|
Czarna Wisełka
Czarna Wisełka – jeden z potoków źródłowych rzeki Wisły[1] w Beskidzie Śląskim. Długość ok. 9 km. Źródła na południowo-zachodnich stokach masywu Baraniej Góry. Źródła mają postać wykapów, czyli drobnych cieków wodnych o przepływie poniżej 1 l/s, wypływających z młak i małych kałuż tworzących się na słabiej nachylonych, podmokłych zboczach, opadających ku południowemu zachodowi spod zwornikowego Wierchu Wisełki. Teren źródlisk zajmuje dość rozległy obszar na średniej wysokości ok. 1150 m n.p.m.[2] Mapy sytuują je na wysokości 1148 m n.p.m., ok. 400 m (w linii prostej) na wschód od wzniesienia Równiańskiego Wierchu[3]. Wincenty Pol, który uznawał Czarną Wisełkę za główny tok źródłowy Wisły, pisał tak o niej w swojej pracy pt. „Rzut oka na północne stoki Karpat” (1851): Nastaje u 8 silnych źródeł na Beskidzie, na górze Barani pod Czarnym Werchem[4]. W swym górnym biegu potok płynie generalnie w kierunku południowo-zachodnim i przepływa ok. 250 m na wschód od schroniska PTTK na polanie Przysłop[3]. Niżej skręca ku zachodowi. Tu przyjmuje z prawego brzegu swoje jedyne dwa większe dopływy: potok Wolny (koło gajówki Piłka, na wys. ok. 735 m n.p.m.) i potok Koźli Wierch (na wysokości ok. 685 m n.p.m.). Następnie wykręca ku północnemu zachodowi i płynąc wąską, głęboką i zupełnie zalesioną doliną wpada (na wysokości 547 m n.p.m.) do Jeziora Czerniańskiego[3]. W zbiorniku tym potok łączy się z Białą Wisełką. Potok który wypływa z Jeziora Czerniańskiego nazywa się Wisełką, a po przyjęciu wód Malinki przyjmuje nazwę Wisły[5]. Cały tok Czarnej Wisełki objęty jest rezerwatem przyrody „Wisła”, chroniącym głównie pstrąga potokowego[6]. Wzdłuż Czarnej Wisełki przebiega droga asfaltowa, którą poprowadzony jest czarny szlak turystyczny i ścieżka dydaktyczna. Z doliny odchodzi asfaltowa droga na przełęcz Stecówka oraz szlaki turystyczne:
Zobacz teżPrzypisy
Linki zewnętrzne |
||||||||||||||||||||||||||||||
