Most Siekierkowski
Most Siekierkowski – most wantowy w Warszawie, będący częścią Trasy Siekierkowskiej. Łączy Mokotów z Pragą-Południe i Wawrem. Od strony Mokotowa do mostu dochodzi aleja Józefa Becka[1], a od strony Pragi-Południe i Wawra – al. gen. B. Wieniawy-Długoszowskiego[2]. HistoriaPierwsze plany dotyczące budowy mostu Siekierkowskiego powstały przed II wojną światową[3]. Na przedwojennych planach umieszczono zarys ulic wzdłuż planowanej południowej obwodnicy kolejowej Warszawy. Jego śladem jest np. szerokość ulicy Białowieskiej, która początkowo wynikła z połączenia w końcu lat 50. ulic Rembertowskiej (zlikwidowana) i Białowieskiej. Często jest on brany za zarys planowanej „trasy siekierkowskiej”. W rzeczywistości nie postrzegano wtedy tej okolicy za miejsce planowania miasta. Projektowano tu lotnisko na Gocławiu, a most Poniatowskiego był główną przeprawą jeszcze przez wiele lat i planowano do niego kierować np. ul. Ostrobramską. Z obwodnicy kolejowej zrealizowano wyłącznie wylot na Radom. Most powstał jako główny element Trasy Siekierkowskiej, która łączy węzeł komunikacyjny u zbiegu ulic Czerniakowskiej i Witosa na Mokotowie z węzłem Marsa: skrzyżowaniem ulic Ostrobramskiej, Marsa i Płowieckiej na Gocławku. Umożliwia też dojazd z lewego brzegu Wisły do osiedli: Gocław, Saska Kępa, Grochów, Las, Zerzeń, Nowy Wawer oraz wyjazd w kierunku Lublina i Terespola z pominięciem śródmieścia – jak i wyjazd z tych kierunków na zachód. Planowana jest także Trasa Olszynki Grochowskiej, która włączy Most w drugą obwodnicę Warszawy i umożliwi wyjazd także w kierunku Białegostoku. Został oddany do użytku 21 września 2002[4]. Jego budowa wraz z drogami dojazdowymi trwała 2 lata. W otwarciu brali udział m.in. Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski, Prezes Rady Ministrów Leszek Miller, Marszałek Sejmu Marek Borowski, wicemarszałek Senatu Kazimierz Kutz oraz wielu warszawiaków. Od 1 stycznia 2014 roku[5] do 20 grudnia 2021 roku (otwarcie tunelu pod Ursynowem)[6] po moście przebiegała droga krajowa nr 2, stanowiąca fragment trasy europejskiej E30. Według danych stołecznego Zarządu Dróg Miejskich w 2018 przez most Siekierkowski przejeżdżało średnio 105 665 pojazdów na dobę[7]. Była to trzecia (po mostach gen. Stefana Grota-Roweckiego i Łazienkowskim) liczba pojazdów wśród ośmiu przepraw drogowych w Warszawie[7]. Dane techniczneCała konstrukcja mostu jest podwieszana, na dwóch pylonach w kształcie litery H. Pylony mają odpowiednio 90,00 i 90,06 metra. W każdej nodze obu 90-metrowych pylonów mostu znajdują się stalowe schody. Schody prowadzą na wysokość 62 metrów. Dalej prowadzi metalowa drabinka umieszczona wewnątrz betonowej nogi pylonu. Do pylonów przymocowanych jest 56 lin nośnych[8], o całkowitej długości 5300 metrów. Są one pomalowane na kolor pomarańczowy, co ma chronić ptaki przed zderzeniem. Most nie posiada żadnych podpór w nurcie rzeki. Po obu brzegach rzeki znajdują się roboty stalowe, wytrzymujące nacisk 3300 ton, dźwigary są zespolone za pomocą sworzni z żelbetową płytą jezdni. Każda z podpór posadowiona na palach wierconych o średnicy 1500 mm o długości do 30 metrów. Most został zaprojektowany na klasę obciążenia A. Podczas próby obciążeniowej w sierpniu 2002 uniósł jednorazowo 940 ton. Most składa się z dwóch jezdni o trzech pasach ruchu w każdą stronę. Między nimi znajduje się pas rozdzielający o szerokości 2 metrów. Samochody mogą się poruszać z maksymalną prędkością 80 km/h. Dla ruchu pieszego i rowerowego wybudowane zostały chodniki o szerokości od 3,00 do 5,19 metra. Jest to drugi po moście Świętokrzyskim most przystosowany do jazdy rowerem już w fazie budowy. Głównym projektantem mostu Siekierkowskiego był Stefan Filipiuk. Dyrektorem budowy był Jerzy Bogaczyk (kierował także budową mostu Grota-Roweckiego). Głównym wykonawcą jest firma Mostostal Warszawa S.A., doświadczona już w budowie mostów, wybudowała ich wiele za granicą, a także wszystkie stałe w Warszawie. Pylony wykonała spółka Warbud. UpamiętnienieMost znalazł się na jednym z czterech znaczków pocztowych wydanych w 2008 przez Pocztę Polską w emisji „Mosty w Polsce” (obok mostu Poniatowskiego w Warszawie, mostu im. Ernesta Malinowskiego w Toruniu i mostu spawanego w Maurzycach). Zobacz teżInne mosty wantowe w Polsce:
Przypisy
|