เขตการปกครองระดับเล็กสุดในประเทศฟิลิปปินส์
บารังไก (ฟิลิปปินส์: barangay; ย่อเป็น Brgy. หรือ Bgy.) อดีตมีชื่อว่า barrio (ย่อเป็น Bo.) เป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นที่เล็กที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นศัพท์ฟิลิปิโนที่มีความหมายว่าหมู่บ้าน, อำเภอ หรือเขต ในเขตปริมณฑลมักใช้คำนี้สื่อถึงย่านเมืองชั้นใน ชานเมือง หรือย่านชานเมือง[5] บารังไก มาจากคำว่า balangay ชนิดของเรือที่ชาวออสโตรนีเซียใช้ตอนอพยพไปอยู่ในหมู่เกาะฟิลิปปินส์[6]
บรรณานุกรม
- Constantino, Renato. (1975) The Philippines: A Past Revisited (volume 1). ISBN 971-8958-00-2
- Mamuel Merino, O.S.A., ed., Conquistas de las Islas Filipinas (1565–1615), Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Cientificas, 1975.
หมายเหตุ
- ↑ อาศัยอำนาจตามพระราชกฤษฎีกาของประธานาธิบดีหมายเลข 557, s. 1974.[1]
- ↑ ไม่รวมบารังไกที่ประชากรลดลงเหลือศูนย์ด้วยเหตุผลหลายประการ
- ↑ 3.0 3.1 บารังไก 176 หรือบากงซีลังในคาโลโอคันเป็นบารังไกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ทั้งในด้านพื้นที่และประชากร[4]
อ้างอิง
- ↑ "Presidential Decree No. 557, s. 1974". Official Gazette. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-03. สืบค้นเมื่อ July 12, 2020.
- ↑ "First Quarter 2020 PSGC Updates: One New Barangay Created and The Names of Two Barangays Corrected". Philippine Statistics Authority. May 5, 2020. สืบค้นเมื่อ May 28, 2020.
- ↑ "Philippine Standard Geographic Code (PSGC) March 2020". Philippine Statistics Authority. สืบค้นเมื่อ July 12, 2020.
- ↑ Melican, Nathaniel (September 17, 2013). "Largest barangay in PH can't live up to 'new hope' image; split pushed". Philippine Daily Inquirer. สืบค้นเมื่อ September 18, 2013.
- ↑ "barangay". Oxford Dictionaries. June 25, 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ November 5, 2015.
- ↑ Zaide, Sonia M.f (1999), The Philippines: A Unique Nation, All-Nations Publishing, pp. 62, 420, ISBN 971-642-071-4, citing Plasencia, Fray Juan de (1589), Customs of the Tagalogs, Nagcarlan, Laguna, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 23, 2009, สืบค้นเมื่อ January 14, 2009
^ Junker, Laura Lee (2000), Raiding, Trading, and Feasting: The Political Economy of Philippine Chiefdoms, Ateneo de Manila University Press, pp. 74, 130, ISBN 978-971-550-347-1 ISBN 971-550-347-0, ISBN 978-971-550-347-1.
แหล่งข้อมูลอื่น
|