ขจิตร ชัยนิคม

ขจิตร ชัยนิคม (เกิด 9 เมษายน พ.ศ. 2494) สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร แบบบัญชีรายชื่อ สังกัดพรรคเพื่อไทย อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดอุดรธานี และอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดมหาสารคาม

ขจิตร เกิดเมื่อวันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2494 สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี การศึกษาบัณฑิต จากมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ และระดับปริญญาโท ครุศาสตรมหาบัณฑิต จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย^[1]

ขจิตร ชัยนิคม เคยรับราชการครู^[2] ต่อมาหันมาลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดอุดรธานี ได้รับเลือกตั้งครั้งแรกในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป มีนาคม พ.ศ. 2535 สังกัดพรรคความหวังใหม่ และได้รับเลือกตั้งอีกครั้งในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2538 และการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2539 ซึ่งเขาได้รับแต่งตั้งเป็นเลขานุการรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ในปี 2539^[1]

ต่อมาในปี 2548 ขจิตร ชัยนิคม ได้ลงสมัครรับเลือกตั้ง ส.ส.จังหวัดอุดรธานีในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2548 สังกัดพรรคกสิกรไทย แข่งขันกับอดีต ส.ส. 4 คน คือ ทองดี มนิสสาร เกียรติชัย ชัยเชาวรัตน์ วิชัย เอี่ยมวงศ์ และขจิตร ชัยนิคม โดยเขาได้คะแนน 6,703 คะแนน เป็นลำดับที่ 3 และในปี 2550 เขาย้ายมาลงสมัครรับเลือกตั้งในสังกัดพรรคมัชฌิมาธิปไตย แต่ไม่ได้รับเลือกตั้ง กระทั่งในเดือนมกราคม พ.ศ. 2552 มีการเลือกตั้งซ่อมสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดมหาสารคามแทน สุทิน คลังแสง ซึ่งถูกตัดสิทธิ์ทางการเมือง โดยเขาลงสมัครรับเลือกตั้งในนามพรรคเพื่อไทย และได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดมหาสารคาม^[3]

จากนั้นในปี 2554 เขากลับมาลงสมัครรับเลือกตั้งในจังหวัดอุดรธานีอีกครั้ง และได้รับเลือกตั้งต่อเนื่อง ในปี 2554 และ 2562 เป็น ส.ส.สมัยที่ 6

ในปี 2563 เขาเป็นหนึ่งในสมาชิกพรรคเพื่อไทยที่ร่วมแสดงตนในการนับองค์ประชุมสภาผู้แทนราษฎรในการลงมติตั้งคณะกรรมาธิการศึกษาผลกระทบ ม.44^[4][5] ซึ่งไม่เป็นไปตามมติพรรคเพื่อไทยและพรรคร่วมฝ่ายค้าน จนพรรคเพื่อไทยมีการตั้งคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริง และลงโทษภาคทัณฑ์ ไม่ให้เข้าร่วมกิจกรรมพรรคในระยะเวลาหนึ่ง และพิจารณาไม่ส่งลงเลือกตั้งในครั้งต่อไป^[6]

ปลายปีพ.ศ. 2567 เขาได้เป็น สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทย ชุดที่ 26 เริ่มปฏิบัติหน้าที่ 17 ตุลาคม 2567^[7]

• พ.ศ. 2563 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[8]
• พ.ศ. 2554 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[9]