|
Międzynarodowa Unia Towarzystw Gleboznawczych
Międzynarodowa Unia Towarzystw Gleboznawczych (Międzynarodowa Unia Gleboznawcza, ang. International Union of Soil Sciences - IUSS) – międzynarodowa, pozarządowa organizacja non-profit zrzeszająca krajowe lub regionalne organizacje zajmujące się naukami o glebie. Za cel postawiła sobie ona promowanie wszystkich gałęzi gleboznawstwa oraz wspieranie na całym świecie naukowców badających gleby. Organizacja powstała w 1924 r. w Rzymie jako Międzynarodowe Towarzystwo Gleboznawcze - ang. International Society of Soil Science (ISSS). W 1998 zdecydowano o przekształceniu ISSS w unię regionalnych towarzystw gleboznawczych, z odmienną strukturą i nazwą - IUSS[1]. Proces ten zakończył się formalnie w 2002 r. W 2014 r. IUSS zrzeszało 86 krajowych i regionalnych organizacji gleboznawczych z całego świata, do których należało ok. 55 000 naukowców, a także indywidualnych członków z 57 krajów (w których nie działa organizacja będąca członkiem IUSS)[2]. Członkiem IUSS reprezentującym polskich gleboznawców jest Polskie Towarzystwo Gleboznawcze[3]. ISSS/IUSS od 1993 r. jest członkiem Międzynarodowej Rady Nauki (ICSU)[4], z którą utrzymuje relacje od 1972 r.[5] Cele i działalnośćGłównym celem działania organizacji jest wspieranie wszystkich gałęzi nauk o glebie i zastosowań gleboznawstwa, promowanie kontaktów pomiędzy naukowcami i innymi osobami zaangażowanymi w badania i wykorzystanie gleb, a także stymulowanie badań naukowych i wykorzystania ich efektów dla ogólnego dobra[2][5]. IUSS spełnia swe cele poprzez integrowanie i reprezentowanie środowiska gleboznawców przed innymi organizacjami (w tym ONZ i jej agendami), decydentami i społeczeństwem. Wydaje ona własne publikacje (w formie monografii, jak i periodyków), a także współpracuje z komercyjnymi czasopismami naukowymi o tematyce gleboznawczej. Za wybitne osiągnięcia w zakresie badań podstawowych przyznaje nagrodę Dokuczajewa, a za osiągnięcia w badaniach stosowanych – nagrodę Liebiga. Co cztery lata jest organizowany Międzynarodowy Kongres Gleboznawczy, by naukowcy z całego świata mogli zaprezentować najważniejsze osiągnięcia i dyskutować nad planami na przyszłość[1][6]. StrukturaNa czele organizacji stoi prezydent, zazwyczaj wybierany na cztery lata i pochodzący z kraju gdzie ma się odbyć najbliższy kongres. Do władz należą również wiceprezydent, skarbnik, sekretarz i poprzedni prezydent. Z sześciu komisji powstałych w 1924 r. struktura organizacji rozrosła się do czterech działów (ang. Divisions) grupujących dwadzieścia dwie komisje (ang. Commissions). Oprócz tego aktywne są niezależne grupy robocze (ang. Working Groups). Dział 1 - Gleba w czasie i przestrzeni (ang. Soils in space and time)
Dział 2 - Właściwości i procesy glebowe (ang. Soil properties and processes)
Dział 3 - Użytkowanie i zarządzanie glebami (ang. Soil use and management)
Dział 4 - Rola gleb w społeczeństwie i środowisku naturalnym (ang. The role of soils in sustaining society and the environment)
HistoriaDecyzja o powołaniu międzynarodowego stowarzyszenia zrzeszającego gleboznawców zapadła w czerwcu 1923 r. podczas wstępnego spotkania w Zurychu, przed mającym się odbyć w następnym roku kongresem. Międzynarodowe Towarzystwo Gleboznawcze – ang. International Society of Soil Science (ISSS) zostało powołane do życia 19 maja 1924 r., ostatniego dnia Czwartej Międzynarodowej Konferencji Gleboznawczej (ang. Fourth International Conference of Pedology) w Rzymie. Ustalono wstępne zasady działania organizacji i powołano sześć komisji mających koordynować pracę w ramach Towarzystwa: I. Fizyki gleby (ang. Soil physics); II. Chemii gleby (ang. Soil chemistry); III. Biologii gleby (ang. Soil biology); IV. Nazewnictwa i klasyfikacji gleb (ang. Nomenclature and classification of soils); V. Kartografii gleby (ang. Soil cartography); VI. Fizjologii roślin w nawiązaniu do gleboznawstwa (ang. Plant physiology in relation to pedology). Organizacja opierała się na indywidualnym członkostwie poszczególnych gleboznawców. Pierwszym Prezydentem ISSS został Amerykanin - J.G. Lipman, a pierwszy kongres ISSS miał się odbyć w Stanach Zjednoczonych. Spełnianie swych celów, czyli integrowanie prac gleboznawców z całego świata, wyznaczanie trendów i unifikowanie metod i nomenklatury odbywało się poprzez prace w komisjach oraz w trakcie odbywających się co kilka lat międzynarodowych kongresów. II wojna światowa spowodowała przerwę w działalności ISSS. Dopiero w 1950 r. organizacja podjęła działalność. Systematycznie zwiększała się liczba członków, która w 1974 r. wynosiła 3958, zaś w 1998 r. – 7042 osoby. Oprócz działalności publikacyjnej i współpracy z czasopismami naukowymi jednym z największych osiągnięć ISSS jest opracowanie i opublikowanie Mapy Gleb Świata[1]. Od lat 60. XX w. pod egidą FAO, UNESCO i Międzynarodowego Towarzystwa Gleboznawczego (ISSS) pracowano nad międzynarodową nomenklaturą, systematyką i mapami przedstawiającymi zasoby glebowe świata, które miały być kompromisem pomiędzy różnymi szkołami. Efektem tych prac była drukowana w pierwszej połowie lat 70. Mapa gleb świata (Soil Map of the World) w skali 1:5 mln.[8] zawierająca w legendzie 106 jednostek glebowych, które grupowały się w 26 odpowiedników typów gleb. Opracowanie to było milowym krokiem w zrozumieniu zróżnicowania zasobów glebowych świata przez przedstawicieli różnych szkół w gleboznawstwie. W 1988 r. ukazała się jej zrewidowana wersja[9]. Była ona wykorzystywanej m.in. przez agencje ONZ i została uznana przez gleboznawców za pierwszą międzynarodową klasyfikację gleb. Opierała się ona w znacznej mierze na podejściu geograficzno-genetycznym i w miarę możliwości wykorzystywała tradycyjne nazwy zaczerpnięte z systematyk narodowych[10]. Pierwsza wersja klasyfikacji gleb WRB (ang. World Reference Base for Soil Resources — Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata)[11], następcy legendy do Mapy Gleb Świata, została opublikowana pod patronatem ISSS, ISRIC i FAO w 1998 r. i została zarekomendowana przez ISSS jako oficjalne źródło terminologii dotyczącej klasyfikacji gleb. W następnych latach WRB została przetłumaczona na 13 języków, stała się oficjalnym systemem klasyfikacji gleb Komisji Europejskiej, a także wywarła istotny wpływ na wiele systematyk regionalnych[12]. Kolejne wersje ukazały się w 2006 i 2014 r.[13] By lepiej reprezentować środowisko gleboznawców od 1972 r. ISSS nawiązało relacje z Międzynarodową Rady Nauki (ICSU), zaś od 1993 r. jest jej pełnoprawnym członkiem. Sytuacja, w której ISSS było stowarzyszeniem indywidualnych gleboznawców z całego świata tworzyła pewne problemy. Towarzystwo wkładało dużo wysiłku w utrzymanie kontaktu pomiędzy swoimi członkami, którzy stanowili poniżej 20% czynnych badaczy gleb, a narodowe towarzystwa gleboznawcze, zrzeszające znacznie większą ilość członków, formalnie nie były członkami ISSS i nie mogły dać wkładu w działalność organizacji. Po 10 latach dyskusji i konsultacji z narodowymi towarzystwami gleboznawczymi podczas kongresu w Montpellier w 1998 r. ogłoszono (przegłosowane wcześniej korespondencyjnie przez członków ISSS) statut, strukturę i nazwę nowej organizacji - International Union of Soil Sciences (IUSS). Okres pomiędzy 1998 r. a kongresem w Bangkoku w 2002 r. był okresem przejściowym, potrzebnym do rozpoczęcia prac w nowej formule, pod nowym szyldem[1].
Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
