Commandos: Zadania specjalne

Commandos: Zadania specjalne (Commandos: Beyond the Call of Duty) – komputerowa strategiczna gra czasu rzeczywistego, wyprodukowana przez hiszpańskie studio Pyro Studios i wydana przez Eidos Interactive w roku 1999, osadzona w realiach II wojny światowej. Jest to samodzielne^[13][14][15] rozszerzenie gry Commandos: Za linią wroga. Dodało ono osiem nowych misji oraz dodatkowe umiejętności dla kierowanych przez gracza komandosów.

Gra spotkała się z mieszanym przyjęciem przez recenzentów. Chwalono poprawioną w stosunku do gry podstawowej oprawę graficzną, natomiast krytykowano wysoki poziom trudności.

 Osobny artykuł: Commandos: Za linią wroga.

Zasady gry w dodatku Zadania Specjalne zasadniczo są podobne do przedstawionych w Za linią wroga^[13][15][16]. Gracz nadal kontroluje drużynę komandosów w służbie British Army. Dodano jednak nowe misje i postacie, wprowadzono też usprawnienia mechanizmów rozgrywki.

Każdy komandos ma teraz do dyspozycji nowy przedmiot – kamyk. Rzut nim powoduje odwrócenie uwagi wroga^[17]. Kierowane przez gracza postacie mogą także użyć paczki papierosów do zwabienia strażników. Niemcy po dostrzeżeniu paczki schylają się, aby ją wziąć^[18].

Komandosi mogą także pozbawić przytomności wrogich żołnierzy. Zielony Beret używa do tego celu pięści, Kierowca – pałki, a Szpieg – chloroformu^[19]. Pozbawiony przytomności żołnierz niemiecki budzi się, ucieka i alarmuje pozostałych Niemców, gdy gracz nic z nim nie zrobi^[19]. Jednak przeciwnika można zakuć w kajdanki, co pozbawia go możliwości ucieczki^[19]. Obezwładnionego żołnierza można wykorzystać do wykonania określonych czynności, prowadzenia pojazdów oraz odwracania uwagi strażników o randze takiej samej bądź niższej od porwanego Niemca^[16][17][20]. Gracz traci kontrolę nad obezwładnionym strażnikiem, gdy ten zejdzie z pola widzenia pilnującego go komandosa. Wówczas ucieka i alarmuje innych Niemców^[20].

Nową umiejętność zyskał Szpieg – potrafi ukraść mundur obezwładnionego żołnierza i używać go tak jak w podstawowej wersji gry^[13]. Jednak może zostać rozpoznany przez żołnierzy wyższych rangą niż ten, którego mundur ukradł^[13]. Oficer Gestapo wykrywa Szpiega niezależnie od posiadanego przez niego munduru^[21].

Kierowca posiada dodatkową broń – karabin, o większym zasięgu strzału niż pistolet^[22].

Rozszerzenie dodało osiem misji^[13]. Rozgrywają się one na Wyspach Normandzkich, w Rastenburgu, Neubrandenburgu, Bonn, Belgradzie, Nijmegen i na wyspie Krecie^[15]. Ich celem, oprócz destrukcji celów wojskowych i przemysłowych, jest uratowanie uwięzionych sojuszników, aresztowanie oficera i przechwycenie wrogich dokumentów^{[19][23][24][25]}.

W niektórych misjach komandosom pomagają dodatkowi bohaterowie z ruchu oporu. Nie posiadają oni umiejętności charakterystycznych dla tych żołnierzy, ale za pomocą posiadanych przedmiotów mogą odwrócić uwagę wroga^[13].

• Dragiša Skopje^[26] – jugosłowiański partyzant. W latach 1934–1941 służył w Królewskiej Armii Jugosłowiańskiej. Gdy rząd Jugosławii próbował dołączyć do Osi, Dragiša zdezerterował i dołączył do partyzantów. W trakcie agresji III Rzeszy na Jugosławię trafił do niewoli. Uniknął rozstrzelania dzięki akcji komandosów^[23]. Jest wyposażony w kamyk.
• Natasha Van De Zand^[27] – holenderska działaczka ruchu oporu. Dołączyła do niego w roku 1943. Jej celem było wspieranie rajdów komandosów. Jest wyposażona w pistolet oraz szminkę, przy pomocy której kieruje na sobie uwagę wybranego żołnierza. Potrafi również skorzystać z paczki papierosów.

Recenzje Publikacja Ocena GameSpot 6.6/10[16] IGN 7.9/10[13] „PC Zone” 7.0/10[15] „Computer Games Magazine” [17] MeriStation 8/10[28] „PC Player” 85/100[14]
Oceny z agregatorów Agregator Ocena GameRankings 78,5% (z 12 recenzji)[29]
Nagrody Organizacja Nagroda „PC Player” Gold Player[30]

Dodatek do Za linią wroga spotkał się z różnym przyjęciem wśród recenzentów. W Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych oceny wahały się od 66% do 90% na maksymalne 100%^[29], aczkolwiek ich amplituda była mniejsza niż w przypadku wersji podstawowej^[31]. Zadania Specjalne spotkały się natomiast z entuzjazmem recenzentów niemieckich czasopism^[32].

Pozytywnie oceniono oprawę graficzną^{[13][14][17][28][33]}. Brett Breger z „Computer Games Magazine” twierdził, że „gra ma takie same świetnie pre-renderowane tła” jak w wersji podstawowej^[17]. Zachwycał się też interfejsem^[17]. Eduardo Paradinas z portalu MeriStation chwalił efekt płynięcia wody, a samą grafikę określił jako „doskonałą”^[28]. Według recenzenta z portalu Next-Generation Online „mapy, zabudowa, a nawet zdjęcia postaci zostały poprawione”^[33]. Tal Blevins z portalu IGN określił oprawę graficzną jako „niezłą, ale niezbyt okazałą”^[13]. Thomas Werner z pisma „PC Player” chwalił także „oryginalne scenerie” i różnorodność sposobów wykonania misji^[14].

Krytycy stwierdzili zarazem, że Zadania Specjalne mają jeszcze wyższy poziom trudności od gry podstawowej^{[13][15][16][17][33]}. Recenzent z pisma „PC Zone” pisał: „te same uczucia frustracji wzbierają ponownie, kilka sekund po spróbowaniu pierwszej misji”^[15]. Najbardziej dosadny w krytyce gry Greg Kasavin z portalu GameSpot opisał dodatek jako „cień własnego poprzednika, zarówno krótszy, jak i bardziej frustrujący niż oryginał”^[16]. Krytykował grę za mały margines błędu przyjęty dla działań gracza^[16]. Nowo nagrane głosy bohaterów określił mianem „śmiesznych”, a w dodaniu kobiety na okładce gry dopatrzył się zabiegu marketingowego^[16].

• LaRochelle Gary, Commandos: Beyond the Call of Duty Manual. 1999. (wersja elektroniczna)