|
Aleksander Sulewski Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Aleksander Sulewski h. Pomian (ur. 21 listopada 1897 w Grandziczach) – major dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się 21 listopada 1897 w majątku Grandzicze, w ówczesnym powiecie grodzieńskim guberni grodzieńskiej, w rodzinie Mikołaja (1859–1943), generała brygady Wojska Polskiego i Kazimiery z domu Worytko h. Sas (ur. 1876)[1][2]. W 1907 rozpoczął naukę w gimnazjum w Grodnie, jesienią 1912 przeniósł się do gimnazjum w Wilnie, a wiosną 1915 do gimnazjum w Moskwie, gdzie w czerwcu 1916 zdał maturę[1]. Od 20 sierpnia 1916 jako wolontariusz służył w 2 Turkiestańskiej Brygadzie Artylerii[1]. Do grudnia 1917 walczył na froncie południowo-zachodnim[1]. 20 lutego 1918 wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji, a po jego rozbrojeniu został internowany przez Niemców w obozie pod Kownem[1]. W lipcu został zwolniony z obozu, a w listopadzie 1918 przyjechał do Warszawy, gdzie wstąpił do 3 pułku ułanów[1]. W styczniu 1919 został przeniesiony do 1 baterii konnej, późniejszej 1 baterii 1 dywizjonu artylerii konnej[1]. W jej szeregach walczył aż do zawieszenia broni[1]. 7 czerwca 1920 jako obserwator artylerii został ranny w walce pod wsią Stare Kruki w powiecie dziśnieńskim[1]. Awansował na plutonowego. Wyróżnił się w czasie zagonu na Korosteń[1]. 19 października 1920 porucznik Stanisław Kopański sporządził wniosek na odznaczenie orderem „Virtuti Militari”, w którym napisał: „5 października br. pod wsią Katerynówką, gdy czołowy działon zajął pozycję na ochotnika wybiegł o kilkaset kroków przed punkt obserwacyjny na absolutnie odkryty i ostrzeliwany przez nieprzyjaciela teren, by zaobserwować ugrupowanie bojowe nieprzyjaciela, przez co w znacznej mierze przyczynił się do skutecznego skierowania ognia”[1]. W listopadzie 1920 został skierowany do Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu[1]. W marcu 1921, po ukończeniu szkoły, został mianowany podchorążym i przydzielony do macierzystego 1 dywizjonu artylerii konnej[1]. Na stopień podporucznika został mianowany z dniem 1 września 1921 w artylerii[3]. Służbę w 1 dak, który stacjonował w stołecznym garnizonie pełnił przez kolejnych dziewięć lat[4][5][6]. W międzyczasie (3 maja 1922) został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 16. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. 12 lutego 1923 prezydent RP awansował go z dniem 1 stycznia 1923 na porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1920 i 6. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8][9][10][11]. 27 stycznia 1930 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1930 stopień kapitana w korpusie oficerów artylerii i 46. lokatą[12][13]. 5 stycznia 1931 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1930/32[14][15][16]. 1 listopada 1932, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Stanisławowie na stanowisko I oficera sztabu[17][1]. W listopadzie 1934 został przeniesiony do Departamentu Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[18]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 29. lokatą w korpusie oficerów artylerii[19][20]. W marcu 1939 pełnił służbę w Departamencie Artylerii MSWojsk. na stanowisku kierownika referatu ogólnego[21]. W czerwcu 1940, w czasie ewakuacji Wojska Polskiego z Francji do Wielkiej Brytanii pełnił w zastępstwie obowiązki szefa sztabu Dowództwa Okręgu Wojskowego[22]. Od 14 sierpnia do 20 września 1940 pełnił służbę w Obozie Oficerskim Nr II w Rothesay na stanowisku zastępcy dyrektora nauk[23]. W grudniu 1942 został przeniesiony ze sztabu 10 Brygady Kawalerii Pancernej na stanowisko szefa sztabu Grupy Wojsk Wspierających 1 Dywizji Pancernej[24]. 20 listopada 1943 został zatwierdzony na stanowisku I oficera sztabu dowódcy artylerii dywizyjnej 1 DPanc.[25]. Na tym stanowisku wziął udział w kampanii we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech 1944–1945[26]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||
.jpg){kind=small}
