Największy sukces osiągnął na igrzyskach olimpijskich w 1948 w Londynie w biegu na 5000 metrów. W finale Emil Zátopek z Czechosłowacji podyktował mocne tempo, które utrzymali tylko Reiff, Holender Wim Slijkhuis i Szwed Erik Ahldén. Na dziewiątym okrążeniu Reiff oderwał się od grupy i objął samotne prowadzenie uzyskując 30 m przewagi na początku ostatniego okrążenia. Zátopek ruszył w pogoń i niemal go dogonił, ale Reiff wygrał w czasie 14:17,6 (nowy rekord olimpijski) o 0,2 s przed Czechem[1].
9 września 1948 Reiff ustanowił rekord świata w biegu na 2000 metrów wynikiem 5.07,0. 12 sierpnia 1949 jako pierwszy w historii przebiegł 3000 metrów poniżej 8 minut (czas 7:58,7). Swój trzeci rekord świata ustanowił w biegu na 2 mile wynikiem 8:40,4 26 sierpnia 1952. Wcześniejsze rekordy na tych dystansach należały do Gundera Hägga[3].
Zdobył 24 tytuły mistrza Belgii, a 26 razy ustanawiał rekordy tego państwa[1]. W 1951 był posiadaczem rekordów Belgii na dystansach od 1000 metrów do 10 000 metrów.
↑ abcdefghijklmNajlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach występują też zawodnicy z innych krajów
W latach 1899–1931, bieg rozgrywano na dystansie dwóch mil (3 218 metra), 1933–1939 – 5000 metrów, 1932, 1940–1986 – trzech mil (4 827 metrów). Od 1987 bieg odbywa się na dystansie 3000 metrów, a od 2015 w lata nieparzyste na dystansie trzech mil.
