Stolarowszczyzna

Stolarowszczyzna

Сталяроўшчына

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	miorski
Sielsowiet	Powiacie
Populacja (2019) • liczba ludności	0[1]
Położenie na mapie obwodu witebskiego Stolarowszczyzna
Położenie na mapie Białorusi Stolarowszczyzna
Położenie na mapie Polski w 1939 Stolarowszczyzna
55°44′13″N 27°35′11″E/55,736944 27,586389

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Stolarowszczyzna

Stolarowszczyzna (biał. Сталяроўшчына; ros. Столяровщина) – chutor na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Powiacie.

W czasach zaborów w gminie Druja, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego^[2].

W latach 1921–1945 wieś a następnie zaścianek leżał w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie dziśnieńskim, od 1926 w powiecie brasławskim, w gminie Druja^[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 10 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Był tu 1 budynek mieszkalny^[4]. W 1931 w 1 domu zamieszkiwało 11 osób^[5].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Drui. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Drui i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Drui^[6].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR^[7][8]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR^[9].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

Stolarowszczyzna, folwark, powiat dzisieński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 360 .