|
Impatiente (1916)
Impatiente (później Căpitan Dumitrescu Constantin i Araks) – francuskie awizo z okresu I wojny światowej, a następnie rumuńska kanonierka, jeden z czterech pozyskanych przez Rumunię okrętów typu Friponne. Jednostka została zwodowana w 1916 roku w stoczni Arsenal de Brest w Breście, a do służby w Marine nationale przyjęto ją w 1917 roku. W styczniu 1920 roku okręt został zakupiony przez Rumunię i wszedł w skład Marynarki Wojennej pod nazwą „Căpitan Dumitrescu Constantin”. 5 września 1944 roku kanonierka została zdobyta przez żołnierzy radzieckich i następnie wcielona do służby w Marynarce Wojennej ZSRR jako „Araks”. Okręt zatonął na minie nieopodal Odessy 10 stycznia 1945 roku, po czym go podniesiono i złomowano. Projekt i budowaAwiza typu Friponne, początkowo klasyfikowane jako kanonierki do zwalczania okrętów podwodnych, zostały zamówione na podstawie wojennego programu rozbudowy floty francuskiej z 1916 roku[1]. Okręty były w zasadzie identyczne z awizami typu Ardent, różniąc się głównie rodzajem siłowni – silnikami Diesla w miejsce napędu parowego, dzięki czemu znacznie wzrósł zasięg pływania[1]. Początkowo planowano budowę 13 jednostek, jednak ukończono jedynie osiem[1]. Później klasyfikowane były jako awiza 2. klasy[2]. „Impatiente” zbudowany został w stoczni Arsenal de Brest[1][3]. Położenie stępki i wodowanie okrętu odbyło się w 1916 roku, a do służby w Marine nationale wszedł on w 1917 roku[2]. Dane taktyczno-techniczneOkręt był kanonierką przeznaczoną do zwalczania okrętów podwodnych[1]. Długość całkowita kadłuba wynosiła 60,2 metra (57,8 metra między pionami), szerokość 7 metrów i zanurzenie 2,6 metra[4]. Wyporność standardowa wynosiła 375 ton, a pełna 443 tony[4][a]. Okręt napędzany był przez dwa silniki wysokoprężne Sulzer o łącznej mocy 900 KM, poruszające poprzez wały napędowe dwoma śrubami (jednostka nie posiadała komina)[3][5]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 14,5 węzła[2][6]. Okręt zabierał 30 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów (lub 1600 Mm przy 15 węzłach)[3][6]. Uzbrojenie kanonierki składało się z dwóch pojedynczych dział kalibru 100 mm M1897 L/40 i dwóch zrzutni bomb głębinowych[2][6][b]. Załoga okrętu liczyła 50 oficerów, podoficerów i marynarzy[3][4]. SłużbaKanonierka służyła podczas I wojny światowej na Morzu Śródziemnym i w latach 1916-1918 używana była we francuskich Siłach Patrolowych Tunezji[7]. 22 czerwca 1917 roku „Impatiente” wraz z „Gracieuse” przeprowadziły atak na U-Boota SM U-63[8]. 9 stycznia 1920 roku okręt został zakupiony przez Rumunię (wraz z bliźniaczymi jednostkami „Mignonne”, „Chiffonne” i „Friponne”) i już 15 stycznia wszedł w skład Marynarki Wojennej pod nazwą „Căpitan Dumitrescu Constantin” i oznaczeniem burtowym „Dm”[3][4]. Jednostka otrzymała imię na cześć oficera rumuńskiej marynarki, poległego podczas I wojny światowej[3]. Na przełomie 1939 i 1940 roku dokonano modernizacji uzbrojenia jednostki: zdemontowano oba działa kal. 100 mm, instalując w zamian dwa pojedyncze działka plot. kal. 37 mm SK C/30 L/80[4]. W 1942 lub 1943 roku obrona przeciwlotnicza okrętu została wzmocniona przez montaż pojedynczego działka kal. 20 mm C/38 L/65, a na początku 1944 roku jedno z działek kal. 37 mm zostało zastąpione działem SK kal. 88 mm C/30 L/42[4]. 5 września 1944 roku kanonierka została zdobyta przez żołnierzy radzieckich w Konstancy i następnie wcielona do służby w Marynarce Wojennej ZSRR jako „Araks” (Аракс)[9]. 10 stycznia 1945 roku w porcie w Odessie okręt wszedł na minę i zatonął[10][9]. Dziewięć dni później został podniesiony i następnie złomowany[10][c]. Uwagi
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
