|
Szczawin (województwo łódzkie)
Szczawin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Zgierz[4]. Części wsi
HistoriaNazwa wsi (pierwotnie „Szczauino”, „Szczawino”, „Sczavino” i „Sczawyn”) wywodzi się od typowych dla okolicy kwaśnych gleb, na których często rośnie szczaw. Pierwsze wzmianki na temat szczawińskiej osady pochodzą z 1339 roku, kiedy to książę łęczycki i dobrzyński podarował Paulinie, wdowie po wojewodzie łęczyckim Borzywoju, wieś Szczawin w zamian za Paprotnię i Brzeziny. Szczawinem w latach 1452–1555 oraz 1569–1580 zarządzała rodzina Lasockich, odpowiednio Michał, Stanisław, Jakub i Krzysztof, a w późniejszym okresie wieś często zmieniała swoich właścicieli. W drugiej połowie XIX wieku Szczawin, przechodząc znaczący rozwój, podzielił się na cztery osady: Szczawin Duży, Szczawin Mały, Szczawin Kościelny i Szczawin Kolonia[8]. W końcu XVI wieku Szczawin był wsią królewską (tenuta) w powiecie brzezińskim województwa łęczyckiego[9]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w ówczesnym województwie łódzkim.
Od 1949 roku na terenie wsi funkcjonuje klub piłkarski LKS START Szczawin.[10] KościółOkoło 1430 roku, za czasów panowania rodziny Bielawskich, erygowany przez abp. Wojciecha Jastrzębca został kościół pw. św. Anny. Z imienia jest znany jeden z pierwszych proboszczów parafii, Michał z Pacanowa, będący kanonikiem gnieźnieńskim i doktorem teologii. W 1796 roku probostwo w parafii zostało oddane klasztorowi o.o. Franciszkanów w Łagiewnikach z powodu kłopotów finansowych, którzy rok później wybudowali nowy kościół pw. św. Stanisława. Rosyjski zarządca wsi, Jerzy Trubnikow, w 1879 roku podarował srebrne lichtarze, znajdujące się tam do dziś. W 1912 roku dokonano gruntownej rewitalizacji kościoła, jednak w listopadzie 1914 roku uległ zniszczeniu podczas walk I wojny światowej. 24 marca 1987 roku kościół spłonął. Budowa obecnego budynku została zakończona w roku 1992[8]. CmentarzNa cmentarzu parafialnym w Szczawinie leżą m.in.:
oraz prawie 150 żołnierzy niemieckich i rosyjskich poległych w listopadzie 1914 roku podczas działań frontowych w okolicach Szczawina[8]. SzkołaIstnienie parafialnej szkoły w Szczawinie odnotowano już na początku XVI wieku. Nauczyciel opłacany był przez kmieciów. Budynek szkolny otwarto 13 stycznia 1886 roku. W roku 1904 rozpoczęto budowę murowanej szkoły. W tym czasie patriota i członek partii socjalistycznej, Sawicki, prowadził lekcje w budynku wynajętym u cieśli, a wieczorami gromadził gospodarzy, czytając im polskie utwory i opowiadając o wolnej Polsce. Podczas I wojny światowej szkoła działała nieregularnie, gdyż w jej budynku stacjonowały na zmianę wojska niemieckie i rosyjskie. Za kierownictwa Salomei Lewickiej, od 1923 roku szkoła zaczęła sukcesywnie otwierać kolejne oddziały i zatrudniać kolejnych nauczycieli. W roku 1932 opuścili ją pierwsi absolwenci klas siódmych. W okresie II wojny światowej ówczesny kierownik, Józef Jabłoński, został aresztowany i umarł w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen. Zakazano nauczania historii i usunięto godło oraz portrety polskich patriotów, lekcje przerwano w styczniu 1940 roku. W roku 1973 wybudowano nowy budynek szkolny. Zaczęły działać świetlica, stołówka, Dom Nauczyciela i zorganizowano dowożenie uczniów do szkoły[8]. Całą historię szkoły można przeczytać na oficjalnej stronie internetowej[12] Przypisy
Linki zewnętrzne
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
