A Matter of Life and Death Tour to trasa koncertowaheavymetalowego zespołu Iron Maiden, promująca czternasty album studyjny A Matter of Life and Death. Etap pierwszy składał się z koncertów w wybranych miastach Ameryki Północnej, Japonii oraz Europy. Grupa wykonywała podczas koncertów w całości program albumu A Matter of Life and Death. Kontrowersyjne, bezprecedensowe przedsięwzięcie w historii grupy, spotkało się z mieszanymi reakcjami odbiorców[1]. Drugi etap trasy przypadał na rok 2007, zespół po raz pierwszy odwiedził Indie oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie, zagrał również wielki koncert halowy w Serbii. Koncerty mające miejsce głównie na stadionach sportowych oraz ogromnych festiwalach, przypadały na 25 lecie premiery albumu The Number of the Beast. Zespół wykonywał na żywo pięć najpopularniejszych kompozycji pochodzących z legendarnego albumu[2]. Trasa objęła ostatecznie 62 koncerty w 26 krajach i przyciągnęła około 1,7 mln widzów[3].
Przebieg trasy
Od września 2006 roku muzycy ruszyli w trasę „A Matter of Life and Death World Tour 2006/07”, grając wyprzedane koncerty w wielkich arenach Azji, Ameryki Północnej i Europy. Zamiast wielu evergreenów muzycy postanowili zaprezentować zawartość albumu w całości, nawiązując do tradycji wielkich legend art. rocka lat 70. W Szwecji 60 tys. biletów na cztery koncerty halowe sprzedano w 45 min, nie inaczej było w przypadku trasy po Wielkiej Brytanii (dziewięć koncertów dla 140 tys. widzów)[4]. Druga część trasy przypadła na rok 2007 i była powiązana z obchodami ćwierćwiecza wydania najpopularniejszego albumu grupy, The Number of the Beast. Zespół występował na stadionach w Bułgarii (40 tys.), Czechach, Serbii, Słowenii, Niemczech oraz Włoszech (Stadion Olimpijski w Rzymie)[5].
Dickinson podczas „The Trooper”
Po raz kolejny europejska publiczność mogła podziwiać grupę w roli headlinerów wielkich festiwali, m.in. „Graspop Metal Meeting”, „Fields of Rock”, „Heineken Jamming Festival” gdzie pojawiło się 130 tys. widzów, w końcu po raz czwarty w karierze, w Donington Park na „Download Festival” 2007 przed niemal 80 tys. widzów[6].
Do historii przeszły również pierwsze koncerty Iron Maiden w Indiach oraz w Zjednoczonych Emiratach Arabskich – odpowiednio przed 50 tys. widzów na Bangalore Palace Grounds w Bombaju oraz jako headliner „Dubai Desert Rock Festival” dla 25 tys. widzów[7]. Bilety wyprzedano w błyskawicznym tempie, był to pierwszy tak znaczący sukces światowej sławy grupy metalowej w tym rejonie globu[8].
Trasę promującą album zakończono 24 czerwca 2007 roku występem w londyńskiej Brixton Academy, z którego dochód po raz trzeci i ostatni miał zasilić konto fundacji The Clive Burr MS Trust[9]. Stan byłego perkusisty Iron Maiden był już bardzo poważny i niestety nie uległ zmianie aż do jego śmierci w 2013 roku.
Setlista koncertów drugiego etapu trasy, przypadającego na 2007 rok, uwzględniała cztery (mimo zapowiadanych pięciu) najpopularniejsze kompozycje z albumu The Number of the Beast, co wiązało się z obchodami ćwierćwiecza jego premiery. Pierwotnie zespół nosił się z zamiarem zagrania siedmiu kompozycji pochodzących z tej płyty, a nawet całości jej programu[11].
Utwór „Children of the Damned” został pominięty podczas czterech pierwszych koncertów 2007 roku w Dubaju, Atenach, Belgradzie i Bangalurze[11].
Charakter oprawy poszczególnych koncertów trasy pozostawał w ścisłej korelacji z tematyką tekstów oraz ilustracją okładkową zdobiącą album A Matter of Life and Death. Estrada przypominała ogromne fortyfikacje znane z pola bitwy obu wojen światowych. Podium i boczne wybiegi sceny udekorowano tworzywem z reprodukcjami wizerunków barykad, transzei, okopów, miejsc strzelniczych. Część z nich pokryto tkaniną przypominającą siatkę maskującą, na przedzie sceny ułożono autentyczne worki wypełnione piaskiem, po bokach estrady ustawiono zasieki owinięte drutem kolczastym. Deski sceny pokryto tworzywem z reprodukcją pola bitwy, m.in. kałuż wypełnionych błotem i krwią oraz połaciami rozerwanej darniny. W głębi sceny zawieszono siatkę maskującą oraz tkaninę typu khaki, która została również rozciągnięta wzdłuż ramp świateł. Z górnej rampy przedniej, obejmującej cały front estrady po każdej z jej stron zwisały fantomy spadochroniarzy, wraz z materiałowymi czaszami osprzętu. Na przedzie obu wybiegów znajdowały się potężne reflektory typu ‘szperacz’, takie jakich używali żołnierze artylerii przeciwlotniczej podczas Drugiej Wojny Światowej[4].
Backdropy widoczne w głębi estrady przedstawiały malowidła związane z tematyką poszczególnych utworów płyty. Ze względu na unikatowy, stricte konceptualny charakter koncertów i zwarty repertuar, występy zabookowane na rok 2006 odbywały się wyłącznie w wyselekcjonowanych arenach sportowych. W ten sposób, podobnie jak miało to miejsce w przypadku trasy „Dance of Death World Tour” muzycy pragnęli wyeksponować jej ekskluzywny charakter.
Maskotka grupy, Eddie pojawiła się dwukrotnie podczas każdego z koncertów. W wersji mobilnej, jako umundurowany żołnierz (podczas „The Evil That Men Do”), zaś kiedy centralne podium estrady zamieniało się w korpus ogromnego czołgu (podczas „Iron Maiden”), maskotka wyłaniała się z jego wieżyczki, spoglądając na zgromadzonych widzów przez lornetkę wyposażoną w reflektory LED[4].
W 2007, kiedy grupa wróciła do bardziej konwencjonalnego repertuaru koncertów, podczas „The Number of the Beast” pojawiła się mechatroniczna lalka Bafometa znana z koncertów 2005 roku. Bruce Dickinson podczas wszystkich koncertów występował w swego rodzaju zuniformizowanym ciemnozielonym przebraniu. System oświetleniowy przygotowany z myślą o trasie, tym razem otaczał częściowo również boczne wybiegi estrady. Cztery mobilne rampy mogły przybierać różne kształty nie tylko unosząc się, ale również załamując się czy wręcz składając nad sceną. Efekty świetlne zdominowały widowisko do tego stopnia, iż kompletnie zrezygnowano z pirotechniki. Na wielu koncertach grupa wykorzystywała telebimy zawieszone po obu bokach sceny[4].
Daty trasy
UWAGA! w wyniku aktualizacji danych, nazwy obiektów nie muszą się pokrywać ze stanem pierwotnym, znanym z materiałów prasowych grupy.
Zespół zaproponował konceptualne widowisko nawiązujące do militarystycznej tematyki albumu[1].
W ciągu 45 minut sprzedano 60 tys. biletów na halowe koncerty w Szwecji[11].
Tournee w Skandynawii (11 koncertów halowych) przyciągnęło około 150 tys. widzów[11].
Koncerty w Europie sprzedawały się w ciągu minut lub godzin[11].
9 koncertów w arenach widowiskowo – sportowych UK zobaczyło nawet 140 tys. widzów[11].
Trasa w wybranych miastach USA i Kanady została całkowicie wyprzedana. Zabookowano areny o pojemności 20 tys. miejsc[11].
Dwa wyprzedane koncerty w londyńskiej arenie Earls Court zgromadziły łącznie ponad 40 tys. widzów. Były to zarazem ostatnie występy grupy w tym miejscu[11].
Drugi odcinek trasy, przypadający na rok 2007 zatytułowano "A Matter of the Beast" w nawiązaniu do ćwierćwiecza jakie upłynęło od rynkowej premiery kultowego albumu The Number of the Beast (1982)[1].
Zespół zaprezentował wybór kompozycji z promowanego albumu oraz kilka klasyków z 1982 roku. Skupiono się na koncertach festiwalowych i stadionowych[5].
Pierwszy koncert grupy w Bangalurze, Indie przyciągnął ostatecznie niemal 50 tys. widzów. Impreza była również pierwszym z cyklu podobnych festiwali zorganizowanych pod egidą autorskiego festiwalu "Beast Fest'07", nawiązującego do 25-lecia premiery albumu The Number of the Beast[11].
Koncert w Serbii, w Centrum Wystawowym zobaczyło prawie 30 tys. widzów. Był to absolutny rekord dla wszystkich występów w tym obiekcie[11].
Czwarty w historii grupy koncert w roli headlinera wielkiego festiwalu w Donington Park przyciągnął około 80 tys. widzów i był w całości transmitowany w Internecie dla kilkuset tysięcy widzów[11].
Koncert na „Heineken Jammin’ Festival” w Wenecji zobaczyło niemal 130 tys. fanów[11].
Koncerty na festiwalach w Belgii, Hiszpanii i Holandii gromadziły po 50 tys. fanów[11].
Zamykający trasę koncert w londyńskiej Brixton Academy był ostatnim z cyklu „Clive Aid Trust”[11].
