Edgars Rinkēvičs

Edgars Rinkēvičs

Data i miejsce urodzenia	21 września 1973 Jurmała
Prezydent Łotwy
Okres	od 8 lipca 2023
Poprzednik	Egils Levits
Minister spraw zagranicznych Łotwy
Okres	od 25 października 2011 do 7 lipca 2023
Przynależność polityczna	Nowa Jedność
Poprzednik	Ģirts Valdis Kristovskis
Następca	Arturs Krišjānis Kariņš (p.o.)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Edgars Rinkēvičs (ur. 21 września 1973 w Jurmale) – łotewski polityk i urzędnik państwowy, poseł na Sejm, w latach 2011–2023 minister spraw zagranicznych, od 2023 prezydent Łotwy.

Edgars Rinkēvičs w latach 1991–1995 studiował na wydziale historii i filozofii Uniwersytetu Łotwy w Rydze, uzyskując licencjat. Od 1994 do 1995 studiował stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie w Groningen w Holandii. W 1997 uzyskał magisterium z nauk politycznych na Uniwersytecie Łotwy, a w 2000 magisterium na National Defense University w Stanach Zjednoczonych^[1].

W latach 1993–1994 pracował jako dziennikarz w łotewskim radiu publicznym Latvijas Radio, specjalizując się w tematach polityki międzynarodowej. Od 1995 do 1996 był zatrudniony w departamencie polityki w Ministerstwie Obrony, awansując na stanowisko dyrektora departamentu. Od 1996 do 1997 pełnił funkcję podsekretarza stanu ds. polityki obrony w Ministerstwie Obrony, a od 1997 do 2008 zajmował stanowisko sekretarza stanu w tym resorcie^[1]. W latach 1998–2004 należał do partii politycznej Łotewska Droga^[2].

W latach 2005–2007 pracował jednocześnie w biurze ds. organizacji Szczytu NATO w Rydze. Od października 2008 do października 2011 zajmował stanowisko szefa Kancelarii Prezydenta Republiki Łotewskiej (w okresie prezydentury Valdisa Zatlersa). 25 października 2011 objął urząd ministra spraw zagranicznych w trzecim rządzie Valdisa Dombrovskisa^[1]. W styczniu 2012 przystąpił do Partii Reform Zatlersa^[3]. W wyborach w 2014 uzyskał mandat posła na Sejm XII kadencji z listy Jedności, z której startowali działacze Partii Reform^[4]. Na stanowisku ministra spraw zagranicznych pozostał w pierwszym rządzie Laimdoty Straujumy, jej drugim gabinecie^[5] oraz w rządzie Mārisa Kučinskisa^[6].

W wyborach w 2018 i 2022 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję na kolejne kadencje Sejmu^[7][8]. Pozostawał ministrem spraw zagranicznych w utworzonym w styczniu 2019 pierwszym rządzie Artursa Krišjānisa Kariņša^[9] oraz w powołanym w grudniu 2022 jego drugim gabinecie^[10].

W maju 2023 roku został zgłoszony przez Nową Jedność jako kandydat na urząd prezydenta^[11][12]. W trzeciej turze wyborów prezydenckich, które odbyły się 31 maja, uzyskał wsparcie 52 posłów, wygrywając z Uldisem Pīlēnsem. Poparli go wówczas także deputowani Związku Zielonych i Rolników oraz partii Postępowi^[13]. Funkcję ministra spraw zagranicznych pełnił do 7 lipca tegoż roku, kiedy to obowiązki ministra czasowo przejął premier Arturs Krišjānis Kariņš^[14]. Następnego dnia został zaprzysiężony na urząd prezydenta Łotwy^[15].

• Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Trzech Gwiazd (ex officio, 2023)^[16]
• Wielki Oficer Orderu Trzech Gwiazd (2007)^[16]
• Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Westharda (2004)^[1][16]
• Komandor Krzyża Wielkiego Krzyża Uznania (ex officio, 2023)^[16]
• Odznaka honorowa resortu obrony „Par ieguldījumu Bruņoto spēku attīstībā” (2000)^[16]
• Medal pamiątkowy resortu obrony „Sekmējot Latvijas dalību NATO (2004)^[16]

• Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (Polska, 2005)^[16][17]
• Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 2005)^[18]
• Order Krzyża Ziemi Maryjnej III klasy (Estonia, 2005)^[19]
• Rycerz Orderu Oranje-Nassau (Holandia, 2006)^[16]
• NATO Meritorious Service Medal (NATO, 2007)^[16]
• Order Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy (Estonia, 2009)^[20]
• Krzyż Komandorski I klasy Orderu Lwa Finlandii (Finlandia, 2013)^[16]
• Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi (Norwegia, 2015)^[16]
• Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia, 2018)^[16]
• Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 2019)^[21]
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (Niemcy, 2019)^[16]
• Order Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy (Estonia, 2019)^[16][22]
• Krzyż Zasługi MSZ (Estonia, 2021)^[23]
• Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina, 2022)^[16][24]
• Wielki Oficer Orderu Korony Dębowej (Luksemburg, 2023)^[16]
• Honorary Companion of Honour with Collar Narodowego Orderu Zasługi (Malta, 2024)^[25]

W listopadzie 2014 dokonał coming outu, ujawniając na Twitterze, że jest gejem^[26]. Jest singlem^[27]. Jeden z jego przodków wyemigrował z Warszawy na Łotwę po powstaniu styczniowym^[27].