Kodeks 0308

Kodeks 0308 (GA)
P. Oxyrhynchus 4500

Fragment tekstu Ap 11,15-16
Data powstania	IV wiek
Rodzaj	Kodeks majuskułowy
Numer	0308
Zawartość	Apokalipsa 11,15-16.17-18
Język	grecki
Rozmiary	[8] × [8] cm
Typ tekstu	tekst aleksandryjski
Odkrywca	Oxyrhynchus
Miejsce przechowywania	Ashmolean Museum
Multimedia w Wikimedia Commons

Kodeks 0308 (Gregory-Aland) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu z tekstem Apokalipsy św. Jana. Skatalogowany został jako Papirus Oxyrhynchus 4500 i jest teraz częścią zbioru Ashmolean Museum (P. Oxy. 4500) w Oksfordzie^[1]. Tekst rękopisu został opublikowany w 1999 roku, pod względem tekstualnym jest pokrewny dla Kodeksu Synajskiego.

Rękopis zachował się we fragmentarycznym stanie – przetrwała tylko część jednej pergaminowej karty. Zawiera dwa niewielkie fragmenty 11 rozdziału Apokalipsy świętego Jana (wiersze 15-16 i 17-18). Zachowany fragment kodeksu 0308 ma wymiary 5,9 cm na 4,8 cm. Oryginalne rozmiary kart wynosiły 8 na 8 cm (według rekonstrukcji). Tekst pisany był jedną kolumną na stronę i w 14 linijkach na stronę (zachowało się 11 linijek)^[2][1].

Stosuje skróty dla nomina sacra. Κυριος (Pan) zapisywane jest w formie ΚΣ, Χριστος (Chrystus) zapisywane jest w formie ΧΡΣ. Liczba „dwadzieścia cztery” również jest zapisywana skrótem – ΚΔ. Ponadto na uszkodzonej części karty najprawdopodobniej znajdował się również skrót dla Θεος (Bóg) – ΘΣ^[2].

Litery mają nieregularny kształt, co oznacza, że rękopis nie został sporządzony przez zawodowego skrybę. Atrament przebija pergamin na drugą stronę. Litery Ε (epsilon) oraz Θ (theta) mają wydłużoną środkową kreskę. Cecha ta nie jest jeszcze obecna w Kodeksie Watykańskim, występuje już w Kodeksie Waszyngtońskim, jest charakterystyczna dla środowiska koptyjskiego^[3]. Pod względem paleograficznym kodeks może być datowany od połowy III wieku do końca IV wieku^[4]. Paleografowie datują go na koniec IV wieku^[3]. Oficjalna data podawana przez INTF to IV wiek^[1].

W Ap 11,16 przekazuje wariant tekstowy κα]θημενο[ι, w czym jest zgodny z Kodeksem Aleksandryjskim, Kodeksem 051 i ${\displaystyle {\mathfrak {M}}}$^A przeciwko καθηνται papirusu ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{47},}$ Kodeksu Efrema albo οι καθηνται Kodeksu Synajskiego i ${\displaystyle {\mathfrak {M}}}$^K[3].

W Ap 11,17 przekazuje wariant tekstowy „και οτι”, zgodny z rękopisami: ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{47},}$ Kodeksem Synajskim, Kodeksem Efrema i kodeksem minuskułowym 2344. Większość rękopisów ma w tym miejscu „οτι”^[3].

W Ap 11,18 przekazuje wariant tekstowy „τοις δουλοις σου και τοις προφηταις” („słudzy Twoi i prorocy”), w czym jest zgodny z Kodeksem Synajskim i ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{47}}$^[3], Textus receptus i NA27 mają: „τοις δουλοις σου τοις προφηταις” („słudzy Twoi prorocy”)^[3][5].

Grecki tekst rękopisu reprezentuje tekst aleksandryjski. Tekst aleksandryjski w księdze Apokalipsy ma dwa podteksty, jeden reprezentowany jest przez Kodeks Synajski, drugi przez Kodeks Aleksandryjski. Aż do odkrycia ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{47}}$ Kodeks Synajski był jedynym reprezentantem tego podtekstu. Kodeks 0308 jest kolejnym jego przedstawicielem i jego odkrycie sprawiło, że na tę odmianę tekstu zaczęto zwracać większą uwagę^[3][a].

Transkrypcję tekstu oraz facsimile rękopisu opublikował W.E.H. Cockle w 1999 roku^[2].

• lista kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu
• tekst Apokalipsy św. Jana

• W.E.H. Cockle. 4500. Revelation XI 15–16; 17–18. „The Oxyrhynchus Papyri”. LXVI, 1999. London: Egypt Exploration Society. brak numeru strony

• P. Oxy. LXVI 4500 from Papyrology at Oxford’s „POxy: Oxyrhynchus Online”
• „Continuation of the Manuscript List” INTF, Uniwersytet w Münster.