Gwendal Peizerat

Gwendal Peizerat

Gwendal Peizerat i Marina Anisina (2012)
Reprezentacja	Francja
Data i miejsce urodzenia	21 kwietnia 1972 Bron
Wzrost	173 cm
Konkurencja	Pary taneczne
Partner sportowy	Marina Anisina Marina Morel
Trener	Muriel Boucher-Zazoui
Klub	CSG Lyon
Zakończenie kariery	2002
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Igrzyska olimpijskie złoto Salt Lake City 2002 pary taneczne brąz Nagano 1998 pary taneczne Mistrzostwa świata złoto Nicea 2000 pary taneczne srebro Vancouver 2001 pary taneczne srebro Helsinki 1999 pary taneczne srebro Minneapolis 1998 pary taneczne Mistrzostwa Europy złoto Lozanna 2002 pary taneczne złoto Wiedeń 2000 pary taneczne srebro Bratysława 2001 pary taneczne srebro Praga 1999 pary taneczne brąz Mediolan 1998 pary taneczne Finał Grand Prix złoto Lyon 1999 pary taneczne srebro Kitchener 2001 pary taneczne srebro Petersburg 1998 pary taneczne brąz Monachium 1997 pary taneczne brąz Hamilton 1996 pary taneczne Mistrzostwa świata juniorów srebro Budapeszt 1991 pary taneczne brąz Sarajewo 1989 pary taneczne
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Gwendal Peizerat (ur. 21 kwietnia 1972 w Bron) – francuski łyżwiarz figurowy, startujący w parach tanecznych z Mariną Anisiną. Jest mistrzem olimpijskim z Salt Lake City (2002) i brązowym medalistą olimpijskim z Nagano (1998), mistrzem świata (2000), dwukrotnym mistrzem Europy (2000, 2002), zwycięzcą finału Grand Prix 1999 oraz sześciokrotnym mistrzem Francji. Zakończył karierę w 2002 r.

Obydwoje rodzice Gwendala byli związani z łyżwiarstwem figurowym. Jego ojciec pełnił funkcję sekretarza generalnego francuskiej federacji, a matka prowadziła klub łyżwiarski w Lyonie. Ma on dwa lata starszą siostrę. Ukończył EMLYON Business School oraz naukę i technologię aktywności fizycznej i sportowej na Université de Lyon I. Peizerat ma dwie córki: Shanelle (ur. 2012 r.) oraz Lilas (ur. 21 grudnia 2013 r.). Występuje w zespole muzycznym, w 2014 r. wydał singiel Baby Rock.^[1]

Gwendal Peizerat rozpoczął jazdę na łyżwach w wieku czterech lat, gdy wraz z siostrą towarzyszyli rodzicom na lodowisku. Od początku Gwendal był zainteresowany wyłącznie występami w parach tanecznych. W wieku lat sześciu jego trenerką została Muriel Boucher-Zazoui, która towarzyszyła mu do końca kariery amatorskiej. Gdy Gwendal miał siedem lat, Boucher-Zazoui znalazła dla niego pierwszą partnerkę, jego rówieśniczkę Marinę Morel.

W zawodach juniorskich Morel i Peizerat występowali przez trzy sezony. Na mistrzostwach świata juniorów startowali trzykrotnie i zdobyli dwa medale. W 1989 r. wywalczyli brąz, zaś w 1991 r. srebro.

Peizerat i Morel debiutowali w zawodach seniorskich w sezonie 1991/92. Na mistrzostwach Europy w 1992 r. zajęli 12. miejsce. W kolejnym sezonie brali udział wyłącznie w dwóch zawodach, w tym na norweskim Piruetten byli trzeci. W zawodach krajowych Peizerat i Morel zdobyli brązowy medal w 1992 r. i srebro w 1993 r.

W 1993 r. Peizerat i Morel zakończyli 14-letnią współpracę ze względu na problemy zdrowotne Morel, która była zmuszona porzucić karierę łyżwiarską. Peizerat nie wyobrażał sobie kontynuowania kariery z inną partnerką, jednak zdecydował się odpisać na list rosyjskiej łyżwiarki Mariny Anisiny, która po zakończeniu partnerstwa z Ilją Awierbuchem szukała partnera i skierowała prośbę do Peizerata. Rezultatem tej wymiany korespondencji był wyjazd Anisiny do Francji i rozpoczęcie wspólnych treningów. W 1993 r. Peizerat oficjalnie rozpoczął współpracę z Anisiną, imienniczką jego byłej długoletniej partnerki sportowej. Marina chciała, aby Gwendal wyjechał z nią trenować do Rosji, jednak po sprzeciwie jego rodziny Marina zdecydowała się pozostać w Lyonie. Rozpoczęła również naukę języka francuskiego, a Gwendal starał się godzić treningi z kontynuowaniem edukacji. Pierwszy rok ich wspólnej jazdy był obfity we wzloty i upadki, para była blisko zerwania współpracy.^[2] Ich trenerka Muriel Boucher-Zazoui przyznała, że byli przeciwieństwami pod względem charakterów, ale ich współpraca od początku wyglądała obiecująco.^[3]

Od pierwszego sezonu 1993/94 Anisina i Peizerat szybko zaczęli odnosić sukcesy, a gdy Rosjanka otrzymała francuski paszport, stał się on dla pary przepustką umożliwiającą start w igrzyskach olimpijskich w 1998 r., gdyż Anisina otrzymała obywatelstwo zbyt późno, aby wziąć udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1994.^[4] Przez dziewięć kolejnych sezonów nie schodzili z podium Trophée Eric Bompard oraz zdobywali kolejne medale podczas innych zawodów z cyklu Grand Prix. W latach 1996–2001 zdobyli sześć tytułów mistrzowskich we Francji. Od 1997 r. regularnie stawali na podium mistrzostw Europy i świata. Na igrzyskach olimpijskich w 1998 r. w Nagano wywalczyli brązowy medal przegrywając jedynie z rosyjskimi duetami Oksana Griszczuk/Jewgienij Płatow oraz Anżelika Kryłowa/Oleg Owsiannikow.

W 1999 r. obronili wicemistrzostwo na dwóch najważniejszych imprezach sezonu. W sezonie 1999/00 byli niepokonani, wywalczyli złoty medal na mistrzostwach świata i mistrzostwach Europy. Rok 2001 okazał się powrotem do srebrnych medali, ale kolejny sezon olimpijski należał już tylko do nich, gdyż przegrali jedynie podczas finału Grand Prix w Kitchener. Sezon olimpijski rozpoczęli od tytułu mistrzów Europy w Lozannie, następnie wzięli udział w swoich drugich igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City. Tym razem byli najlepsi i wywalczyli tytuł mistrzów olimpijskich.^[5] Byli pierwszą parą taneczną z Francji, która zdobyła mistrzostwo olimpijskie. Największym sukcesem w karierze zakończyli amatorską karierę i od tego momentu brali udział jedynie w rewiach łyżwiarskich. Ich znakiem rozpoznawczym podczas występów było podnoszenie, w którym to Marina podnosi Gwendala.

Kilka lat po zakończeniu występów amatorskich Anisina i Peizerat brali udział w rewiach łyżwiarskich m.in. Stars on Ice.^[6] Peizerat rozpoczął karierę trenerską i zajął się choreografią. W 2003 r. założył firmę konsultingową Soléus. Pracował również dla Eurosportu przeprowadzając wywiady ze sportowcami.^[7] W 2010 r. Peizerat został wybrany radnym regionalnym na listę Partii Socjalistycznej w regionie Rodan-Alpy, a następnie został mianowany Radnym Delegatem ds. Sportu w Regionalnym Zarządzie kierowanym przez Jean-Jacka Queyranne'a.^[8]