Polonia Bydgoszcz (piłka nożna)
Polonia Bydgoszcz, pełna nazwa: Klub Piłkarski Polonia Bydgoszcz – polski klub piłkarski z siedzibą w Bydgoszczy. Jest spadkobiercą tradycji i kontynuatorem działalności sportowej wielosekcyjnego BKS Polonia Bydgoszcz założonego w 1920 roku[1]. W czasach powojennych piłkarze Polonii Bydgoszcz grali w Ekstraklasie, a ich największym sukcesem jest 5. lokata w 1960 i mistrzostwo Polski juniorów U-19 w 1980 roku. Polonia Bydgoszcz zajmuje 48. miejsce w tabeli wszech czasów ekstraklasy. Po upadku klubu w 2003 roku jego miejsce zajęła drużyna KP Polonia Bydgoszcz oraz ŻKS Polonia Bydgoszcz SA. Reaktywowany klub piłkarski grał w sezonie 2005/2006 w klasie A. Po wygranym barażu z drużyną Unisłavia Unisław awansował do klasy okręgowej i w tej klasie rozgrywkowej występował do sezonu 2011/12. StadionStadion Polonii przy ulicy Sportowej 2 ma pojemność 13 500 miejsc i jest własnością miasta Bydgoszcz, zarządzaną przez Bydgoskie Centrum Sportu[2]. Sukcesy
HistoriaBydgoski Klub Sportowy Polonia został założony 14 maja 1920 roku przez Edmunda Szyca, doświadczonego działacza znanego w kręgach piłkarskich. Piłkarze zadebiutowali w rozgrywkach Poznańskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej, w 1923 przenieśli się do nowo utworzonego związku toruńskiego, przekształconego w 1928 r. na Pomorski OZPN z siedzibą w Bydgoszczy. „Biało-Czerwoni” piłkarze w latach 1928–1929 dwukrotnie zdobyli mistrzostwo Pomorza. Wówczas pierwszy zespół prowadził Bernard Golz. W 1933 r. do Polonii trafił gracz Warty Poznań, reprezentant Polski Władysław Przybysz, który zostaje pierwszym trenerem drużyny. W latach 1932, 1933 i 1935 BKS wygrywał mistrzostwa Pomorza i brał udział w barażach o ekstraklasę, bezskutecznie. W pełni wartościowym klubem, jak mówiono o BKS-ie „Reprezentacyjnym Klubem Bydgoszczy”, Polonia stała się za czasów prezesostwa znanego w grodzie nad Brdą bankowca Stanisława Wody, zamordowanego przez nazistów w czasie okupacji. Logiem klubu była litera P w czerwonym okręgu na białym tle. Oficjalne mecze w latach 30. XX wieku i latach 40. XX wieku „Biało-Czerwoni” rozgrywali na Stadionie Miejskim, zbudowanym w 1928 roku przy aktywnym współudziale sportowców Polonii (dziś Stadion Miejski jest siedzibą współczesnego BKS-u). Wcześniej poloniści grywali na różnych boiskach (polach) na terenie Śródmieścia (ogród Patzera) dzisiejszego Osiedla Leśnego (boisko Szkoły Oficerskiej) czy też Osiedla Błonie (Pole Ułańskie). Po wojnie drużyna piłkarzy szybko zorganizowała się ponownie, już jesienią 1945 roku zostając piłkarskim mistrzem Bydgoszczy, a w 1946 r. wicemistrzem Pomorza (za Pomorzaninem Toruń). W 1947 r. „Biało-Czerwoni” zdobyli mistrzostwo Pomorza i podobnie jak przed wojną toczyli baraże o ekstraklasę (z Lechią Gdańsk, MKS-em Szczecin i HCP Poznań) – tym razem również bezskutecznie. Sytuacja polityczna doprowadziła do upadku prawicowej Polonii, która rozwiązała się w lutym 1949 r. Część sportowców Polonii została wcielona do Gwardii Bydgoszcz. Pod tą przymusowo zmienioną stalinowską nazwą klub występował do „odwilży politycznej” w 1956 r., kiedy to dzięki obecności w swoich szeregach wielu polonistów zmienił nazwę na Polonia. BKS przez 7 lat grał w I lidze, 11 lat piłkarze Polonii grali w II lidze. W 1980 roku Polonia zdobyła Mistrzostwo Polski w piłce nożnej w kategorii juniorów. W BKS-ie grali m.in. Marian Norkowski (Igrzyska Olimpijskie w Rzymie – 1960, król strzelców ekstraklasy 1960), Henryk Szczepański „Burza” (wychowanek klubu), Józef Boniek (ojciec Zbigniewa), Janusz Turowski (później grał w Pogoni, Legii i na zachodzie Europy), Maciej Kamiński (później grał m.in. w Lechii Gdańsk – również w meczach Lechii z Juventusem jesienią 1983 r.). Ostatni znany piłkarz grający w swoim czasie w Polonii to Grzegorz Mielcarski. W sezonie 1960 Polonia zajęła w ekstraklasie piłkarskiej 5. lokatę i była to najlepsza pozycja pomorskiego klubu w I lidze do 1989 roku, gdy to Zawisza ze Stachurskim i Piotrem Nowakiem zajął w ekstraklasie 4 miejsce. W 1980 roku juniorzy Polonii Bydgoszcz spotkali się w finale w Toruniu z BKS-em Stal Bielsko-Biała, którą pokonali 2:0 (1:0) i zdobyli tytuł mistrza Polski juniorów. Skład Polonii: Urbaniak, Michniewicz, Drozdowski, Wawrzyniak, Rzechuła, Ziółkowski (Skowroński), Pietrzykowski, Stosik, Bogdziński, Rybka, Błaszczyk (Świderski)[3]. W 1984 r. w tych samych rozgrywkach juniorzy Polonii zdobyli wicemistrzostwo Polski, ulegając w finale Ruchowi Chorzów (dwumecz: w Chorzowie 1:0 dla Niebieskich, w Bydgoszczy 1:1) Reaktywowana w 2003 roku drużyna grała w sezonie 2005/2006 w klasie A. Po wygranym barażu z drużyną Unisłavia Unisław awansowała do klasy okręgowej i w tej klasie rozgrywkowej występowała do sezonu 2011/12, w którym uzyskała awans do IV ligi. Sezon 2014/15 zakończył się spadkiem do klasy okręgowej, gdzie Polonia występuje do dziś. Mecze z niemieckimi drużynamiW okresie międzywojennym Polonia Bydgoszcz rozgrywała mecze z niemieckimi drużynami ze Schneidemühl (dzisiejsza Piła). Historyczny pierwszy mecz polskiej drużyny rodem z Pomorza i Kujaw poza granicami kraju odbył się 20 maja 1923 r. W rewanżu pięć miesięcy później FC Viktoria zawitała na Pomorze, jako pierwsza drużyna zza granicy. Ostatni mecz rozegrano w 1936 r., przeciwnikiem była wówczas drużyna Blau-Weiß Berlin.
Derby BydgoszczyW ekstraklasie
Na zapleczu ekstraklasy
Występy Polonii w polskiej lidze
Obecny skład[4]Przypisy
Linki zewnętrzne
|