|
Sędziwój Czarnkowski (zm. 1500)
Sędziwój Czarnkowski herbu Nałęcz III (ur. ok. 1425, zm. 6 maja 1499 lub 1500) – wojewoda poznański i kaliski, kasztelan gnieźnieński i santocki. RodzinaSyn Jana Czarnkowskiego, kasztelana gnieźnieńskiego i Jadwigi z Tęczyna, kasztelanki krakowskiej. Czterokrotnie żonaty. Poślubił córkę Andrzeja Kretkowskiego, kasztelana inowrocławskiego, Dobrochnę z Kościelca i Zofię z Ponieca. Pierwsza żona, Zofia z Ponieca, którą poślubił przed 1459 urodziła dwoje dzieci: Mikołaja i Annę, późniejsza żonę Piotra Działyńskiego (zm. 1494), kasztelana słońskiego. Druga żona, Dobrochna z Kościelca, którą poślubił w 1465 urodziła troje dzieci: Macieja, kasztelana bydgoskiego, Katarzynę, późniejszą żonę Macieja Borka Gostyńskiego i Sędziwoja III, kasztelana przemęckiego. Trzecia żona, córka Ścibora Chełmskiego (zm. 1470), sędziego ziemskiego poznańskiego. Czwarta, Katarzyna Kretkowska, córka Andrzeja (zm. 1480), wojewody inowrocławskiego. Pełnione urzędyOd 1466 roku pełnił urząd kasztelana santockiego. W roku 1487 otrzymał kasztelanię gnieźnieńską. W latach 1494–1496 był wojewodą kaliskim. Od 1497 wojewoda poznański. Załatwił spór z Jakubem Kostką i Bażyńskim w 1476. Był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496 roku[1]. 6 maja 1499 roku podpisał w Krakowie akt odnawiający unię polsko-litewską[2]. Był gwarantem pokoju toruńskiego 1466 roku[3]. Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||
