Weaver ma norweskie, irlandzkie, walijskie i niemieckie korzenie. 22 czerwca 2009 roku otrzymała kanadyjskie obywatelstwo zachowując przy tym obywatelstwo amerykańskie[1].
Kariera
W latach 2003–2006 Kaitlyn Weaver reprezentowała Stany Zjednoczone w parze z Charlesem Claveyem[2]. W sierpniu 2006 roku jej partnerem sportowym został Kanadyjczyk Andrew Poje. Weaver przeniosła się do Waterloo w Kanadzie, aby trenować z Andrew pod okiem trenera Paula McIntosha[3]. Następnie przenieśli się do Toronto, gdzie ich głównym trenerem była Shae-Lynn Bourne dzieląc przy tym czas na treningi w Detroit SC z Pasquale Camerlengo i Anżeliką Kryłową[1].
Od początku wspólnej jazdy Weaver i Poje zdobywali medale mistrzostw Kanady na każdych zawodach mistrzowskich w których brali udział. Od sezonu 2009/2010 zaczęli także stawać na podium zawodów z cyklu Grand Prix. W 2010 roku zdobyli pierwszy tytuł mistrzów czterech kontynentów[4].
W kolejnych dwóch sezonach, pod nieobecność utytułowanych rodaków Virtue / Moir, byli niepokonani na zawodach krajowych – zdobywając dwa tytuły mistrzów Kanady oraz na zawodach z cyklu Grand Prix – wygrywając dwa złote medale finału Grand Prix. Na międzynarodowych zawodach mistrzowskich zdobyli drugi tytuł mistrzów czterech kontynentów 2015 i brązowy medal mistrzostw czterech kontynentów rok później oraz brązowy medal mistrzostw świata 2015 w Szanghaju.
Na igrzyskach olimpijskich 2018 w Pjongczangu zajmowali 8. miejsce po tańcu krótkim z notą 74,33 pkt. Za taniec dowolny otrzymali 107,65 pkt, co dało im notę łączną 181,98 pkt i ostatecznie siódme miejsce, co było powtórzeniem wyniku z poprzedniej Olimpiady[5]. Na mistrzostwach świata w Mediolanie pobili swoje wszystkie dotychczasowe rekordy życiowe. Za taniec krótki otrzymali 78,31 pkt, za taniec dowolny 114,04 pkt, co wystarczyło do zdobycia brązowego medalu z rekordem życiowym 192,35 pkt[6].