Grand Prix Niemiec 1953 (oryg. Großer Preis von Deutschland) – 7. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1953, która odbyła się 2 sierpnia 1953 po raz 3. na torze Nürburgring.
16. Grand Prix Niemiec, 3. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.
Wyniki
Kwalifikacje
Źródło: statsf1.com[1]
P
|
Nr
|
Kierowca
|
Konstruktor(-silnik)
|
Opony
|
Czas
|
Odstęp
|
Strata
|
1
|
1
|
Alberto Ascari
|
Ferrari
|
P
|
9:59,8
|
-
|
-
|
2
|
5
|
Juan Manuel Fangio
|
Maserati
|
P
|
10:03,7
|
+3,9
|
+3,9
|
3
|
2
|
Giuseppe Farina
|
Ferrari
|
P
|
10:04,1
|
+0,4
|
+4,3
|
4
|
3
|
Mike Hawthorn
|
Ferrari
|
P
|
10:12,6
|
+8,5
|
+12,8
|
5
|
10
|
Maurice Trintignant
|
Gordini
|
E
|
10:21,7
|
+9,1
|
+21,9
|
6
|
4
|
Luigi Villoresi
|
Ferrari
|
P
|
10:22,8
|
+1,1
|
+23,0
|
7
|
7
|
Felice Bonetto
|
Maserati
|
P
|
10:40,8
|
+18,0
|
+41,0
|
8
|
8
|
Onofre Marimón
|
Maserati
|
P
|
10:41,0
|
+0,2
|
+41,2
|
9
|
9
|
Jean Behra
|
Gordini
|
E
|
10:45,5
|
+4,5
|
+45,7
|
10
|
11
|
Harry Schell
|
Gordini
|
E
|
10:46,2
|
+0,7
|
+46,4
|
11
|
17
|
Emmanuel de Graffenried
|
Maserati
|
P
|
10:46,6
|
+0,4
|
+46,8
|
12
|
19
|
Stirling Moss
|
Cooper-Alta
|
D
|
10:48,3
|
+1,7
|
+48,5
|
13
|
15
|
Roy Salvadori
|
Connaught-Lea-Francis
|
D
|
10:57,5
|
+9,2
|
+57,7
|
14
|
31
|
Hans Herrmann
|
Veritas
|
D
|
10:59,8
|
+2,3
|
+1:00,0
|
15
|
14
|
Prince Bira
|
Connaught-Lea-Francis
|
D
|
11:02,1
|
+2,3
|
+1:02,3
|
16
|
16
|
Kenneth McAlpine
|
Connaught-Lea-Francis
|
D
|
11:07,3
|
+5,2
|
+1:07,5
|
17
|
38
|
Alan Brown
|
Cooper-Bristol
|
D
|
11:08,7
|
+1,4
|
+1:08,9
|
18
|
23
|
Willi Heeks
|
Veritas
|
D
|
11:18,0
|
+9,3
|
+1:18,2
|
19
|
18
|
Jacques Swaters
|
Ferrari
|
E
|
11:18,9
|
+0,9
|
+1:19,1
|
20
|
40
|
Rodney Nuckey
|
Cooper-Bristol
|
D
|
11:22,1
|
+3,2
|
+1:22,3
|
21
|
28
|
Theo Fitzau
|
AFM-BMW
|
D
|
11:23,4
|
+1,3
|
+1:23,6
|
22
|
20
|
Louis Rosier
|
Ferrari
|
D
|
11:27,4
|
+4,0
|
+1:27,6
|
23
|
21
|
Hans Stuck
|
AFM-Bristol
|
D
|
11:37,2
|
+9,8
|
+1:37,4
|
24
|
35
|
Edgar Barth
|
EMW
|
D
|
11:40,8
|
+3,6
|
+1:41,0
|
25
|
12
|
Johnny Claes
|
Connaught-Lea-Francis
|
E
|
11:45,5
|
+4,7
|
+1:45,7
|
26
|
36
|
Rudolf Krause
|
BMW
|
D
|
11:49,5
|
+4,0
|
+1:49,7
|
27
|
34
|
Kurt Adolff
|
Ferrari
|
P
|
11:53,1
|
+3,6
|
+1:53,3
|
28
|
24
|
Theo Helfrich
|
Veritas
|
D
|
11:56,3
|
+3,2
|
+1:56,5
|
29
|
22
|
Wolfgang Seidel
|
Veritas
|
D
|
11:59,3
|
+3,0
|
+1:59,5
|
30
|
41
|
Günther Bechem
|
AFM-BMW
|
D
|
12:13,3
|
+14,0
|
+2:13,5
|
31
|
30
|
Ernst Loof
|
Veritas
|
D
|
12:16,8
|
+3,5
|
+2:17,0
|
32
|
37
|
Ernst Klodwig
|
BMW
|
D
|
12:24,6
|
+7,8
|
+2:24,8
|
33
|
32
|
Erwin Bauer
|
Veritas
|
D
|
brak czasu
|
-
|
-
|
34
|
26
|
Oswald Karch
|
Veritas
|
D
|
brak czasu
|
-
|
-
|
P
|
Nr
|
Kierowca
|
Konstruktor(-silnik)
|
Opony
|
Czas
|
Odstęp
|
Strata
|
Wyścig
Źródła: statsf1.com[2]
Najszybsze okrążenie
Źródło: statsf1.com[3]
Prowadzenie w wyścigu
Źródło: statsf1.com[4]
Klasyfikacja po wyścigu
Pierwsza piątka otrzymywała punkty według klucza 8-6-4-3-2, 1 punkt przyznawany był dla kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie w wyścigu[5]. Klasyfikacja konstruktorów została wprowadzona w 1958 roku. Liczone było tylko 4 najlepsze wyścigi danego kierowcy.
Uwzględniono tylko kierowców, którzy zdobyli jakiekolwiek punkty
Przypisy
|