Brunon Wierciński

Brunon Wierciński

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1906 Rostów nad Donem
Data i miejsce śmierci	10 stycznia 2007 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1927−1947
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	114 eskadra myśliwska 122 eskadra myśliwska dywizjon 304 dywizjon 301
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, kampania wrześniowa
Odznaczenia

Brunon Wierciński (ur. 28 stycznia^?/10 lutego 1906 w Rostowie nad Donem, zm. 10 stycznia 2007 w Krakowie) − żołnierz Polskich Sił Powietrznych, szef mechaników 301 bywizjonu „Obrońców Warszawy”.

Urodził się w rodzinie polskiego kolejarza Grzegorza Wiercińskiego w Rostowie nad Donem. W 1920 roku powrócili do Polski i zamieszkali w Wilnie. W 1927 roku rozpoczął służbę wojskową jako mechanik lotniczy w 114. eskadrze 11. pułku lotnictwa myśliwskiego w Lidzie, rok później przeformowanej w 122 eskadrę 2 pułku lotniczego w Krakowie. Po ukończeniu Centralnej Szkoły Mechaników Lotniczych w Bydgoszczy został żołnierzem zawodowym. Od 1935 roku służył w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa, rok później awansując do stopnia sierżanta. Podczas kampanii wrześniowej był mechanikiem w Eskadrze Sztabowej.

Po 17 września został z jednostką ewakuowany do Rumunii i tam internowany. Wkrótce podjął udaną próbę ucieczki i z grupą towarzyszy dotarł do Francji. Od lutego 1940 roku służył jako mechanik w dywizjonach RAF, otrzymał numer służbowy RAF 781164. 6 stycznia 1941 roku przydzielony do 304 dywizjonu bombowego „Ziemi Śląskiej im. Ks. Józefa Poniatowskiego”. W następnym roku, w związku z poważnymi stratami poniesionymi przez jednostkę, wszedł w skład personelu latającego. Za wykonaną turę lotów został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. W 1945 roku, w stopniu starszego sierżanta, został szefem mechaników 301. dywizjonu. Do Polski powrócił w 1947 roku.

Do emerytury w 1974 roku pracował w pionie technicznym Zakładów Tytoniowych w Krakowie. Działał w organizacjach kombatanckich i Krakowskim Klubie Seniorów Lotnictwa. W 2001 roku został awansowany do stopnia podporucznika w stanie spoczynku. Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz dwukrotnie Medalem Lotniczym. Zmarł 10 stycznia 2007 roku, na miesiąc przez 101. urodzinami i został pochowany na Cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie^[1][2].

W 1950 roku został pozyskany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie do współpracy jako tajny współpracownik ps. „Zapałka”. Współpraca trwała do 1973 r., materiały są zachowane w Oddziałowym Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej pod sygnaturą IPN Kr 009/4381^[3].

• Mariusz Konarski: Stulecie mechanika Dywizjonu Ziemi Śląskiej. "Bandera". Kwiecień 2006. ISSN 0209-1070.
• Piotr Hodyra: 301 Dywizjon Bombowy 1940-1943. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2016. ISBN 978-83-7020-664-2. OCLC 971435802.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Wierciński Brunon. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2021-08-20]. (pol.).