Juda ha-Nasi

Juda ha-Nasi

‏רבי יהודה הנשיא‎

Rabi, Nasi
Miejsce pochówku Judy ha-Nasiego w Bet Sze’arim
Data urodzenia	ok. 138
Data i miejsce śmierci	217 Seforis
Miejsce pochówku	Bet Sze’arim
Wyznanie	judaizm
Multimedia w Wikimedia Commons

Juda ha-Nasi, Jehuda ha-Nasi (hebr. רבי יהודה הנשיא, zwany także Rabim lub Rabenu ha-Kadosz, ur. około 138, zm. 217) – żydowski uczony, tannaita, uznawany za głównego kodyfikatora Miszny, przewodniczący sanhedrynu i faktyczny przywódca (patriarcha) społeczności żydowskiej.

Był synem Szymona ben Gamaliela II, kierownika akademii religijnej w Uszy. Był potomkiem Hillela, prawnukiem Szymona ben Gamaliela I i wnukiem Gamaliela II^[1].

Według tradycyjnych przekazów urodził się w dniu śmierci Akiby ben Josefa^[1]. Tradycja żydowska przypisuje mu przyjaźń z cesarzem Antoniuszem^[1] (miał to być Antoninus Pius lub Marek Aureliusz^[2]). Młodość spędził w Uszy, gdzie uczył się w akademii swojego ojca. Następnie był uczniem m.in. Judy bar Ilaja, Jose ben Chalafty, Szymona bar Jochaja i Eleazara ben Szammuay^[1]. Po śmierci ojca przejął tytuł patriarchy i przywódcy społeczności żydowskiej w Palestynie oraz przewodniczącego sanhedrynu^[2]. Zamieszkał w Bet Sze’arim, gdzie został przewodniczącym bet dinu. Następnie przeniósł się do Seforis, gdzie spędził ostatnie 17 lat życia^[1].

Został pochowany w Bet Sze’arim^[2]. Jego synem był Gamaliel III^[1].