|
Puchar Świata w Rugby 7 (2009)
Puchar Świata w Rugby 7 2009 – piąty Puchar Świata, turniej o randze mistrzostw świata w rugby 7 rozgrywana co cztery lata. Turniej zorganizowały Zjednoczone Emiraty Arabskie w dniach od 5 do 7 marca 2009 roku. W męskim turnieju rywalizowały 24 drużyny, natomiast w rozegranych pierwszy raz w historii zawodach żeńskich wzięło udział 16 reprezentacji. Triumfowali Walijczycy i Australijki. IRB opublikował następnie podsumowanie statystyczno-analityczne zawodów[1]. Wybór organizatoraNa początku maja 2006 roku IRB ogłosił, że w kolejnej edycji Pucharu Świata prócz turnieju męskiego odbędzie się po raz pierwszy również żeński, co miało związek ze staraniami włączenia rugby siedmioosobowego w poczet sportów olimpijskich. Wstępne głoszenia związków rugby chętnych do zorganizowania tego turnieju były przyjmowane przez światowy związek do końca tego miesiąca[2]. Na tym etapie żadne szczegóły nie były wymagane, toteż zgłosiło się dziewięć związków: Australia, Holandia, Hongkong, Kenia, Portugalia, Rosja, RPA, USA i Zatoka Perska[3][4]. Spośród nich siedem potwierdziło swe zainteresowanie do końca września 2006 roku[5], a pięć – Australia, Holandia, Rosja, USA i Zatoka Perska – przedstawiły oficjalne wnioski w wyznaczonym terminie 30 listopada, każdy z nich miał silne związki z tym sportem, sportowo bądź organizacyjnie[6][7]. Rok po rozpoczęciu procesu – na początku maja 2007 roku – IRB wyznaczył w drugiej rundzie głosowania na organizatora tego turnieju Arabian Gulf Rugby Football Union. Zawody zostały zaplanowane w lutym 2009 roku w Dubaju[8][9].
UczestnicyW turnieju uczestniczyło 16 drużyn żeńskich i 24 męskie. Składy zespołów podano dzień przed zawodami[10][11]. KwalifikacjeAutomatyczny awans do turnieju finałowego uzyskali w przypadku mężczyzn ćwierćfinaliści poprzedniego Pucharu Świata oraz gospodarz zawodów. O pozostałe miejsca w turnieju męskim, jak i wszystkie w zawodach kobiet, odbyły się regionalne turnieje eliminacyjne. Wśród mężczyzn awans uzyskały trzy zespoły z Afryki, po dwa z Ameryki Północnej, Azji oraz Oceanii, pięć z Europy oraz jeden południowoamerykański. Wśród kobiet wolne miejsca zostały podzielone według następującego klucza geograficznego: Europie przydzielono sześć miejsc, Azji przyznano trzy, po dwa przypadły Ameryce Północnej, Oceanii i Afryce, a jedno Ameryce Południowej[12]. W eliminacjach rywalizowało łącznie 87 zespołów męskich i 83 żeńskie[13]. Mężczyźni
Kobiety
Losowanie grupPrzed losowaniem zespoły zarówno męskie, jak i żeńskie, zostały podzielone na cztery koszyki według ustalonego wcześniej rankingu. Podstawą do rozstawienia dwunastu męskich zespołów była postawa prezentowana w zawodach IRB Sevens World Series w dwóch ostatnich pełnych sezonach (2006/07 i 2007/08) oraz w rozegranych do czasu losowania dwóch turniejach sezonu 2008/09. Dla pozostałej dwunastki oraz żeńskich reprezentacji zostały pod uwagę wyniki osiągnięte w regionalnych turniejach[16][17][18].
ZawodyW sierpniu 2007 roku IRB ustaliła ramy czasowe turnieju – mecze zostały zaplanowane w dniach od 5 do 7 marca 2009 roku. Rezygnacja z lutowego terminu była spowodowana chęcią zapewnienia zawodnikom czasu na odpoczynek, przygotowania i podróż po zaplanowanym na połowę tego miesiąca USA Sevens 2009[12][19]. Terminarz gier został opublikowany na miesiąc przed rozpoczęciem turnieju[20][21][22]. Zawody zostały rozegrane na mieszczącym ponad czterdzieści tysięcy widzów The Sevens w Dubaju[23][24]. Organizatorzy spodziewali się przybycia na trybuny około 120 tysięcy widzów[13], a bilety na poszczególne dni kosztowały odpowiednio 50, 200 i 300 dirhamów, zaś trzydniowa wejściówka 450 AED[25][26]. Zawody transmitowane były do ponad 760 milionów osób w stu czterdziestu jeden państwach, a łączna liczba godzin relacji przeprowadzonych przez dwudziestu dziewięciu nadawców w dziewiętnastu językach wyniosła 827. Liczba godzin transmisji na żywo wzrosła w porównaniu do turnieju z 2005 roku z 222 do 379[27]. Wśród osiemnastu sędziów głównych zawodów po raz pierwszy znalazły się cztery kobiety, panel liczył także szesnastu sędziów bocznych[28], arbitrzy byli wyznaczani przed każdym dniem[29]. Turniej mężczyznW wyniku przeprowadzonego 19 stycznia 2009 roku losowania powstało sześć czterozespołowych grup[30][31].
W zawodach triumfowali Walijczycy w finale pokonując Argentyńczyków rewanżując się tym razem za porażkę w fazie grupowej, trofea niższej rangi zdobyły natomiast Szkocja i Zimbabwe[32]. Najwięcej punktów zdobył Szkot Colin Gregor, zaś w klasyfikacji przyłożeń z siedmioma zwyciężyli ex aequo jego rodak Andrew Turnbull i Anglik Tom Varndell[33]. Turniej kobietW wyniku przeprowadzonego 19 stycznia 2009 roku losowania powstały cztery czterozespołowe grupy[30][31].
W zawodach triumfowały Australijki w finale pokonując Nowozelandki dzięki przyłożeniu Shelly Matcham w dogrywce, trofea niższej rangi zdobyły natomiast Anglia i Chiny[34]. Najwięcej punktów zdobyła przedstawicielka mistrzowskiej drużyny Selica Winiata, zaś jej rodaczka Carla Hohepa z dziewięcioma zwyciężyła w klasyfikacji przyłożeń[35]. Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
