องค์ประกอบต่าง ๆ ของวัฒนธรรมเกาหลีร่วมสมัย จากบนลงล่าง: คนแต่งคอสเพลย์ จากเรื่องสควิดเกม เล่นลุ้นตาย , ห้องน้ำจากภาพยนตร์ชนชั้นปรสิต , ต็อกโบกี , กิมจิ , ไก่ทอดเกาหลี , ซัมซุง กาแลคซี เจ6 , ชายในชุดฮันบก , อิม ยุน-อา จากเกิลส์เจเนอเรชัน
กระแสเกาหลี (เกาหลี : 한류 ; ฮันจา : 韓流 ; อาร์อาร์ : Hallyu ; แปล กระแส/คลื่นเกาหลี) หรือ คลื่นเกาหลี [ 1] (อังกฤษ : Korean Wave ) เป็นปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมที่ทั่วโลกนิยมวัฒนธรรมร่วมสมัยของเกาหลีใต้ เพิ่มขึ้นอย่างมากมาตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1990 ความสนใจต่อวัฒนธรรมเกาหลีทั่วโลกได้รับอิทธิพลหลักมาจากการแพร่กระจายของเคป็อป และละครเกาหลี โดยความสำเร็จที่สำคัญได้แก่ โบอา , บีทีเอส และเพลง "คังนัมสไตล์ " ของไซ เช่นเดียวกันกับ แดจังกึม จอมนางแห่งวังหลวง , เพลงรักในสายลมหนาว และ สควิดเกม เล่นลุ้นตาย กระแสเกาหลีได้รับการรับรองเป็นรูปแบบหนึ่งของอำนาจอ่อน และเป็นสินทรัพย์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญของเกาหลีใต้ โดยสร้างรายได้ทั้งจากการส่งออกและการท่องเที่ยว[ 2]
หลังวิกฤตการณ์การเงินในเอเชีย ค.ศ. 1997 และการตรวจพิจารณาอุตสาหกรรมบันเทิงเกาหลีใต้ของฝ่ายทหารสิ้นสุดลง เกาหลีใต้จึงกลายเป็นผู้ส่งออกวัฒนธรรมสมัยนิยมรายใหญ่ หลังการเพิ่มขึ้นของสื่อดาวเทียมในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1990 กระแสเกาหลีช่วงแรกขับเคลื่อนด้วยการเผยแพร่ละครและภาพยนตร์เกาหลี เข้าสู่จีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บางพื้นที่ นักข่าวจีนเป็นผู้คิดคำศัพท์ "กระแสเกาหลี" ครั้งแรกใน ค.ศ. 1999 ภายใต้ชื่อ หานหลิว (จีน : 韩流 ; พินอิน : hánliú ; แปลตรงตัว : "คลื่นเกาหลี") ซึ่งสื่อถึงความสำเร็จของรายการโทรทัศน์เกาหลีใต้ในประเทศจีน จากนั้นในคริสต์ทศวรรษ 2000 ฮัลลยูจึงพัฒนาเป็นปรากฏการณ์ระดับโลก โดยขยายตัวอย่างรวดเร็วเข้าสู่เอเชียใต้ ตะวันออกกลาง และยุโรปตะวันออก ต่อมาใน ค.ศ. 2008 มูลค่าการส่งออกทางวัฒนธรรมของเกาหลีใต้แซงหน้ามูลค่าการนำเข้าทางวัฒนธรรมเป็นครั้งแรก การขยายตัวนี้ได้รับแรงหนุนจากการถือกำเนิดของสื่อสังคม และอินเทอร์เน็ต ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการทำให้วงการบันเทิงเกาหลีเข้าถึงผู้ชมในต่างประเทศ รวมถึงการที่รัฐบาลเกาหลีใต้สนับสนุนปรากฏการณ์นี้ด้วย
ในประเทศไทย กระแสเกาหลีเริ่มต้นในราว ค.ศ. 2001 จากความสำเร็จของภาพยนตร์เรื่อง ยัยตัวร้ายกับนายเจี๋ยมเจี้ยม [ 5] จากนั้นในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2005 เมื่อช่อง 3 ได้นำละครโทรทัศน์เรื่อง แดจังกึม จอมนางแห่งวังหลวง เข้ามาฉาย ประสบความสำเร็จและได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก จนกลายเป็นปรากฏการณ์ ทำให้สถานีโทรทัศน์ช่องต่าง ๆ ได้ซื้อลิขสิทธิ์ละครโทรทัศน์เกาหลีมาฉายแข่งขันกัน[ 6] [ 7] จนกระทั่งในราวต้นปี ค.ศ. 2014 กระแสเกาหลีในประเทศไทยเริ่มสร่างซาลง มีการวิเคราะห์กันว่าวัฒนธรรมญี่ปุ่นจะหวนกลับมาได้รับความนิยมอีกครั้ง[ 8]
ผลของกระแสเกาหลีทำให้มีการให้ความสนใจอุตสาหกรรมวัฒนธรรมเกาหลีแบบใหม่อย่างมาก เช่น การใช้สัญญาทาส ในอุตสาหกรรมไอดอล และการแพร่กระจายของการค้ามนุษย์ทางเพศ ในเรื่องอื้อฉาวเบิร์นนิงซัน [ 9] [ 10] [ 11] [ 12] มีหลายรายการและบุคคลในอุตสาหกรรมบันเทิงเกาหลีที่ถูกวิจารณ์ว่ามีคตินิยมเชื้อชาติ , การเลือกปฏิบัติตามผิวสี และกีดกันผู้หญิง ในขณะที่การฆ่าตัวตายของนักแสดงเกาหลีที่มีชื่อเสียงจำนวนมากเน้นย้ำถึงสภาพการทำงานที่โหดร้ายของอุตสาหกรรมนี้[ 13] [ 14] นอกจากนี้ ผู้ชมชาวเกาหลีพินิจพิเคราะห์ละครย้อนยุคเกาหลีมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งในด้านการปฏิเสธประวัติศาสตร์ (historical negationism) และการพรรณนาประวัติศาสตร์เกาหลีที่ไม่ถูกต้อง ซึ่งทำให้ละคร สโนว์ดรอป ถูกคว่ำบาตร และละคร Joseon Exorcist ถูกยกเลิก[ 15] [ 16]
ศัพทมูลวิทยา
ศัพท์ ฮัลลยู (เกาหลี: 한류 ; ฮันจา: 韓流 ) เป็นคำสร้างใหม่ ที่มาจากรากศัพท์ 2 ราก ได้แก่ ฮัน (한 ; 韓 ) หมายถึง "เกาหลี" และ รีว (류 ; 流 ) หมายถึง "คลื่น" หรือ "กระแส"[ 17] : 419 ในวันที่ 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1999 Beijing Youth Daily ตีพิมพ์บทความที่มีคำว่า "กระแสเกาหลี" (จีนตัวย่อ: 韩流 ; จีนตัวเต็ม: 韓流 ; พินอิน: hánliú ; แปลตรงตัว: "คลื่นเกาหลี") แบบแรกในบทความที่กล่าวถึง "ความกระตือรือร้นของผู้ชมชาวจีนต่อละครโทรทัศน์และเพลงป็อปเกาหลี"[ 18] ในประเทศจีน ก็มีการใช้คำว่า "ไข้ฮัน" ด้วยการนำปรากฏการณ์ไปเทียบกับโรคไข้หวัดนก ที่แพร่ระบาดในประเทศ คำนี้เข้าสู่การใช้งานแบบทั่วไปหลังการออกอากาศละครรักเกาหลี เพลงรักในสายลมหนาว ซึ่งประสบความสำเร็จในประเทศญี่ปุ่น[ 20] : 13
ฮัลลยูสื่อถึงการแพร่กระจายวัฒนธรรมเกาหลีใต้ระหว่างประเทศตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1990 หลังการปกครองของทหารสิ้นสุดลง และการเปิดเสรีอุตสาหกรรมวัฒนธรรม คำนี้โดยหลักหมายถึงการแพร่กระจายของโทรทัศน์ เพลงป็อป ภาพยนตร์ และแฟชั่นเกาหลี แต่คำนี้อาจรวมถึงแอนิเมชัน วิดีโอเกม เทคโนโลยี วรรณกรรม เครื่องสำอาง และอาหารเกาหลีด้วย[ 24] : 1 ในขณะที่ฮัลลยูรุ่นแรกในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1990 ถึงต้นคริสต์ทศวรรษ 2000 ยังคงจำกัดอยู่ในเอเชียและอ้างถึงความนิยมของละครและภาพยนตร์เกาหลีในทวีปนี้ รุ่นที่สอง หรือฮัลลยู 2.0 ได้รับแรงหนุนหลักจากความนิยมเคป็อปที่เผยแพร่ผ่านฐานช่องทางออนไลน์อย่างยูทูบ[ 25]
คำวิจารณ์
ในส่วนของจีน ญี่ปุ่น และไต้หวัน กระแสเกาหลีเผชิญกับการสะท้อนกลับอย่างรุนแรงและมีการนำไปเปรียบเทียบกับจักรวรรดินิยมด้านวัฒนธรรม [ 26] [ 17] : 422 โดยในประเทศจีนและไต้หวัน กระแสเกาหลีมักถูกเรียกเป็น "การรุกรานทางวัฒนธรรม" และจำกัดจำนวนละครโทรทัศน์เกาหลีให้แก่ผู้ชมชาวจีน[ 27] [ 26] ในงาน Tai Ke Rock Concert เมื่อเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2005 Chang Chen-yue นักดนตรีชาวไต้หวัน ร้องเพลงแร็ปเหยียดผิวและผู้หญิงชื่อ "The Invasion of the Korean Wave" ซึ่งโจมตีทั้งแพ ยง-จุน, นักดนตรีหญิงชาวไต้หวัน และกระแสเกาหลี[ 29]
การสะท้อนกลับอย่างรุนแรงต่อกระแสเกาหลีอาจมีรากฐานมาจากลัทธิชาตินิยมหรือความขัดแย้งทางประวัติศาสตร์[ 30] [ 31] อุตสาหกรรมเคป็อปก็ถูกวิจารณ์ในด้านการสนับสนุนการเหมารวมคนเอเชียในทางเพศ[ 17] : 422
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
↑ " "HALLYU" คลื่นความมั่งคั่งของเกาหลี" . positioningmag. 2006-02-05. สืบค้นเมื่อ 17 October 2015 .[ลิงก์เสีย ]
↑ Parc, Jimmyn (2022-08-09). "Korea's cultural exports and soft power: Understanding the true scale of this trend" . Asialink (ภาษาอังกฤษ). University of Melbourne . สืบค้นเมื่อ 2023-03-21 .
↑ Kim, Audrey (2007-02-22). "Elisha Cuthbert Gets Her Sassy On In Unusual Romantic Comedy" . MTV. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2012-10-23. สืบค้นเมื่อ 2008-05-12 .
↑ "ปรากฏการณ์ แดจังกึม... กระหึ่มจอตู้" . positioningmag. 2006-02-05. สืบค้นเมื่อ 14 October 2015 .[ลิงก์เสีย ]
↑ "เกาหลี ฟีเวอร์ ซีรีส์ละครฮิตติดจอตู้" . positioningmag. 2006-02-05. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 14 October 2015 .
↑ "กระแสซีรีส์เกาหลีหดหาย? ญี่ปุ่นจะวนกลับมาอีก?" . ไทยรัฐ. 2014-02-18. สืบค้นเมื่อ 14 October 2015 .
↑ Williamson, Lucy (2011-06-15). "The dark side of South Korean pop music" . BBC News . สืบค้นเมื่อ 2023-03-21 .
↑ Stiles, Matt (2017-12-19). "Death of K-pop star shines a spotlight on South Korea's suicide problem" . Los Angeles Times . สืบค้นเมื่อ 2023-03-21 .
↑ Tai, Crystal (2020-03-29). "Exploding the myths behind K-pop" . The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-03-21 .
↑ Brown, August (5 April 2019). "K-pop's innocent image is shattered by the 'Burning Sun' scandal" . Los Angeles Times . สืบค้นเมื่อ 19 March 2022 .
↑ Dae-o, Kim (4 January 2020). "I have reported on 30 Korean celebrity suicides. The blame game never changes" . the Guardian (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 19 March 2022 .
↑ Campbell, Matthew; Kim, Sohee (6 November 2019). "The Dark Side of K-Pop: Assault, Prostitution, Suicide, and Spycams" . www.bloomberg.com . สืบค้นเมื่อ 19 March 2022 .
↑ Smail, Gretchen (10 February 2022). "This K-Drama Is One Of The Most Controversial Shows On Disney+" . Bustle . BDG Media.
↑ Koo, Se-Woong (9 January 2022). "History Becomes Unmentionable in Historical K-Dramas" . Korea Exposé . Mediasphere.
↑ 17.0 17.1 17.2 Danico, Mary (2014). Asian American Society: An Encyclopedia . Thousand Oaks, California: SAGE Publishing . doi :10.4135/9781452281889 .
↑ Kim, Ji-myung (2012-08-03). "Serious turn for 'hallyu 3.0' " . The Korea Times . สืบค้นเมื่อ 2013-03-17 .
↑ K-drama: A New TV Genre with Global Appeal . Korean Culture (ภาษาอังกฤษ). Korean Culture and Information Service. 2011-12-01. ISBN 978-89-7375-167-9 .
↑ Park, Hyesu (2020-12-11). Understanding Hallyu: The Korean Wave Through Literature, Webtoon, and Mukbang (ภาษาIndian English). Routledge India . doi :10.4324/9781003140115 . ISBN 9781003140115 .
↑ Anderson 2014 , p. 119. sfn error: no target: CITEREFAnderson2014 (help )
↑ 26.0 26.1 "Cultural technology and the making of K-pop" . The New Yorker (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2012-10-01. สืบค้นเมื่อ 2023-03-16 .
↑ Maliangkay, Roald (2006). "When the Korean Wave Ripples" (PDF) . IIAS Newsletter . Vol. 42. International Institute for Asian Studies. p. 15.
↑ Yang 2008 , p. 202–203: "Fuck your mother's cunt, fuck your mother's cunt, fuck Bae Yong-joon, Fuck Bae Yong-joon. Yuki, A-mei, Coco Lee, suck suck suck suck my dick."
↑ Cho, Hae-Joang (2005). "Reading the 'Korean Wave' as a Sign of Global Shift". Korea Journal . 45 (4): 147–182. S2CID 14568377 .
↑ Nam, Soo-hyoun; Lee, Soo-jeong (16 February 2011). "Anti-Korean Wave Backlash Has Political, Historical Causes" . Korea JoongAng Daily . สืบค้นเมื่อ 16 March 2011 .
ข้อมูล
Jin, Dal Yong (2016-03-01), New Korean Wave: Transnational Cultural Power in the Age of Social Media (ภาษาอังกฤษ), Chicago: University of Illinois Press , doi :10.5406/illinois/9780252039973.001.0001 , ISBN 978-0-252-09814-7 , JSTOR 10.5406/j.ctt18j8wkv
Kim, Youna (2013-11-05), "Introduction: Korean media in a digital cosmopolitan world", ใน Kim, Youna (บ.ก.), The Korean Wave: Korean Media Go Global (ภาษาอังกฤษ), London: Routledge , pp. 1–27, doi :10.4324/9781315859064 , ISBN 978-1-315-85906-4
Leung, Lisa (2008-02-01), "Mediating Nationalism and Modernity: The Transnationalization of Korean Dramas on Chinese (Satellite) TV", ใน Chua, Beng Huat ; Iwabuchi, Koichi (บ.ก.), East Asian Pop Culture: Analysing the Korean Wave (ภาษาอังกฤษ), Hong Kong University Press , pp. 53–70, doi :10.5790/hongkong/9789622098923.003.0004 , ISBN 978-962-209-893-0 , JSTOR j.ctt1xwb6n.8
Oh, Chuyun (2014-02-20), "The Politics of the Dancing Body: Racialized and Gendered Femininity in Korean Pop", ใน Kuwahara, Yasue (บ.ก.), The Korean Wave: Korean Popular Culture in Global Context (ภาษาอังกฤษ), New York: Palgrave Macmillan , pp. 53–81, doi :10.1057/9781137350282_4 , ISBN 978-1-137-35027-5
Walsh, John (2014-02-20), "Hallyu as a Government Construct: The Korean Wave in the Context of Economic and Social Development", ใน Kuwahara, Yasue (บ.ก.), The Korean Wave: Korean Popular Culture in Global Context (ภาษาอังกฤษ), New York: Palgrave Macmillan , pp. 13–31, doi :10.1057/9781137350282_2 , ISBN 978-1-137-35027-5
Yang, Fang-chih Irene (2008-02-01), "Rap(p)ing Korean Wave: National Identity in Question", ใน Chua, Beng Huat ; Iwabuchi, Koichi (บ.ก.), East Asian Pop Culture: Analysing the Korean Wave (ภาษาอังกฤษ), Hong Kong University Press , pp. 191–216, doi :10.5790/hongkong/9789622098923.003.0011 , ISBN 978-962-209-893-0 , JSTOR j.ctt1xwb6n.15
Information related to กระแสเกาหลี