Isabella di Morra
Isabella di Morra (ur. ok. 1520, zm. 1545/1546) – poetka włoska okresu renesansu[1]. Isabella była jedną z ośmiorga dzieci Giovanniego Michele di Morra, barona Favale[2]. Po tym, jak jej ojciec udał się na wygnanie, dziewczyna pozostała pod opieką braci i została praktycznie wydziedziczona[1]. Losy poetki miały tragiczny finał. Została oskarżona przez braci o romans z hiszpańskim szlachcicem, donem Diegiem Sandovalem de Castro. Kierując się wynaturzonym poczuciem honoru, panowie di Morra najpierw zgładzili posłańca noszącego korespondencję między Hiszpanem a Isabellą, a potem ją samą. Na koniec, by dopełnić zemsty, napadli Diega Sandovala de Castro, którego od śmierci nie ocaliła nawet zbrojna eskorta[1]. Do naszych czasów przetrwało tylko trzynaście utworów poetki[1]. Są wśród nich sonety i kancony. Isabella jest uważana za jedną z największych poetek włoskich XVI w. i prekursorkę poezji romantycznej.[3] Przypisy
Bibliografia
|