn. (z Prudnika do Wełnowca k. Siemianowic Śl.)
postawiono w stan gotowości, utrzymując w odwodzie centralnym w garnizonach stałej dyslokacji: 15 DZ (bez 35 pcz), 11 DPanc (bez 42 pz), 20 DPanc oraz WOSWŁ.
na terenie Trójmiasta w późnych godzinach wieczornych, przystąpiono do wyprowadzenia wojska z Gdyni (8 DZ i 7 DD) i Gdańska (16 DPanc), pozostawiając siły i środki do ochrony niektórych obiektów
uruchomiono mobilizacyjną akcję kurierską mającą na celu wcielenie do wojska szczególnie aktywnych uczestników strajku[a]
na terenie Trójmiasta w dalszym ciągu kontynuowano wycofanie określonych sił 8 DZ, 16 DPanc i 7 DD. Realizowano jedynie ochronę niektórych obiektów. Pułki Wojsk Obrony Wewnętrznej skierowano do macierzystych garnizonów[11].
w Szczecinie w dalszym ciągu kontynuowano realizację dotychczasowych zadań[11].
kolejne jednostki wojska wycofywały się do rejonów stałej dyslokacji[11]
na teren Trójmiasta i Elbląga ściągnięto wszystkie jednostki z ochranianych obiektów do koszar lub rejonów ześrodkowania, przekazując tę czynność organom MSW[11]
w Szczecinie ściągnięto jednostki do koszar, pozostawiając określone siły do ochrony wewnętrznej wytypowanych obiektów[11]
do macierzystych garnizonów powróciły: 1 Brygada WOWewn., 2 Brygada WOWewn., oraz rzut kołowy 3 pułku zmechanizowanego[11]
wydzielone siły 8 FOW zorganizowały blokadę portu Szczecin, a częścią sił Morskiej Brygady WOP zorganizowano patrolowanie basenów portowych. Ochraniane obiekty zostały przekazane organom MSW[11]
do garnizonów stałej dyslokacji powróciły jednostki 16 DPanc oraz część rzutów kołowych 4 DZ i 5 DPanc[11]
do garnizonów stałej dyslokacji powróciły wszystkie jednostki 7 DD i 8 DZ; 10 pcz i 25 pz 10 DPanc; część sił 3 pz 1 DZ i 35 pcz 15 DZ; siły główne 4 DZ i 5 DPanc[11]
w godzinach porannych zakończono powrót całości wojsk do garnizonów; wojska bezpośrednio po powrocie do garnizonów przystąpiły do normalnego toku życia z zachowaniem nakazów wynikających z szyfrogramu MON z dnia 22.12.1970[11]
nowo wybrany I sekretarz KC PZPR Edward Gierek przyjął delegację Wojska Polskiego z zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR, ministrem obrony narodowej, gen. broni Wojciechem Jaruzelskim. W czasie spotkania minister obrony narodowej zameldował I sekretarzowi KC PZPR o dorobku Sił Zbrojnych w dziedzinie umacniania gotowości bojowej, zapewniając o ścisłej więzi wojska z narodem i partią[9]
Uwagi
↑Ogółem wcieleniem objęto 995 poborowych (745 w dniu 18.12 i 250 w dniu 19.12), z czego 240 osób – po dodatkowym rozpatrzeniu – zwolniono z obowiązku stawiennictwa.
Julian Babula: Wojsko Polskie 1945-1989. Próba analizy operacyjnej. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08755-5.
Mikołaj Plikus (red.): Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, Gubińskie Towarzystwo Kultury: Kalendarium Gubina 1945-2009. Zielona Góra: Gubin Urząd Miejski [Drukarnia Aprint], 2010, s. 135–139. ISBN 978-83-927655-6-1.
