Wiktor Grudziński (ur. 9 kwietnia1978 w Stargardzie Szczecińskim) – polskikoszykarz występujący na pozycji centra, po zakończeniu kariery zawodniczej – trenerpierwszoligowej Spójni Stargard w latach 2015 do 2016; od 2016 r. wiceprezes ds. sportowych w Spójni Stargard; od 27 listopada 2022 r. ponownie jako zawodnik PGE Spójni II Stargard; od 2 lipca 2024 r. dyrektor sportowy Spójni Stargard.
Życiorys
Wiktor Grudziński karierę koszykarską rozpoczął podczas szkolenia w Młodzieżowym Ośrodku Sportowym w Stargardzie[1]. Jako wychowanek Spójni Stargard pierwsze mecze w seniorskiej koszykówce rozgrywał w 1996 roku w barwach stargardzkiego klubu[2], następnie w Sokole Międzychód, by ponownie powrócić do Spójni w 1998 roku, gdzie grał kilka lat za czasów jej obecności w ekstraklasie[3]. W 2001 roku odszedł do Polonii Warszawa; kolejne etapy jego kariery to Stal Ostrów Wielkopolski (2003–2004), Czarni Słupsk (2004–2005), Turów Zgorzelec (2005–2006) i Anwil Włocławek (2006–2008)[3].
W 2008 r. powrócił do Spójni, by walczyć z nią w II lidze – wcześniej regularnie występował w ekstraklasie. W tym samym roku, po awansie stargardzian do I ligi przedłużył kontrakt z zamiarem walki o awans do najwyższej klasy rozgrywkowej, gdzie grał do 2014 i tutaj zakończył koszykarską karierę[4]. 18 stycznia 2014 Wiktor Grudziński rozegrał ostatni mecz o ligowe punkty w barwach Spójni z AZS Kutno (60:90), rzucił 2 punkty[5]. W Spójni rozegrał 299 meczów, zdobył 1808 punktów. Występował na pozycji centra[6]. Do zakończenia kariery przyczyniła się choroba alkoholowa, która także wpłynęła na jego życie osobiste[7]. 29 czerwca 2014 r. zakończył oficjalnie karierę sportową na swoim benefisie, gdzie jego drużyna, składająca się z wychowanków Spójni i zawodników obecnie lub w przeszłości występujących w stargardzkiej drużynie, pokonała „resztę świata” 86:84 w której zagrali: Filip Dylewicz, Michał Ignerski, Robert Witka, Łukasz Seweryn, Marcin Sroka, Zbigniew Białek, Kamil Michalski, Paweł Szcześniak i znany w Stargardzie Robert Morkowski. W stargardzkiej drużynie zagrali: Wiktor Grudziński, Dominik Grudziński, Rafał Bigus, Piotr Stelmach (koszykarz), Hubert Mazur, Arkadiusz Soczewski, Jerzy Koszuta, Piotr Ignatowicz, Tomasz Świętoński i Andrzej Molenda. Zwycięski zespół poprowadzili trenerzy Tadeusz Aleksandrowicz i Krzysztof Koziorowicz, a „resztę świata” Andrzej Kowalczyk i Dariusz Szczubiał[3]. Kończąc karierę, podczas swojego benefisu Wiktor Grudziński powiedział[3]:
Kiedyś, gdy przechodziłem ze Spójni do Polonii Warszawa powiedziałem, że będę chciał wrócić do stargardzkiego klubu, by w nim zakończyć sportową karierę. Te plany udało się spełnić. Pamiętam, gdzie stawiałem pierwsze kroki w koszykówce i dlatego chciałem, by moim ostatnim klubem była Spójnia. Koszykówka to moje życie, a Spójnia jest w moim sercu.
Wiktor Grudziński
Dyrektor sportowy Spójni Stargard Wiktor Grudziński podczas 75 lecia Klubu Dyrektor sportowy PGE Spójni Stargard Wiktor Grudziński (P3) podczas 75 lecia
W 2015 r. został wiceprezesem ds. sportowych oraz trenerem I ligowego zespołu koszykarskiego Spójni Stargard. Od lutego 2016 r. był asystentem trenera Krzysztofa Koziorowicza, do 15 września 2017 w stargardzkim zespole[8]. 27 listopada 2022 powrócił do gry jako zawodnik PGE Spójni II Stargard[9]. 19 grudnia 2022 w hali OSiR Stargard poprowadził zajęcia pod hasłem „Wiktor Grudziński camp”, gdzie młodzież ze Stargardu trenowała pod jego kierunkiem, a także obecnych koszykarzy i trenerów PGE Spójni Stargard[10].
W roku 2023 uczestniczył w obchodach 60-lecia ZSBT z okazji których zagrał w meczu z okazji 60-lecia stargardzkiej budowlanki[11]. 30 września 2023 uczestniczył w spotkaniu byłych koszykarzy, trenerów i działaczy Spójni Stargard, którym jako gościom honorowym wręczono przed meczem z Eneą Abramczyk Astorią Bydgoszcz pamiątkowe statuetki z napisem „Przyjaciel Klubu”[12].
Z dniem 2 lipca 2024 r. objął stanowisko dyrektora sportowego klubu PGE Spójnia[13].
Grudziński wyróżniony (30.09.2022)[a]Wiktor Grudziński w PGE Spójnia II[16]. Wiktor Grudziński w PGE Spójnia II Wiktor Grudziński w PGE Spójnia II[17]. Wiktor Grudziński jako II trener (P) Wiktor Grudziński z trenerem Janikiem
Odznaczenia i wyróżnienia
Wiktor Grudziński był odznaczany:
Brązowa Honorowa Odznaka PZKosz
Srebrna Honorowa Odznaka PZKosz
Medal 60-lecia koszykówki zachodniopomorskiej (2009)[18]
Sala gimnastyczna jego szkoły podstawowejGrudziński i jego pierwsze mecze w sali gimnastycznej Szkoły Podstawowej nr 12[b]Grudziński w 1996 był w Spójni[c]Grudziński w tej hali rozgrywał mecze[d]Grudziński w tej hali rozgrywał mecze[e]Hala sportowa OSiR[f]Słupsk, w hali Gryfia rozgrywał meczeZgorzelec, w tej hali rozgrywał meczeGrudziński w podróżach z AnwilemWłocławek, w tej hali rozgrywał mecze
Wiktor Grudziński mieszka w Stargardzie od 1978 r., gdzie ukończył szkołę podstawową i średnią. Jako 11-letni chłopiec zainteresował się koszykówką. Szybko zaczął pokonywać kolejne szczeble kariery sportowej. Już wtedy próbował alkoholu. W wieku 16 lat zmarła mu matka. W wieku 19 lat podpisał swój pierwszy zawodowy kontrakt. Później grał w kilku ekstraklasowych klubach. Grając, trenując, w przerwach pomiędzy meczami i treningami – alkohol był z nim i ostatecznie zrujnował jego karierę. Ojciec dwójki dzieci, córka Maja, syn Dominik. Angażował się z byłą żoną Anną w akcje charytatywne, ostatecznie się rozwiedli[6].
W 2010 r. startował w wyborach samorządowych z listy Komitetu Wyborczego Wyborców Sławomira Pajora - Stargard XXI. Starał się o mandat radnego powiatu stargardzkiego, ale bezskutecznie. Był zatrudniony w stargardzkim Ośrodku Sportu i Rekreacji. Następnie mieszkał i pracował w Londynie, często wracał do Stargardu, gdzie powrócił do gry w koszykówkę w PGE Spójni II w rozgrywkach III ligi[22][7][23].
W radiowym wywiadzie 19 stycznia 2022 r., w telewizyjnym 3 maja 2022 r. oraz na spotkaniu 26 czerwca 2022 r. ze stargardzką młodzieżą powiedział[7][24][25]:
Z piłką koszykową przeszedłem całe swoje życie i zakochałem się w niej od pierwszego wejrzenia. Choroba alkoholowa odebrała mi szansę na rozwój kariery. Stała się źródłem innych problemów. Z czasem zrozumiałem, że muszę stawić czoła swoim słabościom. Miałem dosyć tego życia na wiecznym kacu, stanów lękowych, braku sił, by realizować swoje plany i marzenia. Zauważyłem, że bez alkoholu nie mogę funkcjonować. Zrozumiałem, że jestem alkoholikiem. Zdecydowałem, że pójdę na terapię. Zaraz mijają trzy lata i jestem trzeźwy. Dzisiaj mam 44 lata. Nadal kocham koszykówkę, nawet niedawno ponownie zagrałem, tym razem w III lidze wraz z synem Dominikiem. Wspaniałe uczucie. Odbudowuję relacje z rodziną, 24-letnim synem Dominikiem i 16-letnią Mają, a także ze znajomymi i dawnymi kibicami, których zawiodłem. Stronię od imprez, na których leje się alkohol. Wiem, że moi dawni kompani od kieliszka dziwnie teraz na mnie patrzą. Ale nie przejmuję się tym i robię swoje, bo chcę znów normalnie żyć. Dziś moje dzieci mówią, że są dumne z taty. Moja walka z tym okropnym nałogiem cały czas trwa. I nieważne, czy pijesz, palisz, jesteś uzależniony od gier komputerowych czy gry w kasynie. Każde uzależnienie to choroba, z którą trzeba walczyć.
Uwagi
↑Wiktor Grudziński trzeci od lewej. Goście honorowi - byli zawodnicy, działacze z okazji 25 lecia zdobycia srebrnego medalu otrzymali pamiątkowe statuetki z napisem „Przyjaciel Klubu”, które wręczył prezes Spójni Stargard SSA Paweł Ksiądz i były trener, koszykarz, a obecnie dyrektor Spójni Krzysztof Koziorowicz[15].
↑Obecnie Zespół Szkół Ogólnokształcących i Gimnazjum Integracyjne w Stargardzie. Zdjęcie z 2017
↑Był w składzie w Spójni i rozegrał 8 spotkań, następnie przeszedł do Sokoła Międzychód. W 1997 Spójnia została wicemistrzem Polski seniorów. Zawodnicy od lewej: Wiekiera, Morkowski, Mc Naull, Ignatowicz, Cieliński, Wilangowski, klęczą: Szczerbala, Wiliams, Sobczyński, Dubij
