|
Feliks Miszczak
Feliks Miszczak vel Miszczuk[1] (ur. 15 stycznia 1896 w Zalesiu[2], zm. 20 kwietnia 1940 w Kalininie[3]) – podoficer Wojska Polskiego, starszy przodownik Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej. ŻyciorysFeliks Miszczak był jedynym dzieckiem Michała i Marianny z Sacharczuków oraz ojcem Krystyny Brydowskiej[2]. W 1915 roku został powołany do wojska rosyjskiego[2]. Służbę zakończył 21 kwietnia 1917 roku[2]. Od 26 sierpnia 1917 roku do 1 lipca 1918 roku służył w I Korpusie Polskim[1]. 18 lutego 1919 roku wstąpił do lubelskiej Żandarmerii Krajowej[1]. Brał udział w bitwie warszawskiej w 1920 roku[1][2]. Od 20 listopada 1920 roku do 11 marca 1922 roku pełnił służbę w 9 dywizjonie żandarmerii[1][2]. Od 1 kwietnia 1922 roku był funkcjonariuszem Policji Państwowej[1]. Służył w województwie poleskim, w powiecie kobryńskim, na Posterunku Kolejowym w Brześciu nad Bugiem[2]. Pełnił funkcję komendanta posterunku w Tomaszówce, a następnie, do 1939 roku pełnił funkcję komendanta posterunku w Szereszowie (powiat prużański)[2][1]. W 1925 roku został mianowany na stopień starszego przodownika[1][2]. Brał udział w budowie Kopca Piłsudskiego w Krakowie[2]. We wrześniu 1939 roku został schwytany i wzięty do niewoli przez wojska radzieckie, a następnie zamordowany przez NKWD 20 kwietnia 1940 w Kalininie. UpamiętnieniePostanowieniem nr 112-52-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[4]. W 2009 posadzono jego dąb pamięci przy Zespole Szkół Transportowo‑Komunikacyjnych im. Tadeusza Kościuszki w Lublinie[2]. Feliksowi Miszczakowi został poświęcony jeden z odcinków filmowego cyklu dokumentalnego pt. Epitafia katyńskie (2010)[5]. Ordery i odznaczenia
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||
