Cmentarz wojenny nr 183 – Siemiechów

Cmentarz wojenny nr 183
Siemiechów
	; Pomnik centralny
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Siemiechów
Typ cmentarza	wojenny
Stan cmentarza	nieczynny
Powierzchnia cmentarza	813 m²
Liczba pochówków	138
Liczba grobów	15+92
Data otwarcia	1915
Architekt	Heinrich Scholz
	Położenie na mapie gminy Gromnik Siemiechów, cm. wojenny nr 183
	Położenie na mapie Polski Siemiechów, cm. wojenny nr 183
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Siemiechów, cm. wojenny nr 183
	Położenie na mapie powiatu tarnowskiego Siemiechów, cm. wojenny nr 183
	49°51′18,0″N 20°53′42,9″E/49,855000 20,895250
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cmentarz wojenny nr 183 w Siemiechowie – cmentarz z I wojny światowej. Jest jednym z 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W VI okręgu tarnowskim cmentarzy tych jest 63^[1].

Opis cmentarza

Zaprojektowany przez Heinricha Scholza jako kwatera na cmentarzu parafialnym. Jest widoczny z daleka, dzięki wysokiemu pomnikowi centralnemu. Ma on kształt ustawionego na platformie i nakrytego betonową płytą ołtarza polowego do którego prowadzą betonowe schody. Kształtem nawiązuje do rzymskich arae. Jego tylna część to betonowa płyta z płaskorzeźbą św. Jerzego zabijającego smoka, przednia wsparta jest dwoma kolumnami. Nagrobki mają postać niskich betonowych steli z żeliwnymi krzyżami i blaszanymi tabliczkami imiennymi^[2]

Polegli

W 15 grobach zbiorowych i 92 pojedynczych pochowano tu 132 żołnierzy armii austro-węgierskiej i sześciu żołnierzy armii rosyjskiej. Polegli od grudnia 1914 r. do maja 1915 r. Zidentyfikowano 126^[2]. Wśród poległych są Polacy (m.in. Józef Zwijacz).

Losy cmentarza

Austriacy rozpoczęli budowę cmentarza niezwłocznie po zwycięskiej dla nich bitwie pod Gorlicami, w wyniku której przepędzili Rosjan daleko na wschód. Pierwotnie cmentarz wyglądał inaczej niż obecnie. Podczas kapitalnego remontu został przebudowany Mogiły znajdujące się po lewej stronie od wejścia zostały przeniesione na prawą stronę, wskutek czego zburzono jego pierwotny symetryczny układ. Pierwotne ogrodzenie miało typową dla austriackich cmentarzy postać metalowych rur rozpiętych między betonowymi slupkami. Podczas remontu zamieniono je na płot sztachetkowy^[3]. Betonowe nagrobki są w dużym stopniu zniszczone, większość zamontowanych na nich krzyży jest odłamana.

Galeria

Widok ogólny
Nagrobek austriacki
Płaskorzeźba św. Jerzego na pomniku głównym
Fragment cmentarza
Nagrobek rosyjski
Fragment cmentarza

Przypisy

↑ Roman Frodyma: Galicyjskie cmentarze wojenne. Tom II. Okolice Tarnowa. Rewasz, 1997. ISBN 83-85557-38-5.
↑ ^a ^b Jerzy J. P. Drogomir: Polegli w Galicji Zachodniej 1914-1915 (1918). Tom 3. Tarnów: Muzeum Okręgowe w Tarnowie, 2005. ISBN 83-85988-57-2.
↑ Cmentarze I wojny światowej. [dostęp 2016-04-30].

[frodyma-1] Roman Frodyma: Galicyjskie cmentarze wojenne. Tom II. Okolice Tarnowa. Rewasz, 1997. ISBN 83-85557-38-5.

[drogomir-2] Jerzy J. P. Drogomir: Polegli w Galicji Zachodniej 1914-1915 (1918). Tom 3. Tarnów: Muzeum Okręgowe w Tarnowie, 2005. ISBN 83-85988-57-2.

[3] Cmentarze I wojny światowej. [dostęp 2016-04-30].

[1]

[2]