Z dniem 1 maja 1893 roku, w Przemyślu (10 Korpus), został sformowany Batalion Pionierów Nr 11. Nowa jednostka została utworzona z 1. Batalionu Polowego w Przemyślu należącego do Pułku Inżynieryjnego Nr 1, którego komenda znajdowała się w Ołomuńcu (niem.Olmütz). Batalion był uzupełniany przez 11 Korpus[1][2][3].
Batalion (bez 3. i 4. kompanii) był podporządkowany komendantowi miejscowej 48 Brygady Piechoty, należącej do 24 Dywizji Piechoty[4][5], a pod względem wyszkolenia inspektorowi pionierów w Krakowie[6]. Trzecia i czwarta kampania od 1908 roku były podporządkowane komendantowi 56 Brygady Piechoty należącej do 28 Dywizji Piechoty[7][8].
W 1899 batalion zajmował koszary przy ówczesnej przy ul. Czarneckiego 53[9].
Z dniem 1 października 1912 roku batalion został rozformowany. Wchodzące w jego skład kompanie 1., 2. i 5. zostały włączone w skład nowo utworzonego Batalionu Saperów Nr 11 we Lwowie, natomiast kompanie 3. i 4. w skład nowo powołanego Batalionu Saperów Nr 3 w Gorycji (niem.Görz)[10].
Kadra
Komendanci batalionu
mjr Paul Witzigmann (1893[2] – 1895[11] → dyrektor inżynierii w Klagenfurcie[12])
mjr Joseph von Weber (1895[13] – 1901[14] → zarządca Kamery c. i k. Jego Wysokości Arcyksięcia Józefa Ferdynanda[15])
.svg){kind=small}
