|
Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – bieg na 1500 m mężczyzn
  Bieg na dystansie 1500 metrów mężczyzn był jedną z konkurencji lekkoatletycznych rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Biegi eliminacyjne rozegrane zostały 9 lipca, zaś bieg finałowy – 10 lipca 1912 roku. Mistrzem olimpijskim w tej konkurencji został Brytyjczyk Arnold Jackson. W rywalizacji wzięło udział 45 biegaczy z 14 reprezentacji. W 1985 roku, Cordner Nelson i Roberto Quercetani, dwóch historyków lekkiej atletyki, opisało ten bieg „najwspanialszym biegiem w historii”. Dodali jeszcze: „V Letnie Igrzyska Olimpijskie w Sztokholmie stworzyły najwspanialszy bieg na milę, czy też 1500 metrów w historii, który od samego początku był rywalizacją najszybszych zawodników”. Przed Igrzyskami pięć nazwisk było typowanych do złotego medalu. Obrońca tytułu z Londynu Mel Sheppard był postrzegany przede wszystkim jako 800-metrowiec, lecz na tym dystansie dzień wcześniej zdobył tylko srebrny medal. Złoto na 1500 metrów stało się więc jego głównym zadaniem. Następna trójka kandydatów także była reprezentantami Stanów Zjednoczonych. Pierwszy z nich John Paul Jones był mistrzem akademickim na dystansach 880 jardów i jednej mili z 1911 i 1912 roku. 27 maja 1911 roku Jones ustanowił amatorski rekord świata na dystansie jednej mili czasem 4:15,4. Po mistrzostwach akademickich w 1912 roku chciał odejść od sportu, lecz zdołano go namówić by wstrzymał się z taką decyzją i pojechał do Sztokholmu. Drugim faworytem był Norman Taber. Rywalizował on, nie udanie, z Jonesem na mistrzostwach akademickich. Lecz tydzień później podczas próby przedolimpijskiej dla stanów wschodnich Amerykanin przebiegł 1500 metrów w 3:56,4, czasie lepszym niż rekord świata, lecz zajmując dopiero drugie miejsce. Wyprzedził go trzeci z faworytów, Abel Kiviat. Ustanowił on wtedy nowy rekord świata czasem 3:55,8. Będąc dodatkowo rekordzistą świata na dystansie jednej mili, stał się głównym kandydatem do złota. Ostatnim z kandydatów był Brytyjczyk Arnold Jackson. Wygrał on bieg na jedną milę w meczu akademickim Oxford-Cambridge z dobrym czasem 4:21,6. Rozegrano siedem biegów eliminacyjnych. Dwójka najlepszych zawodników z każdego biegu awansowała do finału. Piątka kandydatów łatwo awansowała do finału, z czym Jones i Jackson mieli okazję się ze sobą zmierzyć już w eliminacjach. W finale wystartowało czternastu zawodników – siedmiu Amerykanów, trzech Szwedów, dwóch Brytyjczyków, Francuz i Niemiec. "Najwspanialszy bieg w historii" rozpoczął się o 15:30 w środę, 10 lipca 1912 roku. Początkowo prowadził Francuz Henri Arnaud, który pokonał 400 metrów w 1:05,0 i 800 metrów w czasie 2:08,0. Później Taber objął prowadzenie – 1000 metrów przebiegł w 2:39,0. Po 1200 metrach na przedzie był już Kiviat z czasem 3:09,0. Jones i Taber byli tuż za nim. Jackson przez cały ten czas biegł na ostatnim miejscu. Na ostatnim łuku przyspieszył i zdołał wyprzedzić Shepparda, zaś na ostatnich 50 metrach przyspieszył jeszcze bardziej i zrównał się s prowadzącymi. O medalach zdecydowało ostatnie 10 metrów. Do ostatecznego rozstrzygnięcia użyto fotokomórki, co było jedynym takim przypadkiem na Igrzyskach w Szwecji. Jackson rzutem na taśmę zdołał wyprzedzić o 0,1 sekundy pozostałych zawodników i zdobył złoty medal. Rekordy
(*) -rekord nieoficjalny EliminacjeBieg 1
Bieg 2
Bieg 3
Bieg 4
Bieg 5
Bieg 6
Bieg 7
Finał
Bibliografia
|
