Szczyt jest łatwy do zdobycia od strony Doliny Młynickiej albo z sąsiadujących z nim przełęczy. Toteż drogi tam prowadzące były znane i uczęszczane od dawna[1]. Strome stoki od strony Doliny Mięguszowieckiej porasta urwiskowy lasmodrzewiowo-limbowy[5]. Ściana północna i wschodnia grzęda to domena taterników; są na nich liczne drogi wspinaczkowe[3].
Taternictwo
Pierwsze odnotowane wejścia (na szczyt wchodzono już wcześniej):
W kierunku wschodnim opada z Małej Baszty grzęda o deniwelacji około 620 m. Jej najwyższa część oddziela Szeroki Żleb od żlebu spod Przełęczy nad Skokiem. Grzęda jest wąska górą, dołem znacznie rozszerza się. Całą, szeroką jej podstawę porasta bujna kosodrzewina, miejscami tylko są piarżyska. W grzędzie tej ważnymi orientacyjnie punktami są:
Garb (ok. 2170 m) z filarem tworzącym lewe ograniczenie Szerokiego Żlebu. Pod ostrzem tej grzędy miał miejsce wielki obryw[3].
Górny punkt zwornikowy (ok. 2090 m), na którym grzęda rozdziela się. Jedno z jej ramion wznosi się bezpośrednio nad Szerokim Żlebem, opadając do niego ścianami o wysokości 40–150 m. Stoki drugiego ramienia opadają ku żlebowi spod Przełęczy nad Skokiem. Na jednym z tych ramion jest jedno z najwyżej w Tatrach położonych stanowisk modrzewia europejskiego (w 2009 r. miał on wysokość 30 cm)[3].
Dolny punkt zwornikowy (ok. 1920 m), na którym główne ramię znów rozdziela się na dwa ramiona, pomiędzy którymi znajduje się duże zbocze o ponad 300-metrowej deniwelacji. Jego dolna część to głównie kosodrzewinowy gąszcz. Zbocze to przecięte jest dwoma depresjami[3].
Prawą depresją północno-wschodniego zbocza; 0+ w skali tatrzańskiej, krótki odcinek II, czas przejścia 1 godz. 30 min
Między depresjami północno-wschodniego zbocza; 0+, 1 godz.
Lewą depresją północno-wschodniego zbocza; 0, kilka miejsc II, 20-metrowy próg IV, 1 godz. 30 min
Lewą depresją północno-wschodniego zbocza z ominięciem dolnego komina; 0, 1 godz. 30 min
Od południowego wschodu; 0, od Magistrali 1 godz. 30 min
Wschodnią grzędą; od II do IV (warianty), 3 godz.[3]
Ściana północna
Opada do Szerokiego Żlebu i ma wysokość około 180 m. Poprowadzono w niej 9 dróg wspinaczkowych, w tym 6 zimą. Przyczyną przewagi dróg zimowych jest fakt, że podejście pod ścianę z Doliny Mięguszowieckiej to kosówkowo-piargowy koszmar, a z Doliny Młynickiej piargowy koszmar, jak pisał Władysław Cywiński. Większość taterników nie lubi długich i trudnych podejść, ściana cieszy się więc umiarkowaną popularnością.
Prawym skrajem północnej ściany; V, A0 w skali tatrzańskiej, czas przejścia 2 godz.
↑Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
