Efektywna liczba partii

Efektywna liczba partii lub wskaźnik Laaksa i Taagepery – wskaźnik opracowany w 1979 roku przez M. Laaksa i R. Taageperę, pozwalający ustalić liczbę partii mających realny wpływ w danym parlamencie. Wskaźnik to liczba partii, które znalazłyby się w danym parlamencie przy założeniu, że wszystkie miałyby równą siłę i zachowany zostałby stopień fragmentacji partyjnej. Efektywną liczbę partii można uzyskać przez zastosowanie następującego wzoru:

${\displaystyle N_{s}={\frac {1}{\sum s_{i}^{2}}}}$

gdzie ${\displaystyle N_{s}}$ to efektywna liczba partii, a ${\displaystyle s_{i}}$ to odsetek miejsc w parlamencie zajmowanych przez daną partię^[1].

${\displaystyle N={\frac {1}{\left({\frac {234}{460}}\right)^{2}+\left({\frac {136}{460}}\right)^{2}+\left({\frac {32}{460}}\right)^{2}+...}}=2,81009296149\approx 2,81}$

Zatem obecnie (21 lipca 2017) efektywna liczba partii w polskim Sejmie wynosi 2,81.