Cerkiew Zaśnięcia Bogarodzicy w Andrzejówce
Cerkiew Zaśnięcia Bogarodzicy w Andrzejówce – dawna drewniana cerkiew greckokatolicka wzniesiona w latach 1860-1864, znajdująca się w miejscowości Andrzejówka. Po 1947 przejęta i użytkowana przez kościół rzymskokatolicki i pełni funkcję kościoła filialnego pw. Najświętszej Maryi Panny parafii w Miliku. Cerkiew znajduje się na Szlaku architektury drewnianej w Województwie Małopolskim. HistoriaObecną cerkiew zbudowano prawdopodobnie w latach 1860-1864[2][3]. Istnieją też przypuszczenia, że w okresie tym została jedynie przebudowana starsza, XVIII lub nawet XVII-wieczna świątynia[4]. Była wielokrotnie remontowana w latach 1874, 1925, 1967, 1978, 1988, 1998[2]. Architektura i wyposażenieBudowla drewniana konstrukcji zrębowej. Orientowana, trójdzielna z prezbiterium z zakrystią, szerszą kwadratową nawą i słupową wieżą o pochyłych ścianach, obejmującą babiniec przedsionek i zahatę. Ściany obite gontem. Dachy namiotowe z makowicami i pozornymi latarniami[2][4]. Wewnątrz XIX-wieczna polichromia ornamentalna oraz pochodzący z tego samego okresu ikonostas. W nawie znajdują się nastawy dwóch XVIII-wiecznych ołtarzy przedstawiające Ukrzyżowanie oraz Zdjęcie z Krzyża oraz feretrony przedstawiające Matkę Boską z Dzieciątkiem oraz św. Barbarę. Interesującym elementem wyposażenia jest obecnie nieużywany instrument muzyczny zwany dzwonem Ewy. Tworzy go stalowa sztaba z nawierconymi różnej wielkości otworami podwieszona do stropu. Grano na nim uderzając w instrument metalowymi młoteczkami[4].
OtoczenieCerkiew ogrodzona jest murem z kamienia łamanego, nakrytym gontowym daszkiem[2]. W ogrodzeniu cmentarz przycerkiewny oraz stuletnie lipy będące pomnikami przyrody[3]. Przypisy
|