|
Gary Cahill
Gary James Cahill (ur. 19 grudnia 1985 w Dronfield) – angielski piłkarz grający na pozycji obrońcy.
Kariera klubowaPoczątkowo zawodnik Aston Villi (od 2000 roku)[2]. W listopadzie 2004 został wypożyczony do Burnley[3]. Regularnie występował w pierwszym zespole, dzięki czemu został uznany najlepszym graczem swojej drużyny[4]. Latem 2005 roku powrócił do klubu z Birmingham. 1 kwietnia 2006 roku zadebiutował w jego barwach w Premier League w przegranym 0:5 meczu z Arsenalem[5]. Pierwszego gola strzelił 16 kwietnia w derbowym spotkaniu z Birmingham City, przyczyniając się do zwycięstwa 3:1[6]. W sezonie 2006/2007 rozegrał w angielskiej ekstraklasie 20 meczów. We wrześniu 2007 roku został wypożyczony do Sheffield United, w którym był podstawowym graczem. 30 stycznia 2008 roku przeszedł na zasadzie transferu definitywnego do Boltonu Wanderers, z którym podpisał trzyipółletni kontrakt[7]. W sezonie 2007/2008 wraz z nim uczestniczył w rozgrywkach Pucharu UEFA – zagrał m.in. w dwóch ćwierćfinałowych meczach ze Sportingiem[8]. Od momentu przejścia do Boltonu, Cahill był jego podstawowym zawodnikiem i stanowił ważny punkt zespołu[4]. Łącznie rozegrał w nim 147 meczów i strzelił 15 goli, w tym jednego w wygranym 2:1 spotkaniu z Evertonem – swoim ostatnim występie w barwach klubu z Horwich (4 stycznia 2012)[9]. 16 stycznia 2012 roku przeszedł do Chelsea. Media poinformowały, że cena transferu wyniosła ok. 7 milionów funtów[10]. W londyńskim zespole zadebiutował 5 lutego w zremisowanym 3:3 meczu z Manchesterem United[11]. Pierwszego gola strzelił 18 marca w spotkaniu z Leicester City, przyczyniając się do zwycięstwa 5:2[12]. W sezonie 2011/2012 zdobył wraz z Chelsea puchar Anglii (w finałowym pojedynku z Liverpoolem nie zagrał z powodu kontuzji), wygrał również rozgrywki Ligi Mistrzów – w meczu finałowym z Bayernem Monachium wystąpił w podstawowym składzie[13]. Rok później wraz z klubem wygrał Ligę Europejską. 1 marca 2015r. wygrał z Chelsea Puchar Ligi Angielskiej. 3 maja zdobył mistrzostwo Anglii, wyczyn ten powtórzył dwa lata później[14]. Po odejściu Johna Terry'ego z Chelsea, Cahill został wybrany nowym kapitanem drużyny. 16 listopada 2022 roku Gary Cahill ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej[15]. Kariera reprezentacyjnaCahill był uprawniony do występów w reprezentacji Irlandii (jego dziadek jest Irlandczykiem), jednak wybrał grę dla Anglii[16]. Występował w młodzieżowych reprezentacjach Anglii. W 2007 roku uczestniczył w mistrzostwach Europy do lat 21. W turnieju rozegranym w Holandii Anglicy dotarli do półfinału, zaś Cahill zagrał jedynie w zremisowanym bezbramkowo meczu z Czechami w fazie grupowej[17]. W kadrze seniorskiej zadebiutował 3 września 2010 roku w spotkaniu z Bułgarią, zmieniając w drugiej połowie Michaela Dawsona (pierwsze powołanie otrzymał już w 2009 na pojedynek z Kazachstanem[2])[18]. Pierwszego gola w barwach narodowych strzelił 2 września 2011 również w pojedynku z Bułgarią, przyczyniając się do zwycięstwa 3:0[19]. W maju 2012 roku został powołany przez selekcjonera Roya Hodgsona do kadry na mistrzostwa Europy w Polsce i na Ukrainie. 2 czerwca w towarzyskim meczu z Belgią został popchnięty przez napastnika rywali Driesa Mertensa, w wyniku czego wpadł w angielskiego bramkarza Joe Harta i złamał szczękę. Kontuzja wykluczyła go z udziału w turnieju, jego miejsce w kadrze zajął Martin Kelly[20]. SukcesyKluboweChelsea
Przypisy
Bibliografia
Składy reprezentacji Anglii
Encyklopedie internetowe (osoba):
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
_(cropped).jpg)
