|
Książę Egiptu
Książę Egiptu (ang. The Prince of Egypt) – amerykański animowany film religijny z 1998 roku w reżyserii Brendy Chapman, Steve'a Hicknera i Simona Wellsa na podst. Księgi Wyjścia, opowiadający o losach biblijnego Mojżesza[1]. FabułaW Egipcie w czasach prześladowania Hebrajczyków za faraona Setiego I Jokebed, hebrajska matka postanawia uratować swojego nowonarodzonego syna przed śmiercią z rąk siepaczy faraona, wkładając go do koszyka i puszczając z biegiem rzeki. Dziecko zostaje znalezione przez żonę Setiego – Tuję, która zabiera go pałacu i nadaje imię Mojżesz. Wszystko to widzi jego siostra Miriam, która śledziła niebezpieczną drogę koszyka[2]. Lata później dorosły Mojżesz wychowany na dworze faraona oraz jego przybrany starszy brat i następca tronu Ramzes żyją beztrosko nie zważając na podległych im ludzi. Podczas szaleńczej jazdy rydwanami zniszczą budowaną świątynię, co się spotyka z gniewem Setiego. Zwłaszcza jest srogi dla Ramzesa, mówiąc że jako przyszły faraon musi być odpowiedzialny[3]. Czując się winnym Mojżesz podsuwa ojcu myśl, żeby dał Ramzesowi okazję do swojej odpowiedzialności. Wobec tego Seti mianuje Ramzesa księciem regentem i daje mu nadzór podlegają świątyniami Egiptu. Arcykapłani Hotep i Choi ofiarowują Ramzesowi piękną i porywczą Madianitkę Seforę. W rewanżu Ramzes mianuje Mojżesza głównym budowniczym i oddaje mu Seforę. Nocą Sefora ucieka z dworu, by wrócić do swych ludzi. Zaintrygowany Mojżesz podąża za nią do Goszen, gdzie mieszkają hebrajscy niewolnicy. Natyka tam na Miriam i ich brata Aarona, którzy go rozpoznają. Miriam uważa, że Mojżesz jako egipski książę wyzwoli ich lud. Ten nie wierzy w jej twierdzenia i decyduje się na ich aresztowanie, dopóki Miriam nie zaczyna śpiewać kołysanki Jochebed, przywołując pamięć bratu[4]. Zszokowany Mojżesz ucieka z powrotem do pałacu, gdzie z zgrozą odkrywa, że Seti przed laty rozkazał wymordować hebrajskie niemowlęta w obawie o powstanie coraz liczniejszych Hebrajczyków. Seti próbuje się wybielić, mówiąc że to byli tylko niewolnicy. Następnego dnia Tuja wyznaje prawdę Mojżeszowi o jego znalezieniu, którego tłumaczy darem bogów i pociesza go mówiąc, że wciąż jest traktowany jako część rodziny[5]. Podczas nadzoru odbudowywanej świątyni Mojżesz zwraca uwagę na ciężki los pracujących Hebrajczyków. Widząc jednego z nadzorców znęcającego nad starym niewolnikiem wbiega na platformę i niechcący zrzuca nadzorcę zabijając go na miejscu. Przerażony tym co zrobił, decyduje się uciec z Egiptu mimo próśb Ramzesa[6]. Przez wiele dni Mojżesz błąka się po pustyni. Przy studni pomaga madianickim dziewczętom z odganiającymi ich mężczyznami. Okazuje się, że ich starszą siostrą jest Sefora. Ich ojciec i najwyższy kapłan Madianitów Jetro przyjmuje pod swój dach Mojżesza, który żeni się z Seforą i staje się pełnowartościowym członkiem plemienia[7]. Pewnego dnia na wzgórzach Synaju Mojżesz podąża za zgubioną owcą do góry Horeb, gdzie objawia mu się hebrajski bóg w płonącym senesie i mianuje go tym, co ma dać Hebrajczykom wolność. Mimo swojej obawy Mojżesz postanawia wyruszyć do Egiptu, by wyprowadzić swoich rodaków z niewoli. Towarzyszy mu wspierająca go Sefora[8]. W rozbudowanym Egipcie Ramzes jako obecny faraon cieszy się na widok Mojżesza i ułaskawia go z zabicia nadzorcy[9]. Mojżesz prosi o uwolnienie swego ludu i przemienia swą laskę pasterską w węża, by zademonstrować moc Boga. Hotep i Choi swymi umiejętnościami iluzjonistycznymi przekonują Ramzesa, że też potrafią zmienić laski w węże. W rozmowie z Ramzesem na osobności Mojżesz wyrzeka się swego egipskiego dziedzictwa. Czując się zdradzonym Ramzes podwaja ciężar pracy Hebrajczyków, którzy winą obarczają Mojżesza. Jedynie Miriam wspiera swego brata[10]. Mojżesz rusza w stronę Nilu, którym płynęła królewska łódź i zmienia wodę w krew. Lecz kolejna iluzja arcykapłanów utwierdza Ramzesa w przekonaniu, że nie powinien wypuszczać Hebrajczyków. Wówczas Bóg zsyła na Egipt kolejne plagi, lecz Ramzes nie chce się ugiąć, uważając że tym samym okaże słabość jako faraon[11]. Mojżesz jest wzburzony, że przez upór Ramzesa cierpią niewinni Egipcjanie. Ostrzega go, że następna plaga może być znacznie przerażająca od poprzednich. Nocą Bóg odbiera życie pierworodnym egipskim dzieciom, w tym synowi Ramzesa. Oszczędza Hebrajczyków, którzy za instrukcjami Mojżesza naznaczyli baranią krwią swe domostwa. Załamany Ramzes uwalnia Hebrajczyków. Mojżesz pogrąża się w rozpaczy z powodu śmierci swego bratanka[12]. Rankiem on, Miriam, Aaron i Sefora wyprowadzają radujących się Hebrajczyków z Egiptu. Nad Morzem Czerwonym odkrywają, że mściwy Ramzes ściga ich ze swoją armią. Bóg zsyła słup ognia zatrzymujący armię, a laską Mojżesza rozstępuje morze. Po bezpiecznym przejściu Hebrajczyków na drugą stronę słup ognia znika i żołnierze mkną przez dno morza, lecz Bóg zamyka je zatapiając ich natychmiast, oszczędzając Ramzesa. Mojżesz ze smutkiem żegna się z bratem i prowadzi rodaków na górę Synaj, gdzie otrzymuje tablice z wyrytymi przykazaniami mówiącymi jak żyć moralnie. Unosi tablice, aby jego rodacy je mogli zobaczyć i odpowiadają to wielką radością[13]. Obsada głosowaW oryginalnej wersji filmu swojego głosu udzielili, m.in.[14]:
Wersja polskaOpracowanie: Start International Polska
Wykonanie piosenek:
Nagrody
Dodatkowe informacjeKsięga Wyjścia nigdzie nie podaje imienia faraona. Jako, że Mojżesz często z nim rozmawia jak równy z równym, twórcy filmu musieli mu nadać imię. Nazwali go Ramzesem, ponieważ Ramzes II panował przez większość XIII wieku p.n.e. Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
