Leonkowicze

Leonkowicze

Лявонкавічы

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	brasławski
Sielsowiet	Ciecierki
Populacja (2019) • liczba ludności	0[1]
Położenie na mapie obwodu witebskiego Leonkowicze
Położenie na mapie Białorusi Leonkowicze
Położenie na mapie Polski w 1939 Leonkowicze
55°33′34″N 27°20′08″E/55,559444 27,335556

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Leonkowicze

Leonkowicze (biał. Лявонкавічы; ros. Левонковичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Ciecierki.

W czasach zaborów folwark w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Pod koniec XIX wieku własność Snitków^[2].

W latach 1921–1945 kolonia leżała w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie dziśnieńskim, od 1926 roku w powiecie brasławskim, w gminie Przebrodzie.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 64 osoby, 1 była wyznania prawosławnego a 63 staroobrzędowego. Jednocześnie 1 mieszkaniec zadeklarował polską, 63 białoruską przynależność narodową. Było tu 9 budynków mieszkalnych^[3]. W 1931 w 13 domach zamieszkiwało 78 osób^[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Borodzieniczach i prawosławnej w Przebrodziu. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Przebrodziu^[5].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR^[6][7]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR^[8].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

• Leonkowicze, folwark, powiat dzisieński, gmina Przebrodź, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 145 .