Rodzice aktora, Tomira Kempińska - absolwentka Sorbony, oraz Roman Grudziński - przedwojenny pisarz i publicysta, byli silnie związani z Poznaniem i Wielkopolską. Podczas okupacji przenieśli się do Warszawy, a następnie na Śląsk[1]. Ojciec Grudzińskiego pochodził z rodziny arystokratycznej, dlatego w metryce urodzenia aktora znajduje się informacja o przysługującym mu tytule hrabiowskim[2].
W latach 1970–1973 pracował w Teatrze Polskim w Poznaniu. Od 1973 występuje w Teatrze Nowym w Poznaniu, gdzie stworzył wiele niezapomnianych ról w spektaklach Izabelli Cywińskiej, której współpracę i znajomość ceni sobie niezwykle wysoko. Do Poznania przeniósł się z Warszawy za namową nauczycieli ze Szkoły Teatralnej. Miał tam pracować tylko tymczasowo, ale w latach 70. kilkakrotnie odmawiał powrotu do Warszawy i podejmowania tam ról[3].
1975: Nagroda TPPR za rolę Barona w „Na dnie” Gorkiego[4]
1976: Opole - II Opolskie Konfrontacje Teatralne - nagroda za rolę Bałandaszka w dramacie „Oni” Stanisława Ignacego Witkiewicza w reżyserii Izabeli Cywińskiej w Teatrze Nowym w Poznaniu
1987: Wrocław - XXVI FPSW - wyróżnienie za role: Badedaja w „Zorzy” Bogusława Schaeffera i Wielkoluda w „Wielkoludach” Andrzeja Maleszki w Teatrze Nowym w Poznaniu
1989: Opole - XV OKT - nagroda za rolę tytułową w „Świętoszku” Moliera w Teatrze Nowym w Poznaniu
1995: Kalisz - XXXV KST - Festiwal Sztuki Aktorskiej - nagroda za rolę Herzla w przedstawieniu „Mein Kampf” George’a Taboriego w Teatrze Nowym w Poznaniu
2002: Odznaka za zasługi dla woj. wielkopolskiego
2002: Poznań - Srebrna Maska, nagroda Loży Patronów Teatru Nowego w Poznaniu dla najlepszego aktora sezonu 2001/02 za rolę Króla Berengera I w przedstawieniu „Król umiera czyli ceremonie"Ionesco
.jpg)
