|
Pałac w Koniecpolu
Pałac w Koniecpolu – zabytkowy[1] pałac w Koniecpolu, w dzielnicy Chrząstów. Pałac został wybudowany w latach 1603-1610[2]. Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: park, baszta obronna - altana z pierwszej poł. XVII w., oficyna północna (stajenna) z XVIII/XIX w., oficyna południowa (kuchenna) z XVIII/XIX w. HistoriaPierwotnie na miejscu obecnego pałacu stał drewniany dwór, który był siedzibą rodziny Koniecpolskich. Zespół pałacowo-parkowy powstał z inicjatywy wojewody sieradzkiego Aleksandra Koniecpolskiego. To on rozpoczął budowę renesansowego pałacu w 1603 r., którą to dokończył po jego śmierci w 1610 r. jego syn – hetman Stanisław Koniecpolski w I poł. XVII w. Budowa zamku nadzorowana była przez mistrzów murarskich – najpierw Piotra Bianco (Bliank) z Krakowa, a następnie Floriana z Wielunia. Pałac według planów budowniczych posiadał mury obronne i fosę i miał pełnić funkcję obronną. Po bezpotomnej śmierci ostatniego z rodu Koniecpolskich – Jana Aleksandra, na mocy testamentu Koniecpol przeszedł w ręce krewnych, Aleksandra i Franciszka Walewskich. Bracia Walewscy sprzedali go następnie za bezcen podstawionemu przez Jerzego Aleksandra Lubomirskiego – Aleksandrowi Walewskiemu, miecznikowi sieradzkiemu[3]. W rzeczywistości majątek przeszedł w ręce Lubomirskich herbu Szreniawa bez Krzyża. W 1754 r. dobra koniecpolskie nabył od Lubomirskego Michał Czapski, wojewoda malborski. Styl klasycystyczny nadała budowli jej gruntowna przebudowa przeprowadzona pod koniec XVIII w. przez Czapskiego, a kontynuowana po jego śmierci przez jego zięcia, Aleksandra Potockiego, późniejszego ministra policji Księstwa Warszawskiego. Wówczas zamieniono pałac na rezydencję magnacką. Zlikwidowano mury obronne i fosę, pozostawiono tylko basztę, która w XIX w. została przebudowana na altanę. Po raz kolejny pałac został poddany pracom budowlanym pod koniec XIX w. W czasie II wojny światowej, zabudowania pałacowe uległy ogromnym zniszczeniom. 20 stycznia 1945 r. pałac został praktycznie w całości strawiony przez pożar[4][5]. Ogień zniszczył również znajdujące się w nim cenne zbiory. W czasie prowadzenia prac związanych z jego rekonstrukcją, co miało miejsce w latach 1958–1961, przebudowie uległy jego wnętrza, przy czym zachowany został styl budowli klasycystycznej[5]. Pałac został odbudowany przez Koniecpolskie Zakłady Płyt Pilśniowych. Przy nim powstała letnia pływalnia, pawilon hotelowy, amfiteatr. Obiekt poddano ostatniemu remontowi w 1975 r. Stanowił siedzibę Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji, znajdował się w nim dom kultury[5]. W 2012 r. pałac odzyskał Paweł Potocki z Paryża, wnuk brata ostatniego przedwojennego właściciela majątku. Kompleks pałacowo-parkowy został wystawiony na sprzedaż na portalu Allegro za 3,5 miliona złotych[6]. W 2015 roku pałac kupił przedsiębiorca Robert Pach[7]. OpisZespół pałacowo-parkowy Koniecpolskich jest najstarszym i jednocześnie najcenniejszym zabytkiem Koniecpola. Wzniesiony został w I poł. XVII w. na sztucznej wyspie utworzonej pomiędzy dwiema odnogami Pilicy. Centralnym elementem zespołu jest pałac, wzniesiony na planie odwróconej litery „T”, z prostokątnym korpusem i prostopadłym skrzydłem od tyłu, który reprezentuje styl klasycystyczny. Stoi on w miejscu, gdzie jeszcze na przełomie XV i XVI w. znajdował się stary zamek-dwór, stanowiący siedzibę wcześniejszych właścicieli Chrząstowa i Koniecpola. Obiekt ten, pomimo iż wielokrotnie poddawany był przebudowom, kryje w sobie części murów pierwotnej obronnej budowli, jaką z założenia miał on stanowić. W kondygnacji piwnicznej korpusu, od tyłu, zachowały się, zamurowane od zewnątrz, rozglifione strzelnice. Trójkątny szczyt pałacu ozdobiony jest herbem Pilawa ostatnich prywatnych właścicieli rezydencji – hrabiów Potockich. Wzdłuż drogi dojazdowej, prostopadle do frontonu pałacu, wznoszą się murowane klasycystyczne oficyny z przełomu XVIII i XIX w., które pełniły funkcje stajenne i kuchenne. Z pałacem od strony północno-zachodniego narożnika sąsiaduje ośmioboczna murowana baszta z pierwszej połowy XVII w., przebudowana na altanę-pawilon ogrodowy poprzez jej nadbudowę w I poł. XIX w. Połączona jest ona z pałacem przejściem-galeryjką wspartym na arkadach. Wzniesiona z kamienia i cegły baszta posiada na dwóch kondygnacjach zamurowane od zewnątrz strzelnice. Zespół pałacowy otacza dawny park krajobrazowy założony w I poł. XVII w., a przekomponowany w II poł. XVIII w. z inicjatywy Michała Czapskiego i w drugiej połowie XIX w. Dawny park pałacowy jest obramiony od zachodu kanałem, stanowiącym przypuszczalnie pozostałość fosy. Park ma 5 ha powierzchni. Po prawej stronie drogi dojazdowej do pałacu wznosi się dawna murowana kaplica pałacowa, obecnie kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła wybudowany w 1767 r. kosztem Michała Czapskiego z murowaną dzwonnicą i ogrodzeniem z drugiej połowy XVIII w. Galeria
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
_(cropped).jpg)
