|
Michael von der Heide
Michael von der Heide (ur. 16 października 1971 w Amden) – szwajcarski piosenkarz. ŻyciorysJest synem Niemca i Szwajcarki. Jako dziecko nauczył się grać na fortepianie i gitarze[1]. W 1996 nagrał i wydał debiutancki album studyjny sygnowany jego imieniem i nazwiskiem[2]. W 1998 wydał drugą płytę pt. 30°[3], którą promował singlem „Bad Hair Days”[4]. Album dotarł do 18. miejsca listy najczęściej kupowanych płyt w Szwajcarii[5]. W 1999 wziął udział z utworem „Bye Bye Bar” w niemieckich eliminacjach do 44. Konkursu Piosenki Eurowizji[6]. W marcu wystąpił w finale selekcji i zajął piąte miejsce[7]. W 2000 wydał trzeci album studyjny pt. Tourist[8], który zadebiutował na piątym miejscu listy najczęściej kupowanych płyt w Szwajcarii[9]. Również w 2000 wydał singiel „Paradies”[10]. W październiku 2001 wydał czwarty album studyjny pt. Hildegard[11], a w 2002 – piąty album pt. Frisch[12], z którym zadebiutowała na 44. miejscu listy najczęściej kupowanych albumów w Szwajcarii[13]. Płytę promował singlem „Kriminaltango”, nagranym z Niną Hagen[14]. W 2005 wydał album pt. 2 Pièces, na którym znalazł się m.in. utwór Nicka Cave’a i Kylie Minogue „When the Wild Roses Grow?” w interpretacji von der Heide’a i Kuno Lauenera[15]. W maju 2008 wydał siódmy album studyjny pt. Freie Sicht[16], który promował singlami „Immer wenn du denkst”[17] i „Gib mir was von dir”[18]. W grudniu 2009 został ogłoszony przez szwajcarskiego nadawcę publicznego SF reprezentantem Szwajcarii w 55. Konkursie Piosenki Eurowizji[19]. Z konkursowym singlem „Il pleut de l’or”[20] zadebiutował na 65. miejscu listy przebojów w kraju[21]. 27 maja wystąpił w drugim półfinale konkursu i zajął ostatnie, 17. miejsce, niekwalifikując się do finału[22]. Pod koniec sierpnia 2011 wydał ósmy albm studyjny pt. Lido[23], którą promował singlami „J’ai perdu ma jeunesse”, „Reste” i „La nuit dehors” oraz utworem „Bleu infini” DJ Antoine’a z gościnnym udziałem Heide’a i Mad Marka[24]. Płyta zadebiutowała na 25. miejscu krajowej listy najczęściej kupowanych albumów[25]. Również w 2011 napisał utwór „S`envoler” dla Francine Jordi i Floriana Asta na ich pierwszą wspólną płytę pt. Lago Maggiore[26]. W 2013 nawiązał współpracę z Siną, z którą nagrał utwór „Chumm lee wärs doch la sii”, będący niemiecką wersją piosenki „Let’s Call the Whole Thing Off” z repertuaru Elli Fitzgerald i Louisa Armstronga[27]. Numer znalazł się na płycie artystki pt. Duette[28]. Również w 2013 zagrał w musicalu King Size wystawianym w Theaters Basel w Bazylei[29], a także napisał trzy utwory („SOS”, „Lieben ohne Hassen” i „Sehnsuch”) na trzeci album studyjny Beatrice Egli pt. Pure Lebensfreude[30]. W 2014 wyruszył w trasę koncertową z Sandrą Studer i Gardi Hutter. Dyskografia
Przypisy
|
||||||||||||||
