SM Tb 97 F

SM Tb 97 F

Tb 97 F przed 1917 r.
Klasa	torpedowiec
Typ	Tb 82 F
Historia
Stocznia	Hans Danubius, Porto Re / Fiume
Położenie stępki	5 marca 1915[1]
Wodowanie	8 lipca 1916[2]
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	SM Tb 97
Wejście do służby	22 grudnia 1916
Królestwo SHS
Nazwa	T 8
Wejście do służby	1920
Regia Marina
Nazwa	T 8
Wejście do służby	1941
Zatopiony	10 września 1943
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 244 t pełna: 267 t (pełna: 330 t[1])
Długość	całkowita: 58,8 m
Szerokość	5,8 m
Zanurzenie	1,5 m
Napęd
2 kotły parowe Yarrow 2 turbiny parowe AEG-Curtiss 5000 KM, 2 śruby
Prędkość	28 węzłów
Zasięg	1200 Mm przy 16 w.[1]
Uzbrojenie
2 działa 66 mm L/30 (2 x I) 1 km 8 mm 4 wt 450 mm (2 x II) (stan początkowy)
Załoga	41

SM Tb 97 F – austro-węgierski torpedowiec z okresu I wojny światowej, typu Tb 82 F. Po wojnie służył w Jugosławii pod nazwą T 8, a podczas II wojny światowej służył jako T 8 w marynarce włoskiej. Zatopiony 10 września 1943 roku.

SM Tb (Torpedowiec Jego Cesarskiej Mości) 97 F wszedł do służby w marynarce Austro-Węgier 22 grudnia 1916 roku^[1], jako 16. (ostatni) okręt typu Tb 82 F. 21 maja 1917 roku nazwę skrócono do SM Tb 97^[3]. Służył bojowo podczas I wojny światowej.

Tb 97 przetrwał wojnę, po czym w ramach podziału floty Austro-Węgier w 1920 roku przyznano go Jugosławii, a przekazano w 1921 roku (wraz z Tb 87, 93 i 96 oraz 4 torpedowcami typu Tb 74 T)^[4]. Po wcieleniu do marynarki jugosłowiańskiej (Jugoslovenska mornarica) otrzymał nazwę T 8.

W kwietniu 1941 roku został zdobyty przez wojska włoskie i wcielony do marynarki włoskiej (Regia Marina) z zachowaniem nazwy T 8. Po kapitulacji Włoch, został 10 września 1943 roku zatopiony przez niemieckie samoloty^[5] koło Dubrownika^[1].

 Osobny artykuł: Torpedowce typu Tb 82 F.

Tb 97 F wyposażony był w dwa kotły parowe typu Yarrow, współpracujące z dwoma turbinami parowymi AEG-Curtiss. Okręt uzbrojony był początkowo w dwie armaty kalibru 66 mm L/30, pojedynczy karabin maszynowy Schwarzlose oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm. Od 1917 roku rufową armatę 66 mm mocowano na okrętach tego typu na podstawie umożliwiającej prowadzenie ognia do celów powietrznych^[6].

W Jugosławii zamieniono armaty na działa uniwersalne 66 mm L/45 Skoda i dodano drugi karabin maszynowy. Załogę stanowiły 52 osoby^[1].

W służbie włoskiej najprawdopodobniej wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze, m.in. dodając działka 20 mm, kosztem całości lub części uzbrojenia torpedowego^[7].

• Robert Gardiner, Randal Gray (red.): Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339-340. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
• (ros.) S.W. Patjanin, M.S. Barabanow: Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Bałkanskich gosudarstw i stran Wostocznogo Sriediziemnomoria, Morskaja Kampania 3/2007, Moskwa.
• (niem.) Z. Freivogel: Kriegsmarine in der Adria 1941-1945, Marine-Arsenal Band 40, Podzun-Pallas-Verlag, 1998, ISBN 3-7909-0640-9.