Metta World Peace
Metta Sandiford-Artest, ur. jako Ronald William Artest, Jr., później znany też jako Metta World Peace (ur. 13 listopada 1979 w Nowym Jorku) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji niskiego skrzydłowego, mistrz NBA z 2010. W 1997 wystąpił w meczu wschodzących gwiazd - Nike Hoop Summit oraz McDonald’s All-American[1][2]. 16 września 2011 sąd zatwierdził wniosek Artesta o zmianę imienia i nazwiska na Metta World Peace, który ten złożył w czerwcu 2011[3]. Gra na uczelniW swoim pierwszym sezonie gry na uczelni St.John’s zdobywał średnio prawie 12 punktów i 6,3 zbiórki w meczu. Wybrany został najlepszym debiutantem swojej konferencji. Wtedy też ustanowił swoje rekordy kariery na uczelni (26 punktów i 15 zbiórek). Będąc już drugoroczniakiem wybrany został do piątki gwiazd swojej konferencji oraz do trzeciej piątki całej ligi NCAA. Jego drużyna – St. John’s awansowała do finałów regionalnych co było największym sukcesem od 1991 roku. Artest zdobywał średnio 14,5 punktu, 6,3 zbiórki, 4,2 asysty i 1,2 bloku na mecz. Zaliczył również drugie w historii swojego college'u triple-double. Draft 1999Ron Artest został wybrany przez Chicago Bulls w drafcie 1999, z numerem 16. Gra w Chicago BullsW pierwszym sezonie gry zdobywał średnio 12 punktów co plasowało go na czwartym miejscu w swojej drużynie. Miał też 1,65 przechwytów na mecz. Ta średnia plasowała go w czołowej dwudziestce ligi. Rozegrał 72 spotkania, z czego 63 w pierwszej piątce. Ponadto zbierał 4,3 piłek w meczu i miał prawie 3 asysty. Na parkiecie przebywał średnio nieco ponad pół godziny w każdym meczu. Został nominowany do drugiej piątki zawodników debiutujących w NBA. W drugim sezonie z rozegranych 76 spotkań, tylko dwa rozpoczynał na ławce rezerwowych. Średnia dwóch przechwytów na mecz dawała mu 7 lokatę w całej lidze. Minimalnie pogorszył średnią zdobywanych punktów, tym razem wynosiła ona 11,9 czyli o 0,1 mniej niż rok wcześniej. Łącznie w dwóch pierwszych latach przechwycił 271 piłek, co jest rekordem w historii drużyny Chicago Bulls. Tyle przechwytów w dwóch debiutanckich sezonach nie miał nawet Michael Jordan. W sezonie 2001-02 Ron Artest opuścił początek sezonu zasadniczego, złamał palec. Po wyleczeniu kontuzji zdążył rozegrać w zespole „Byków” 27 spotkań, w których zdobywał 15,6 pkt, 4,9 zbiórek i 2,8 przechwytów. W sumie w barwach Chicago Bulls rozegrał 175 spotkań. Pobyt w Indianie PacersWładze klubu z Chicago zdecydowały się pozbyć Artesta i razem z Bradem Millerem został oddany do Indiany Pacers. Niedługo po przyjściu do nowej drużyny zagrał jeden z najlepszych spotkań w barwach Indiany. W potyczce z Miami Heat zdobył 24 punkty, dorzucił do tego 8 asyst, 8 zbiórek i 9 przechwytów. Sezon zakończył jako drugi przechwytujący całej NBA. Również w sezonie 2001-2002 po raz pierwszy wystąpił w fazie play-off. W jednym ze spotkań w ciągu 89 sekund zaliczył 3 przechwyty. Sezon 02-03 ekipa Indiany rozpoczęła od bilansu 8-1. W listopadzie Ron Artest został zawodnikiem tygodnia – zdobywając średnio 20,3 punktów, 4,7 zbiórek, 4,7 asyst, 2 bloki i 1,7 przechwytów w meczu. Okazał się też pożytecznym defensorem. Tacy gracze jak Alan Houston czy Dirk Nowitzki, którzy zdobywali średnio ponad 20 punktów w każdym meczu, w pojedynku z Artestem mieli skuteczność około 20%. Artest był dwa razy zawieszany. Raz za kłótnie z trenerem rywali – Patem Rileyem, oraz za zniszczenie jednej z kamer. W sumie był zawieszony na 7 spotkań. Sezon skończył na drugim miejscu w klasyfikacji przechwytów. Był nominowany do tytułu najlepszego defensora ligi. W sezonie zasadniczym 02-03 rozegrał 69 spotkań, z czego 67 w pierwszym składzie. Zdobywał 15,5 punktów w meczu, miał 5,2 zbiórek i 2,9 przechwytów. W play-offach zdobywał średnio 19 punktów, 5,8 zbiórek i 2,5 przechwytów. Na koniec sezonu zajął drugie miejsce w głosowaniu na obrońcę roku NBA[4]. Sezon 03-04 był najbardziej udany w dotychczasowej karierze Artesta. Wybrano go najlepszym obrońcą ligi. Zagrał też w meczu gwiazd, w którym zdobył 7 punktów. Wybrany został również do najlepszej piątki obrońców i do trzeciej piątki całej NBA. Średnio zdobywał 18,3 punktu, 5,3 zbiórek, 3,7 asyst i 2,1 przechwytów. Dwa razy został zawodnikiem tygodnia. Zawodnicy pilnowani przez Artesta w regular season zdobywali średnio ponad 8 punktów w meczu. W fazie playoff „Ron Ron” był najlepszym strzelcem drużyny w pierwszej i drugiej rundzie zdobywając średnio ponad 20 punktów. W finale konferencji przeciwko Detroit Pistons, Artest zdobywał nieco ponad 14 punktów i miał tylko około 30% skuteczności rzutów z gry. W pierwszych siedmiu spotkaniach sezonu 04-05 Artest rzucał średnio prawie 25 punktów na mecz. Podczas wielkiego skandalu i awantury na trybunach w meczu z Detroit Pistons, został zawieszony do końca sezonu. W następnym rozegrał 16 spotkań zdobywając średnio 19,4 pkt i 2,6 przechwytów został zawieszony przez swoją drużynę, bo żądał transferu do innego teamu. Gra w Sacramento KingsRon Artest przeniósł się do Sacramento Kings. Drużyna od momentu przyjścia zawodnika, wygrała 26 spotkań, przegrała 14 i zdołała z ósmego miejsca awansować do playoff. osiągnęła z Artestem bilans 26-14 co było trzecim wynikiem w NBA i awansowała do play-off z 8 miejsca, chociaż w trakcie sezonu przez chwilę, zespół z Sacramento był na przedostatnim miejscu w konferencji. W sezonie 06-07 drużyna Sacramento Kings nie zdołała awansować do play-offów. Artest rozegrał 70 spotkań, 65 w wyjściowej piątce. Zdobywał średnio prawie 19 punktów, miał 6,5 zbiórek, 3,4 asyst i 2,1 przechwytów. Na parkiecie przebywał średnio 37,7 minut. Los Angeles LakersOd sezonu 2009-10 gra w Los Angeles Lakers. Zdobył z tą drużyną tytuł mistrzowski w 2010 r. 11 lipca 2013, po czterech sezonach w barwach Lakers, drużyna z Los Angeles zdecydowała się użyć na World Peace'ie opcji amnestii[5]. 24 września 2015 roku podpisał ponownie umowę z klubem z Los Angeles[6]. Gra w New York Knicks16 czerwca 2013, poinformowano o związaniu się World Peace'a dwuletnim kontraktem z New York Knicks[7]. 24 lutego 2014 został zwolniony przez Knicks po tym, jak jego kontrakt został wykupiony[8]. OsiągnięciaStan na 25 lipca 2017, na podstawie[9], o ile nie zaznaczono inaczej.
Statystyki w NBA
Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.) Sezon regularny
Play-offy
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): |